غریبگی نوشاد عالمیان با رفتار حرفه‌ای
در قبال احترامی که رسانه ها به ورزشکاران و رشته های ورزشی می‌گذارند به وضوح می توان دید برخی ورزشکاران کاملا با واژه رفتار حرفه‌ای بیگانه هستند.
پینگ پنگ در میان رشته های راکتی به دلیل المپیکی بودن همواره مورد توجه رسانه ها بوده است. زمانی که نوشاد عالمیان در المپیک لندن عملکرد خوبی از خود نشان داد توجه به این رشته ورزشی دوچندان شد و بارها مشاهده شد رسانه ها در حمایت از عالمیان و دیگر بازیکنان حتی مقابل فدراسیون نیز قرار گرفتند. بعد از المپیک ریو هم و با وجود نداشتن عملکرد نه چندان خوب، این بازیکنان باز هم مورد توجه قرار گرفتند.
اما نوشاد عالمیان هیچ موقع رابطه دوطرفه ای را با رسانه ها برقرار نکرد. با وجود اینکه او به عنوان یک ملی پوش و کسی که نماینده ایران در یک رویداد است باید پاسخگوی عملکرد خود باشد بارها و بارها مشاهده شد پاسخ او به درخواست خبرنگاران برای داشتن گفتگو منفی بوده است اما باز هم رسانهها به او احترام گذشتند.
در آخرین مورد نیز، مسابقات دسته برتر که شب گذشته به پایان رسید و گلچینی از بهترین های ایران در آن حضور داشتند توسط رسانه ها به طور کامل پوشش داده شد و خبرنگاران حاضر در سالن مسابقه تا لحظه آخر هم منتظر مشخص شدن چهره قهرمان بودند. طبیعی است که بعد از پایان مسابقه خبرنگاران خواستار مصاحبه با قهرمان باشند اما نوشاد عالمیان در اقدامی عجیب حاضر به گفتگو با خبرنگارانی که تا 8 شب در سالن مانده بودند، نشد و برخوردی دور از شان یک ملی‌پوش داشت.
از بازیکن حرفه ای چون نوشاد عالمیان که قهرمان مسابقات شد انتظار می رفت برخورد بهتری داشته باشد نه اینکه با معرفی مدیر برنامه های خود اعلام کند او بجایش مصاحبه کند! اما هیچ رسانه ای تا پایان مسابقات صبر نمی کند تا در نهایت بخواهد با فردی که هیچ مسئولیتی ندارد گفتگو داشته باشد و این کار نه در شان یک ورزشکار است و نه در شان رسانه. البته روابط عمومی فدراسیون هم که وظیفه برقراری تعامل با رسانه ها را دارد در حل این مسئله ناتوان بود.
نوشاد عالمیان باید یاد بگیرد احترام گذاشتن متقابل است و زمانی که رسانه ها برای پینگ پنگ که در درجه بندی فدراسیون ها جزو فدراسیون های درجه دو محسوب می شود، ارزش قائل می شوند و مسابقات آنها را تا آخرین لحظه پوشش می دهند، انتظار دارند ورزشکاران آن رشته به ویژه کسی که نفر شماره یک آن محسوب می شود حرفه ای تر رفتار کنند.
جای تامل دارد که اکثر قهرمانان ایران با وجود داشتن مدال های رنگارنگ جهانی و المپیک همیشه با روی باز پذیرای رسانه ها و آماده هر گونه پاسخگویی هستند اما برخی ورزشکاران که مدال برنز آسیا هم آرزویی دست نیافتنی برای آنهاست، رفتار غیرحرفه ای از خود نشان میدهند.
اگر قرار باشد این رفتارها ادامه داشته باشد و رسانه ها در مقابل احترام و ارزشی که برای یک ورزشکار یا یک رشته ورزشی قائل می شوند، با رفتاری سوال برانگیز مواجه شوند، چیزی جز مهجور ماندن آن ورزشکار و آن رشته ورزشی را در پی نخواهد داشت و ورزشکاران باید متوجه باشند اگر به جایگاهی رسیده اند که قراردادهای خوب مالی با تیمهای باشگاهی می‌بندند به واسطه کمک همین رسانه هاست که آنها را بزرگ کرده‌اند تا در اجتماع صاحب جایگاه شوند.
منبع: ایسنا
