معترضان خیابانی و ترامپ عصبانی
دموکراسی آمریکایی چالش انتخابات و آزادی بیان!
آیا ترامپ دوران ریاست جمهوری خود را به پایان خواهد رساند؟. آیا جامعه آمریکا دچار تشتت و چند دستگی و قیام های متعدد اجتماعی خواهد شد و آیاهای بسیار دیگر ...
سرویس سیاسی خرداد: مهمترین رکن و شاکله بخش اصلی هر سازه و ساختار دموکراتیکی برگزاری انتخابات آزاد است.
به گزارش خرداد؛ در ساختار و سیستم «دموکراسی» یعنی حکومت مردم بر مردم، انتخاب همین مردم مهم ترین اصل شکل دهنده به سیستم حکومتی است و نمی توان آن را نادیده گرفت اما همیشه و همواره یکی از ناسازه های دموکراسی نوع گزینش مردم بوده به هنگامه ای که گزینه انتخابی خود نظرگاه هایی بدور از رویکردهای مردم سالارانه و توام با نظرات تندروانه داشته است.
اکنون این بلیه گریبانگیر لیبرال دموکراسی آمریکا شده و گزینش ترامپ تعارض و پارادوکسی آشکار رقم زده است.
از یک طرف او منتخب مردم است و رئیس جمهوری منتخب و قانونی آینده و از طرف دیگر بسیاری از مردم آمریکا که به او رای نداده اند و از حسن اتفاق به لحاظ عددی کمی فزونی هم دارند، نمی توانند چنین فردی را بر مسند ریاست جمهوری تحمل کند و به خیابان می آیند تا اعتراض خود را اعلام کنند.
نکته آنکه آنان وفق اصول متقن و روح ساختارهای دموکراتیک، معترضان مختار و مجاز به بیان اعتراضات خود در قالب اصل آزادی بیان هستند و کسی نمی تواند متعرض آنان شود و اینجاست که می توان گفت چالش شکل می گیرد.
از یکطرف همانگونه که قابل پیش بینی بود دونالد ترامپ با ادبیات خاص و نامنعطفانه خود به واکنش پرداخته و معترضان را جماعتی حرفه ای و مواجب بگیر دانشته که پول می گیرند و با فضا سازی رسانه های حرفه ای برای اعتراض به خیابان می آیند
و از طرف دیگر باراک اوباما با صراحت اعلام کرده که نمی تواند از معترضان درخواست کند که دست از اعتراض بردارند چون آنان بر اساس اصل آزادی بیان حق دارند که به خیابان آمده و صدای خود را به گوش دیگران برسانند.
البته دیر یا زود این اعتراضات اولیه پایان پذیرفته و به محاق خواهد رفت اما نکته آنجاست که ریشه های پدید آمدن چنین خروش های اجتماعی چون زخم کهنه در زیر پوست آمریکا باقیمانده و در هر برهه و زمانی آماده سر باز کردن است.
دو قطبی خطرناکی که مهم ترین چالش ترامپ در دوران ریاست جمهوری چهارساله اش بر ایالات متحده خواهد بود. از یکسو ترامپ به لحاظ شخصیتی فردی نیست که بتواند خلق و خوی نهادینه شده در خود را تغییر داده و ادبیات و نوع گفتارش را عوض کند و از طرف دیگر نهادهای مدنی، فعالین اجتماعی حقوق زنان، فعالین حقوق نژادی و اقلیت ها نیز که ریشه های محکم و استواری در سپهرهای مختلف ایالات متحده دارند، به این سادگی ها عرصه را برای ترکتازی بی محابای ترامپ باز خواهند گذاشت.
در بسیاری از کشورهای جهان ناسازه های دموکراسی در پیامد انتخابات رخ نمایانده و حال باید دید در قدرتمندترین کشورها جهان که به لیبرال دموکراسی خود می بالد، برای حل این چالش بزرگ چه فکری اندیشیده خواهد شد؟.
آیا ترامپ دوران ریاست جمهوری خود را به پایان خواهد رساند؟. آیا جامعه آمریکا دچار تشتت و چند دستگی و قیام های متعدد اجتماعی خواهد شد و آیاهای بسیار دیگر ...
به گزارش خرداد؛ در ساختار و سیستم «دموکراسی» یعنی حکومت مردم بر مردم، انتخاب همین مردم مهم ترین اصل شکل دهنده به سیستم حکومتی است و نمی توان آن را نادیده گرفت اما همیشه و همواره یکی از ناسازه های دموکراسی نوع گزینش مردم بوده به هنگامه ای که گزینه انتخابی خود نظرگاه هایی بدور از رویکردهای مردم سالارانه و توام با نظرات تندروانه داشته است.
اکنون این بلیه گریبانگیر لیبرال دموکراسی آمریکا شده و گزینش ترامپ تعارض و پارادوکسی آشکار رقم زده است.
از یک طرف او منتخب مردم است و رئیس جمهوری منتخب و قانونی آینده و از طرف دیگر بسیاری از مردم آمریکا که به او رای نداده اند و از حسن اتفاق به لحاظ عددی کمی فزونی هم دارند، نمی توانند چنین فردی را بر مسند ریاست جمهوری تحمل کند و به خیابان می آیند تا اعتراض خود را اعلام کنند.
نکته آنکه آنان وفق اصول متقن و روح ساختارهای دموکراتیک، معترضان مختار و مجاز به بیان اعتراضات خود در قالب اصل آزادی بیان هستند و کسی نمی تواند متعرض آنان شود و اینجاست که می توان گفت چالش شکل می گیرد.
از یکطرف همانگونه که قابل پیش بینی بود دونالد ترامپ با ادبیات خاص و نامنعطفانه خود به واکنش پرداخته و معترضان را جماعتی حرفه ای و مواجب بگیر دانشته که پول می گیرند و با فضا سازی رسانه های حرفه ای برای اعتراض به خیابان می آیند
و از طرف دیگر باراک اوباما با صراحت اعلام کرده که نمی تواند از معترضان درخواست کند که دست از اعتراض بردارند چون آنان بر اساس اصل آزادی بیان حق دارند که به خیابان آمده و صدای خود را به گوش دیگران برسانند.
البته دیر یا زود این اعتراضات اولیه پایان پذیرفته و به محاق خواهد رفت اما نکته آنجاست که ریشه های پدید آمدن چنین خروش های اجتماعی چون زخم کهنه در زیر پوست آمریکا باقیمانده و در هر برهه و زمانی آماده سر باز کردن است.
دو قطبی خطرناکی که مهم ترین چالش ترامپ در دوران ریاست جمهوری چهارساله اش بر ایالات متحده خواهد بود. از یکسو ترامپ به لحاظ شخصیتی فردی نیست که بتواند خلق و خوی نهادینه شده در خود را تغییر داده و ادبیات و نوع گفتارش را عوض کند و از طرف دیگر نهادهای مدنی، فعالین اجتماعی حقوق زنان، فعالین حقوق نژادی و اقلیت ها نیز که ریشه های محکم و استواری در سپهرهای مختلف ایالات متحده دارند، به این سادگی ها عرصه را برای ترکتازی بی محابای ترامپ باز خواهند گذاشت.
در بسیاری از کشورهای جهان ناسازه های دموکراسی در پیامد انتخابات رخ نمایانده و حال باید دید در قدرتمندترین کشورها جهان که به لیبرال دموکراسی خود می بالد، برای حل این چالش بزرگ چه فکری اندیشیده خواهد شد؟.
آیا ترامپ دوران ریاست جمهوری خود را به پایان خواهد رساند؟. آیا جامعه آمریکا دچار تشتت و چند دستگی و قیام های متعدد اجتماعی خواهد شد و آیاهای بسیار دیگر ...
