آیـا دفاع از هاشمی و سیدحسن جـرم است؟
مدیر مسئول روزنامه بهار پس از برگزاری جلسه امروز رسیدگی به اتهام این روزنامه، از رای هیات منصفه ی دادگاه مطبوعات که او را مجرم شناخته، ابراز تعجب کرد و گفت: تاکنون نمی‌دانستم و اصلا به مخیله‌ام هم نمی‌آمد که دفاع از برخی چهره‌ها و بزرگان نظام هم جرم تلقی و از آن، تعبیر «تبلیغ علیه نظام» و «مطالبی که به اساس جمهوری اسلامی ایران لطمه وارد می‌کند»، مستفاد می‌شود.
منصور قنواتی در گفت و گو با انصاف نیوز گفت: در دفاعیاتم در دادگاه به صراحت اظهار داشتم که اصولا آیا امكان دارد روزنامه‌ای، مقاله‌ای در دفاع از چهره‌های تراز اول نظام (آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام و حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی – نواده ی محترم حضرت امام خمینی «ره») به چاپ برساند؛ اما نیت آن «تبلیغ علیه نظام» باشد؟! چگونه می‌توان پذیرفت مقاله‌ای که صرفا در دفاع از چند مسوول تراز بالای نظام كه موضوع آن در تیتر صفحه ی اول با عنوان «هجمه‌های این روزهای دلواپسان علیه بیت امام و بزرگان نظام» ذکر شده و حتی یك كلمه ی آن انتقاد به «نظام» و حتی خطاب به «نظام» نبوده و صرفا در نقد و نكوهش رفتار یك گروه خاص سیاسی «موسوم به دلواپسان» (كه آن هم در تیتر و متن مقاله بارها صراحتا قید شده است)، اتهام «تبلیغ علیه نظام» به این مقاله قابل توجیه و دفاع باشد؟!
وی افزود: واقعا چگونه قابل تصور است وقتی نوک تیز متن منتشره صرفا به سوی كسانی است كه علیه شخصیت‌های همین نظام، روش‌های تخریبی به کار برده‌اند، متن مذکور، متهم به «تبلیغ علیه نظام» شود؟ آیا یك گروه خاص سیاسی در درون نظام را می‌توان مصداق كلیت «نظام» دانست كه نقد آن را مساوی با نظام و بالاتر از آن «تبلیغ علیه نظام» ارزیابی و تحلیل کرد؟!
مدیر مسوول بهار ادامه داد: در اتهام انتسابی که در دادگاه قرائت شد، عمدتا بر اساس نیت‌خوانی آمده بود که این متن منتشر شده در روزنامه، تبلیغ علیه نظام است و من در دفاعیات خود گفتم که واقعا در كجای این مطلب چنین نتیجه‌گیری، نهفته است؟! آیا نقد یك گروه سیاسی را باید تعبیر به «نظام» كرد؟! آن هم در دفاع از چهره‌های شاخص همان نظام؟! به جز اینكه باور كنیم و بپذیریم وسعت و دایره ی نظام به یك جریان یا گروه سیاسی و فكری خلاصه است؟! ما به جز اینكه در مقاله ی منتشره، با چاپ یك عكس بزرگ از آقایان هاشمی و سیدحسن خمینی در صفحه ی اول راجع به بحث‌های ناشی از كاندیداتوری آنان در انتخابات اسفندماه سال گذشته مجلس خبرگان، از آنان در مقابل هجمه‌های وارده توسط دلواپسان دفاع شده است.
قنواتی گفت: در دفاعیاتم به بیانات اخیر رهبری معظم انقلاب اسلامی در دیدار با دانشجویان در ماه مبارك رمضان گذشته هم استناد کردم كه به صراحت فرمودند «بارها گفته‌ایم حرف مخالف رهبری، نه جرم است و نه معارضه‌ای با آن می‌شود» و… «انقلابی بودن، مراتب و معیارهای مشخصی دارد و نباید کسانی را که دیدگاه‌هایشان با شما انطباق کامل ندارد اما دارای این معیارها هستند، به غیرانقلابی بودن متهم کنید». لذا در حالی که، بالاترین مقام عالی نظام، حتی سخن مخالف با خود را جرم نمی‌دانند، آیا انصاف است یک نقد به یک نحله یا جریان فکری را جرم قلمداد کرد و روزنامه‌ای را به تعطیلی و توقیف کشاند؟
مدیرمسوول بهار همچنین گفت: مقاله ی مورد شکایت، صرفا با نیت دفاع از دو چهره ی شاخص نظام و نقد یك جریان و گروه سیاسی به چاپ رسیده و حتی ذره‌ای نیت مجرمانه همچون تبلیغ علیه نظام برای خود متصور نبوده‌ایم، به همین دلیل از دادگاه درخواست رفع پیگرد و تبرئه ی خود را کردم و تصریح کردم یقینا قضاوت درباره ی چنین پرونده‌های اتهامی، آزمون بزرگی برای نشان دادن حمایت از فضای نقد و مسوولیت نظارتی رسانه‌ها بدون توجه به گرایش‌های سیاسی آنها، خواهد بود. وی گفت که با احترام به رای هیات منصفه، اما منتظر رای نهایی دادگاه خواهد بود.
منصور قنواتی در گفت و گو با انصاف نیوز گفت: در دفاعیاتم در دادگاه به صراحت اظهار داشتم که اصولا آیا امكان دارد روزنامه‌ای، مقاله‌ای در دفاع از چهره‌های تراز اول نظام (آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام و حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی – نواده ی محترم حضرت امام خمینی «ره») به چاپ برساند؛ اما نیت آن «تبلیغ علیه نظام» باشد؟! چگونه می‌توان پذیرفت مقاله‌ای که صرفا در دفاع از چند مسوول تراز بالای نظام كه موضوع آن در تیتر صفحه ی اول با عنوان «هجمه‌های این روزهای دلواپسان علیه بیت امام و بزرگان نظام» ذکر شده و حتی یك كلمه ی آن انتقاد به «نظام» و حتی خطاب به «نظام» نبوده و صرفا در نقد و نكوهش رفتار یك گروه خاص سیاسی «موسوم به دلواپسان» (كه آن هم در تیتر و متن مقاله بارها صراحتا قید شده است)، اتهام «تبلیغ علیه نظام» به این مقاله قابل توجیه و دفاع باشد؟!
وی افزود: واقعا چگونه قابل تصور است وقتی نوک تیز متن منتشره صرفا به سوی كسانی است كه علیه شخصیت‌های همین نظام، روش‌های تخریبی به کار برده‌اند، متن مذکور، متهم به «تبلیغ علیه نظام» شود؟ آیا یك گروه خاص سیاسی در درون نظام را می‌توان مصداق كلیت «نظام» دانست كه نقد آن را مساوی با نظام و بالاتر از آن «تبلیغ علیه نظام» ارزیابی و تحلیل کرد؟!
مدیر مسوول بهار ادامه داد: در اتهام انتسابی که در دادگاه قرائت شد، عمدتا بر اساس نیت‌خوانی آمده بود که این متن منتشر شده در روزنامه، تبلیغ علیه نظام است و من در دفاعیات خود گفتم که واقعا در كجای این مطلب چنین نتیجه‌گیری، نهفته است؟! آیا نقد یك گروه سیاسی را باید تعبیر به «نظام» كرد؟! آن هم در دفاع از چهره‌های شاخص همان نظام؟! به جز اینكه باور كنیم و بپذیریم وسعت و دایره ی نظام به یك جریان یا گروه سیاسی و فكری خلاصه است؟! ما به جز اینكه در مقاله ی منتشره، با چاپ یك عكس بزرگ از آقایان هاشمی و سیدحسن خمینی در صفحه ی اول راجع به بحث‌های ناشی از كاندیداتوری آنان در انتخابات اسفندماه سال گذشته مجلس خبرگان، از آنان در مقابل هجمه‌های وارده توسط دلواپسان دفاع شده است.
قنواتی گفت: در دفاعیاتم به بیانات اخیر رهبری معظم انقلاب اسلامی در دیدار با دانشجویان در ماه مبارك رمضان گذشته هم استناد کردم كه به صراحت فرمودند «بارها گفته‌ایم حرف مخالف رهبری، نه جرم است و نه معارضه‌ای با آن می‌شود» و… «انقلابی بودن، مراتب و معیارهای مشخصی دارد و نباید کسانی را که دیدگاه‌هایشان با شما انطباق کامل ندارد اما دارای این معیارها هستند، به غیرانقلابی بودن متهم کنید». لذا در حالی که، بالاترین مقام عالی نظام، حتی سخن مخالف با خود را جرم نمی‌دانند، آیا انصاف است یک نقد به یک نحله یا جریان فکری را جرم قلمداد کرد و روزنامه‌ای را به تعطیلی و توقیف کشاند؟
مدیرمسوول بهار همچنین گفت: مقاله ی مورد شکایت، صرفا با نیت دفاع از دو چهره ی شاخص نظام و نقد یك جریان و گروه سیاسی به چاپ رسیده و حتی ذره‌ای نیت مجرمانه همچون تبلیغ علیه نظام برای خود متصور نبوده‌ایم، به همین دلیل از دادگاه درخواست رفع پیگرد و تبرئه ی خود را کردم و تصریح کردم یقینا قضاوت درباره ی چنین پرونده‌های اتهامی، آزمون بزرگی برای نشان دادن حمایت از فضای نقد و مسوولیت نظارتی رسانه‌ها بدون توجه به گرایش‌های سیاسی آنها، خواهد بود. وی گفت که با احترام به رای هیات منصفه، اما منتظر رای نهایی دادگاه خواهد بود.
