هرچند روز يك دلواپسي؟
خشم دلواپسان ادامه دارد
هرچند روز يك دلواپسي؟
مخالفان دولت در ماه‌هاي اندك باقي‌مانده تا انتخابات عزم خود را براي تغيير دولت جزم كرده‌اند؛ براي آنها مهم نيست احمدي‌نژاد بازگردد يا محمدرضا رحيمي؛ تفاوتي ندارد چه كسي باشد، مهم اين است كه روحاني نباشد. از روزي كه جمله معروف هر ۹ روز يك بحران براي دولت اصلاحات بيان شد، بيش از يك دهه مي‌گذرد. ايلنا نوشت؛ دولت احمدي‌نژاد به پايان رسيد تا در دولت روحاني همين جمله، البته با تعداد روزهاي متفاوت‌تري با دولت اصلاحات تكرار شود؛ آن‌قدر متفاوت كه سخنگوي دولت در نشست هفتگي خود با خبرنگاران براي نخستين‌بار اين‌گونه از عنوان اتاق‌هاي فكر عليه دولت سخن بگويد:«هر هفته شنبه‌ها اتاق فكري عليه دولت تشكيل مي‌شود و تصميم مي‌گيرند روي چه موضوعي تا آخر هفته براي سوء‌استفاده تمركز كنند!»
گربه‌اي كه دم حجله كشته شد
روز راي اعتماد مجلس نهم به كابينه دولت روحاني تنها سه نفر از وزراي پيشنهادي حائز اكثريت آرا نشدند. شايد همان روز روحاني دانست قرار است دوره رياست‌جمهوري خود را چگونه طي كند و توان به سرانجام رساندن بسياري از برنامه‌ها و وعده‌هايش را كه پيش از انتخابات داده بود، فعلا و با استقرار اين مجلس ندارد. نخستين هجمه‌ها به روحاني از معرفي افرادي آغاز شد كه به ادعاي كساني چون رسايي و كوچك‌زاده و زاكاني متهم به ضدانقلاب و فنته‌گر بودن شدند. داستان ادامه‌دار برچسب‌زني‌ها به وزراي پيشنهادي روحاني بعد از نيلي‌منفرد، نجفي و سلطاني‌فر، دامن صالحي اميري و سجادي را هم گرفت تا در نهايت فرجي‌دانا، محمود گودرزي و علي‌اصغر فاني براي وزارتخانه‌هاي علوم، ورزش و جوانان و آموزش و پرورش تاييد شوند.
تريبون‌هاي عمومي، سرآغاز دلواپسي‌هاي شخصي
روحاني كه با شعار بهبود روابط بين‌المللي وارد عرصه انتخابات شده بود، در نخستين‌هاي گام‌هاي خود در دولت يازدهم تحقق اين شعار را در دستور كار خود قرار داد. همزمان با برجام بحث بازگشايي سفارت انگلستان مطرح شد. هنوز جمله روحاني به پايان نرسيده بود كه مخالفان پشت تريبون‌هاي خود رفتند و از آثار منفي ارتباط با اروپا سخن گفتند. صفي از مخالفان نيز به سفارتخانه انگستان رفتند تا مخالفتشان را حضوري نشان دهند! سيداحمد علم الهدي منتقد جدي بازگشايي سفارت انگلستان با اين ادعا كه دلواپسي‌هايش مرز جغرافيايي خاصي ندارد و محدود به خراسان رضوي -يا برگزاري كنسرت- نمي‌شود، همان روزهايي كه هاموند به ايران آمده بود، مي‌گفت: مركز همه توطئه‌هاي دو قرن اخير انگليس براي نوكري عملياتي انگليس و صهيونيسم‌ها در تهران بازگشايي مي‌شود. آيا نبايد احساس خطر كنيم؟
مستنداتي كه هنوز در راه است...
انتخابات مجلس دهم و خبرگان پنجم در حالي در اسفندماه سال ۹۴ برگزار شد كه وزارت كشور دولت روحاني نخستين تجربه خود را به عنوان مجري انتخابات پيش رو داشت. با تمام هزينه‌هاي صرف شده، عاقبت شوراي نگهبان موافقت نکرد انتخابات الكترونيك برگزار شود، اما وزارت كشور جوري سخن مي‌گفت مبادا كسي تصور كند مشكلي وجود دارد، حال آنكه معلوم بود مشكل كم نيست. در چنين وضعيتي انتخابات كه برگزار شد و نتايج اعلام شد، سرليست اصولگرايان در گزاره‌اي مبهم و البته بدون مدرك مي‌گفت دولت در انتخابات دخالت داشته است تا اين‌چنين رحماني‌فضلي اصولگرا از سوي رفيقان متهم به دخالت در انتخابات بشود!
از غيبت دو‌جلسه‌اي تا شايعه بازداشت
كافي بود حسين فريدون دو جلسه در نشست هيات دولت نباشد تا شايعه بازداشت او توسط مخالفان دولت دست به دست بشود. خبر بازداشت تكذيب شد كه سوژه تقليد صداي رئيس‌جمهور توسط حسين فريدون درست شد. وقتي دولت درباره اين يكي توضيح مي‌داد و تكذيب مي‌كرد، مخالفان دولت حواشي مدرك تحصيلي حسين فريدون را مطرح مي‌كردند. حواشي تقليد صدا و بازداشت و مدرك تحصيلي كافي نبود، تصوير حسين فريدون در كنار سيدمصطفي تاج‌زاده پس از آزادي از زندان به ميان آمد تا كيهان بنويسد: «برادر رئيس‌جمهوري، به ديدار زنداني‌اي آمده كه چندسال قبل با برنامه‌ريزي و دروغگويي، كشور را به لبه پرتگاه برده بود». سخنگوي دولت اين‌بار هم خيلي كوتاه ضمن اينكه درباره بازداشت توضيح داد، اين‌گونه پاسخ داد كه «فقط آقاي فريدون مشمول عنايات منتقدان نيست، جاهايي كه تهمت باشد خود را موظف مي‌دانم پاسخ بدهم. بلافاصله در يك مورد به قوه قضائيه شكايت كرديم. البته روحيه دعوا و ماجراجويي نداريم.»
حمله به دولت با رمز عبور
دولت هنوز آرام نگرفته بود كه پروژه فضاسازي بر «عبور اصلاح‌طلبان از روحاني» از سوي مخالفان كليد خورد. اصولگرايان خواستند اين‌گونه القا كنند كه اصلاح‌طلبان كه سال ۹۲ از روحاني حمايت كردند، اين‌بار حاضر نيستند روحاني را به عنوان كانديداي مورد حمايت خود معرفي كنند؛ ادعايي كه خيلي زودتر از آنچه مخالفان تصور مي‌كردند، فراموش شد. محمدرضا عارف، سيدهادي خامنه‌اي، مرتضي مبلغ، و ديگر اصلاح‌طلبان در اظهارنظرهاي جداگانه عنوان كردند كه مسير سال ۹۲ را در حمايت از روحاني ادامه مي‌دهند و نسبت دادن پروژه عبور از روحاني به اصلاح‌طلبان صرفا يك جنگ رواني در آستانه انتخابات سال ۹۶ است. سخنگوي دولت هم در قبال اين جنگ رواني سخني نگفت و تنها به اين حرف اكتفا كرد كه هر كسي مي‌تواند نظر خود را بدهد.
فيش‌هايي از گذشته
اگرچه گزارش نهادهاي نظارتي حاكي از اين بود كه مشكل پرداخت‌هاي نامتعارف از گذشته وجود دارد، اما تلاش مخالفان بر اين بود كه موضوع تنها به دولت يازدهم محدود شود. دستور ويژه رئيس‌جمهور و بركناري چند مدير هم فايده‌اي نداشت تا همچنان حمله به دولت در دستور كار باقي بماند. حاميان محمود احمدي‌نژاد در كانال‌هاي تلگرامي بيشترين فعاليت را داشتند. محمدباقر نوبخت اين‌گونه گلايه مي‌كرد كه عليه دولت سياه‌نمايي مي‌كنند. سخنگوي قوه قضائيه نيز در همين رابطه روز گذشته با دولت اتمام حجت كرد كه «در صورت عدم ارائه ليست‌هاي خواسته شده نبايد گله‌اي داشته باشند و اگر فردي بازداشت شد،عده‌اي نگويند قوه قضائيه چوب لاي چرخ دولت گذاشته است.»
معضلي به نام كنسرت
در شرايطي كه همه منتظر هستند تغيير روندهايي كه رئيس‌جمهور قول آنها را داده بود در عرصه‌هاي مختلف خود را نشان دهد، كنسرت‌هاي مختلفي در نقاط متعدد كشور لغو شد و به نظر مي‌رسيد هنوز عده‌اي در عرصه فرهنگ با سياست‌هاي اعتدالي همراهي ندارند. وزير فرهنگ در واكنش به اين موضوع ابتدا گفت براي حل مساله رايزني مي‌كنيم، اما رايزني‌ها به نتيجه نرسيد تا صداي نمايندگاني همچون نوريان، حضرتي، فيضي و ديگران هم بلند شود؛ اما علم‌الهدي همچنان بر اعتقاد خود ايستاد و گفت: «در شهر امام رضا نمي‌شود كنسرت برگزار كرد و نبايد براي لغو كنسرت در مشهد با مسئولان و مردم چانه بزنيم.» جمله معروف «كنسرت مي‌خواهي، برو يك شهر ديگر زندگي كن»، هم ختم كلام بود تا خيال همه راحت شود. امام جمعه قانون مي‌گذارد و كسي هم نمي‌تواند كاري كند. دستور مستقيم روحاني به وزير هم فايده‌اي نداشت تا همچنان علم‌الهدي براي كنسرت‌ها قانونگذاري كند. مخالفان در ماه‌هاي اندك باقي‌مانده تا انتخابات عزم خود را براي تغيير دولت جزم كرده‌اند؛ براي آنها مهم نيست احمدي‌نژاد بازگردد يا محمدرضا رحيمي؛ تفاوتي ندارد چه كسي باشد، مهم اين است كه روحاني نباشد.
منبع:آرمان
