چه کسی بر صندلی ویژه ساختمان اتوبان حقانی می نشیند

سرویس سیاسی خرداد: جا به جایی و تغییر بخش لاینفک  و جدا نشدنی هر ساختار مدیریتی است، صندلی هایی که در طول سالیان متمادی مدیران متفاوتی را بر خود می بینند، عده ای می آیند و ارج و منزلت می یابند و گاه بالاتر می روند و عده ای دیگر راه سقوط طی می کنند.

به گزارش خرداد،این روزها که بحث داغ محافل سیاسی و رسانه ای کشور جا به جایی سه تن از وزرای کلیدی کابینه است ونحوه مواجهه نمایندگان مجلس در قبال گزینه های معرفی شده، بخش اعظمی از واکنش های رسانه های موافق و مخالف دولت را  تحت الشعاع خود گرفته است، سئوال بزرگ اینجاست که با راه یابی گزینه های معرفی شده به وزارتخانه های مد نظر، تکلیف صندلی های خالی شده ی که این مدیران بر آن تکیه زده بودند، به کجا خواهد انجامید؟

یکی از این مواضع، کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران است. صالحی امیری اکنون در آستانه راه یابی به وزارت ارشاد در بهارستان است و مجموعه کتابخانه ملی و سازمان اسناد در اتوبان  حقانی، چشم انتظار حضور مدیری تازه بر راس این  سازمان فرهنگی.

کتابخانه ملی ایران مدیران و شخصیت های برجسته ای در طول تاریخ خود داشته که شماری از آن ها در ادامه دوران مدیریتی خود به مدارج عالی رسیده و حتی بر صدر قوه مجریه نیز تکیه زدند. 

در طول دوران هشت ساله دولت های نهم و دهم کتابخانه ملی از آن حلاوت و جلال و جبروت خود در کارکردهای فرهنگی باز ماند و تبدیل به حیاط خلوتی امن و امان برای برخی مدیران دولتی شد، در دوران سه ساله مدیریت صالحی امیری او سعی وافری کرد که جایگاه سابق این نهاد را احیا و آن را در مرکز ثقل تحولات فرهنگی قرار دهد.

حضور شمارگان زیادی از مقامات عالیرتبه کشور در مراسم های ویپه این مجموعه، انتشار آثار و تالیفات گرانسنگ ، برگزاری جلسات فاخر فرهنگی و آموزشی و بالاخره تجلیل از فعالان ممتاز عرصه فرهنگ و هنر کشور در طول این سه سال نشانه های واضح این اهتمام صالحی امیری بود و حال سئوال اینجاست که روحانی برای ادامه و بسط و تداوم این روند چه برنامه ای دارد و دست روی چه گزینه ای خواهد گذاشت.

در برخی رسانه ها نام حسام الدین آشنا برای جایگزینی صالحی امیری مطرح شده بود، گزینه ای که بواسطه پیشینه فرهنگی اش و نیز نزدیکی به رئیس جمهوری در طول این چند سال اخیر هرگاه که موضوع انتصاب یک مدیر فرهنگی به میان آمده نام اش مطرح گشته است.

با این حال یک منبع موثق در گفت و گو با خرداد تاکید داشت که احمد مسجد جامعی که او نیز پیش تر نام اش در رسانه ها به عنوان گزینه محتمل وزارت ارشاد مطرح بود، گزینه اصل روحانی برای تصدی سمت ریاست کتابخانه ملی است.

گزینه ای که در محافل سیاسی و اجتماع بیش از آنکه وجه غالب اش یک کنش گر سیاسی باشد به عنوان یک شخصیت فرهنگی شناخته می شود و در شورای شهر تهران نیز بیش تر از آنکه به مقولات اجتماعی و سیاسی مهم معطوف به این جایگاه بپردازد به دنبال پیش برد علاقه مندی های فرهنگی خود است. 

حال باید دید این شخصیت فرهنگی در فضای بی دغدغه و آرام کتابخانه ملی خواهد توانست به ایفای نقش مطلوب بپردازد و گلایه های پر شماری که نسبت به انفعال وی در قبال مسایل شهری در جایگاه راهبری اعضای اصلاح طلب شورا به وی وارد است را مرتفع سازد؟