سالسای ولادیمیر- دونالد یا رینگ بوکس نئوکان ها

سرویس بین الملل خرداد: «اگر او درباره من حرف های خوبی می زند، من نیز درباره وی حرف های خوبی خواهم زد. بی شک در این سیستم، وی یک رهبر بوده است، رهبری که بسیار بهتر از رئیس جمهور ما (اوباما) است.»
به گزارش خرداد؛ جمله بالا تنها بخشی ازتمجیدهای بی سابقه دونالد ترامپ رئیس جمهوری آینده آمریکا در ایام مبارزات انتخاباتی درباره قدرتمند ترین رقیب سیاسی آینده اش در عرصه نظام بین الملل است. دونالد آمریکایی چندین و چندبار از ولادیمیر روس تعریف کرده و حتی در برهه ای از وی خواسته بود که ایمیل های بیش تری از هیلاری ( با این ظن که روس ها در ویکی لیکس نفوذ دارند) انتشار دهد، کار به جایی رسید که هیلاری کلینتون رسما به دخالت روس ها در انتخابات آمریکا اشاره و خطاب به مردم آمریکا می گفت که ترامپ نامزد محبوب و مورد حمایت پوتین است!.
با چنین وصف و اوضاعی پس از رای آوری ترامپ در انتخابات، رسانه های متعددی در سراسر جهان خبر از تغییر اوضاع اساسی در روابط روسیه و آمریکا دادند و حتی خوشحال ترین فرد جهان پس از پیروزی ترامپ را پوتین خواندند اما آیا این تحلیل و گمانه زنی های اینچنینی می تواند نمایی درست از واقعیت روابط این دو کشور در دوران پیش رو در برابرمان ترسیم کند؟
اینکه ترامپ شخصیتی متفاوت ازیک سیاستمدار کارکشته و متعلق به سنت های سیاسی ریشه دار در آمریکا دارد و خاستگاه و آبشخور وی بیش و پیش از سیاستمداری در عرصه تجارت است و یک شومن حرفه ای محسوب می شود، کسی نمی تواند تشکیکی داشته باشد، با چنین عقبه ای لفاظی های اینچنینی و فیگورهای آنچنانی او چندان دور ازذهن نیز نیست
اما نکته آنجاست که زمین سفت سیاست و مرتبه و جایگاه ریاست جمهوری ایالات متحده عرصه و سپهری نیست که با اینگونه گفتارها همپوشانی و قرابت داشته باشد.
درست است که رئیس جمهوری در راس هرم اجرایی قدرتمند ترین فرد ایالات متحده است اما هم او را اهرم های مختلف و متعددی در چنبره خود دارند و اینگونه نیست که وی بتواند قائم به سلیقه و علایق خود هر کاری کند.
فقط کافی است لیست نامزدهای سمت های کلیدی کابینه ترامپ را که احتمال گزینش آنان بسیار بالا تخمین زده می شود، مروری کنید تا متوجه شوید، قصه ترامپ و پوتین به رمانتیکی فضای پیشا انتخاباتی نخواهد بود. اکثریت قریب به اتفاق مردانی که نامزد سمت های حساس و کلیدی در کابینه ترامپ هستند از جرگه جمهوریخوان تندرو و نئومحافظه کاری هستند که به طیف بازها در عرصه سیاست آمریکا شهره اند.
نکته جالب آنکه یکی از بنیان های همیشگی و سنتی رفتارورزی سیاسی بازها در آمریکا ضدیت و مقابله با روس ها بوده و حال چگونه می توان متصور بود که آنان در برهه حساس فعلی و در بحبوحه افزایش تنش ها میان روسیه و امریکا از اوکراین گرفته تا سوریه، آنان برای پوتینی که بی محابا می تازد و در صدد احیای قدرت روس ها در دوران امپراطوری شوروی است! فرش قرمز پهن کنند؟.
پوتین و ترامپ با یکدیگر تلفنی سخن گفته اند و حتی استقبال ویژه ای از انتخاب پوتین توسط کرملین و دومای روسیه البته در گفتار به عمل آمد و حتی شاید ترامپ در صدد تغییر و دگرگونی در روابط  دو کشور بر اساس علاقه شخصی خود به پوتین باشد اما چارچوب های ریشه دوانده در عرصه سیاست خارجی ایالات متحده و تقابل ساختاری آن با رویکردهای پوتین به حدی هست که این میل و علایق شخصی را به حاشیه براند حتی اگر سخن از علایق رئیس جمهوری آمریکا باشد.
به هر روی ترامپ یک نفری نمی تواند تشکیل کابینه دهد و چه بخواهد و نخواهد برای گزینش اعضای کابینه مجبور است که دست به دامان سنت های سیاسی آمریکا و گزینش از میان جمهوریخواهان شود و اینجاست که نقش فردیت جای خود را به حزب و سیاست های آن می دهد.
حتی شاید به توان اینگونه پیش بینی کرد که بعد از فروکش کردن هیجانات انتخابات  و ورود به مرحله ثبات و سیاست ورزی چه بسا تندروهای آمریکایی کابینه ترامپ روابط روسیه و آمریکا را به خصوص با توجه به سیاست های نامنعطفانه و مقتدرانه پوتین به وضعیتی بسیار بغرنج تر از شرایط فعلی سوق دهند و حتی در صورت اصرار ترامپ بر مودت با پوتین او را تا مرز برکناری و استیضاح نیز ببرند!.
حال باید منتظر ماند و دید همه مردان رئیس جمهوری در کابینه ترامپ چه کسانی خواهند بود و روابط دو ابر قدرت سابق و دو رقیب فعلی به کجا رهنمون خواهد شد؟.