ژاپن تایمز:
چگونگی انجام نخستین آزمایش هسته‌ای کره شمالی
در سال 2006 پس از گزارش سازمان لرزه‌نگاری آمریکا از وقوع زلزله 4.2 ریشتری در استان شمالی کره شمالی و نمونه‌گیری از این منطقه توسط هواپیماهای آمریکایی تأیید شد که این کشور یک آزمایش هسته‌ای را انجام داده که قدرت آن حدود نیم کیلوتن یعنی 10 درصد قدرت بمب اتمی استفاده شده در هیروشیما تخمین زده شد.
به گزارش ژاپن تایمز، نخستین نشانه بارز انجام آزمایش هسته‌ای کره شمالی برای اولین‌بار وقوع یک زلزله بود. سازمان زمین‌شناسی آمریکا از وقوع یک زمین لرزه 4.2 ریشتری در هامگیونگ، شمالی‌ترین استان کره شمالی و یکی از چهار استان هم‌مرز با چین خبر داد. سه روز بعد در 11 اکتبر سال 2006، نمونه‌های جمع‌آوری شده از هوای این منطقه توسط هواپیماهای آمریکایی تأکید کرد که در واقع یک انفجار هسته‌ای در آن منطقه رخ داده است.
با انجام این آزمایش هسته‌ای کره شمالی به یکی از کشورهای دارای تسلیحات هسته‌ای و یکی از چند کشور هسته‌ای غیررسمی از جمله پاکستان، هند و رژیم اسراییل تبدیل شد. هم اکنون پنج کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل (آمریکا، روسیه، فرانسه، انگلیس و چین) پنج کشوری هستند که به طور رسمی دارای زرادخانه‌های هسته‌ای هستند. پس از نخستین آزمایش هسته‌ای کره شمالی در سال 2006 تقریباً دود زیادی در منطقه منتشر شده بود به طوری که بنا بر گزارش‌های اولیه در ابتدا مشخص نبود که چه اتفاقی در این مکان رخ داده است.
در ابتدا بمب هسته‌ای آزمایش شده حدود نیم کیلوتن، حدود یک دهم قدرت بمب استفاده شده توسط آمریکا در هیروشیما گزارش شد. مدتی بعد روسیه و چین قدرت این بمب هسته‌ای را بین 10 تا 15 کیلوتن اعلام کردند، تخمین‌هایی که ممکن است از گفته مقامات کره شمالی سرچشمه گرفته باشد.
در سال 2006، کره شمالی حدود نیم قرن بر روی برنامه هسته‌ای خود کار کرده بود. در سال‌های پس از جنگ دو کره، کیم سونگ، رهبر کره شمالی میان سال‌های 1948 تا 1994، قوانین سرسختانه‌ای را وضع کرد و همه رقبای خود را از صحنه خارج کرد. در سال 1962 او برنامه نظامی کردن فوق‌العاده کره شمالی را آغاز کرد و شعار «اسلحه در یک دست؛ چکش و داس در دست دیگر» را سرلوحه امور کشور قرار داد.
سیاست چهارگانه او شامل مسلح کردن همه مردم، مستحکم کردن کشور، آموزش سربازان وفادار به حزب حاکم و بالأخره به‌روزرسانی تسلیحات و تجهیزات نظامی بود.
در زمینه هسته‌ای، کره شمالی یک مرکز تحقیقاتی را در یونگ بیون، واقع در 90 کیلومتری شمال پیونگ یانگ را تأسیس کرد که دانش‌آموخته‌های کره‌ای در شوروی در آن‌جا فعالیت می‌کردند و یک راکتور تحقیقاتی IRT-2M ساخت شوروی در آن‌جا نصب شده بود و از سال 1965 تا سال 1973، شوروی سوخت این راکتور را با اورانیوم غنی‌شده تأمین می‌کرد.
کره شمالی پس از چند سال این راکتور را به‌روزرسانی کرد که می‌توانست اورانیوم غنی شده 80 درصد تولید کند و یک راکتور تحقیقاتی جدید را در یونگ بیون نصب کرد. با وجود این که پروژه برنامه هسته‌ای کره شمالی بسیار طولانی بوده است اما قصد این کشور از این اقدام دستیابی به هدف دیگری بوده است. به جای تسلیحات هسته‌ای، روند برنامه هسته‌ای این کشور پراهمیت بوده است. پیونگ یانگ برنامه هسته‌ای خود را طی چند دهه اخیر برای استفاده از آن به عنوان یک برگ برنده به طور موفقیت‌آمیزی اداره کرده است. انجام اقدامات دیوانه‌وار و خطرناک روش مناسبی برای جلب توجه است.
برای مثال در اوایل دهه 90 میلادی کره شمالی از دسترسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) به دو سایت نگهداری پسماندهای هسته‌ای خود جلوگیری و تهدید کرد که از معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) خارج می‌شود که باعث کشاندن آمریکا به میز مذاکرات مستقیم با کره شمالی شد. این موضوع که تهدید برنامه هسته‌ای کره شمالی به طور مداوم ممکن است در آینده بیش‌تر شود برای پیونگ یانگ بسیار فوق‌العاده است.
در سال 2006 پس از آن که کره شمالی نخستین آزمایش هسته‌ای خود را انجام داد، شورای امنیت سازمان ملل تحریم‌هایی را از جمله ممنوعیت بیش‌تر صادرات و واردات نظامی، ممنوعیت انجام آزمایش‌های هسته‌ای در آینده و هم‌چنین واردات کالاهای لوکس علیه کره شمالی تصویب کرد. کره شمالی در واکنش، این تحریم‌ها را «اعلام جنگ» خواند.
در سال 2007 در ازای اجازه کره شمالی برای ورود بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل به این کشور و وعده رها کردن برنامه هسته‌ای خود آمریکا و چهار کشور دیگر عضو شورای امنیت 400 میلیون دلار به کره شمالی برای خرید سوخت نفتی کمک کردند. کره شمالی تاکنون پنج آزمایش هسته‌ای را در سال‌های 2006، 2009، 2013، ژانویه و سپتامبر سال جاری انجام داده و گزارش‌های مختلف حاکی از آن است که پیونگ یانگ خود را آماده می‌کند تا پیش از سال جاری ششمین آزمایش هسته‌ای خود را انجام دهد. این کشور در سال 2005 با خروج از مذاکرات شش جانبه هسته‌ای که با حضور آمریکا، روسیه، چین، ژاپن و کره جنوبی برگزار شد از عضویت در معاهده NPT نیز خارج شد.
