جزئیات کامل بازداشت رضا ضراب در میامی از زبان خودش

سرویس بین الملل خرداد: ضراب در این دادخواست اعلام کرده که در میامی در روز دستگیری در تاریخ 19 مارس گذشته حقوقش نقض شده بود. او می نویسد:"دادخواستم را این گونه به دادگاه جنوب نیویورک ارائه می کنم. من با کمک وکیلی که زبان ترکی استانبولی را می داند این متن را تنظیم کرده ام. اگرچه  در سطح پایه ای قادر به درک زبان انگلیسی و صحبت کردن به آن زبان هستم اما برای درک تفاسیر حقوقی و قانونی و رویه های مرتبط با آن نیازمند مترجم بودم. این متنی است که من براساس آن از خود در دادگاه دفاع می کنم. در 19 مارس سال 2016 میلادی در هواپیمایی که متعلق به شرکت هواپیمایی ترکیش ایرلاینز بود من، همسر رو دخترم به همراه یک پرستار و پرستار بچه از استانبول به میامی رفته بودیم در آن سفر یکی از دستیاران همسر من و یکی از دوستانم نیز همراه ما بودند. تقریبا ساعت 10 شب بود که هواپیما به مقصد رسید و ما پیاده شدیم. در قسمت کنترل پاسپورت دو مرد ناشناس بدون هیچ توضیحی  نزدیک من آمدند. آنان دخترم و همسرم را به اتاق دیگری در ترمنیال فرودگاه هدایت کردند. پرستاران قبل از ما به اتاق برده شده بودند و یک ساعت قبل از چک شدن پاسپورت ها بدون هیچ توضیحی در قرنطینه باقی مانده بودند. یکی از عواملی که ما را به اتاق هدایت کرده بود از من پرسید چه مقدار پول با خود به همراه آورده ام. او از من شماره تلفن همراه خودم و همسرم را خواست. همسر شماره من را به آنان داد. پس از چند دقیقه احساس کردم که اشتباه کرده ام. پس از آن من را به اتاق دیگری دورتر از ترمینال بردند. آنان به من گفتند که می خواهند مقدار پول من را بدانند. او از من پسورد ورود به گوشی آی فون ام را خواست. من پسوورد را به او دادم. پسووردی که داده بودم اشتباهی بود او از اتاق خارج شد و بار دیگر برگشت و گفت که پسوورد اشتباه بوده است. من دیگر گوشی ای فونم را ندیدم. جالب آن جاست که آن عوامل توجه نمی کردند که آی فون من متعلق به شخص من است و رمز آن نیز متعلق به خود من است. این حق من بود که چیزی درباره رمز عبور گوشی ام به آنان نگویم من حق داشتن وکیل را داشتم و گفته بودم که جاسوس نیستم". 

به گزارش خرداد، ضراب در ادامه می نویسد:"آنان مترجمی ترک زبان در اختیار من نگذاشتند. من موافق با پاسخ داد به سوالات آنان در هنگام بازجویی نبودم. من را به اتاق دیگری بردند در آنجا ماموران پلیس فدرال امریکا (اف بی آی) بودند. از من خواستند رو به دیوار برگردم و دست هایم را روی دیوار قرار دهم. آنان به من گفتند که تحت بازداشت به سر می برم. پس از آن یکی از عوامل اف بی ای که لباس معمولی به تن داشت گفت که دو مترجم زن حضور دارند که سوالاتی را از من می پرسند. آنان ویدئو ریکوردری را روشن کردند که از طریق آن حقوق من خوانده می شد. آن زمانی که خواستار حضور وکیلم شدم سوال پرسیدن را متوقف کردند. آن زمان بود که ویدئو ریکوردر را خاموش کردند و مصاحبه پایان یافت. ماموران زن و مرد اف بی آی من را در خودرویی قرار دادند و به ساختمان دیگری بردند. در آنجا اثر انگشت از من گرفته شد و برایم تست دی ان ای صادر شد هم چنین از من عکسبرداری کردند. ماموری از اف بی ای درباره هزینه های صرف شده من، شرکت هایم، خانه من، ادرس محل سکونت و حساب بانکی بستگانم پرسید و گفت که تمام آن ها را بنویسم. اگرچه من خواستار حضور وکیلم شده بودم آن هم دوبار اما اف بی ای از این کار سرباز زد. به این نتیجه رسیده بودم که هیچ راه دیگری وجود ندارد در نتیجه مجبور به پاسخ دادن به پرسش های مطرح شده شدم. برخی از سوالات شفاهی بودند. به آنان گفتم که باید به گوشی آی فونم دسترسی داشته باشم تا شماره وکیلم را پیدا کنم. مردان اف بی ای گفتند که بایدفرم درخواستی را در این باره پر کنم سپس آنان من را به یک سلول بردند".