فراکسیون مناطق ترک نشین؛ سئوال های بسیار درباره یک بدعت تازه!

سرویس سیاسی خرداد: در بحبوحه روزهایی که سه وزیر تازه معرفی شده دولت روحانی خود را مهیای حضور در بهارستان می کردند و همه اذهان به سمت و سوی این موضوع جلب بود، خبری در رسانه ها انتشار یافت که چندان مورد مداقه اهالی فن و کارشناسان قرار نگرفت اما بدون هیچ شک و شبهه ای این بدعت تازه در فضای سیاسی و اجتماعی کشور چیزی نیست که به سادگی به توان از کنار آن گذشت.

به گزارش خرداد؛ ایران نمونه بارز و متعالی همزیستی مسالمت آمیز اقوام مختلف در همه ادوار تاریخ و در جغرافیای خاورمیانه و حتی جهان بوده است. تاریخ ایران بر خلاف بسیاری از کشورهای جهان هیچ گاه شاهد نسل کشی، هجمه و حمله به یک قومیت و نژاد نبوده است، ایران اگر چه در ازمنه و ادوار مختلف تاریخ خود بارها مورد هجوم بیگانگان و اقوام دیگر قرار گرفته اما همواره ایرانیان توانسته اند با مدارا و تساهل و تسامح مهاجمان را در فرهنگ بومی خود جذب و هضم کرده و رنگین کمانی از اقوام مختلف در این زیستگاه جمعی شاکله ای با نام ایران و ایرانی را بنا نهاده اند.

در طول سده اخیر البته بدخواهان و ناخیرخواهان این مرز و بوم بیکار ننشسته و هر از گاهی بر طبل تعارضات قومیتی نواخته و در صدد بوده اند که این شاکله مرصوص را با نگرش ها و انگاره های تجزیه طلبانه به چالش بکشند که البته هیچ گاه و در هیچ برهه ای نتوانسته اند این غرض و مرض خود را با توجه به عدم اقبال عمومی به کرسی بنشانند.

پس از پیروزی انقلاب نیز با تکیه بر گفتمان وحدت بخش انقلابی، اسلامی بساط اینگونه طیف و دسته جات بیش از هر زمانی از رونق افتاد اما این به معنای آن نبوده که آنان بیکار نشسته و دست از تلاش بردارند.

در طول چند سال اخیر در این مسیر برخی تحرکات در مناطق آذری زبان کشور به منصه ظهور رسیده که قابل تامل و شایسته توجه است. در حالیکه عده ای  با نمایه تلاش برای احیای زبان ترکی بر اساس اصل 15 قانون اساسی مطالبات مدنی خود را مطرح می ساختند، در لفافه آن برخی سوء استفاده گران که نمی توانستند علم تجزیه طلبی خود را آشکار بلند کنند چون اقبال و استقبالی نمی یافتند و از برخوردهای قانونی نیزبر حذر بودند، در کناره این خواست مدنی به دنبال موج سواری بودند و جالب آنکه با تمهیدات دولت تدبیر و امید زمینه ها برای عمل به این اصل قانون اساسی فراهم آمد تا بهانه از دست برخی خاارج شود.

حال اما جالب اینجاست که شماری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در اقدامی عجیب و غیر منتظره خبر از تشکیل فراکسیون مناطق ترک نشین داده و چنین عنوان کردند که این فراکسیون با بیش از 100 عضو در مجلس تشکیل یافته است.

فارغ از اینکه بر اساس اخبار مستند و متقن اعضای فراکسیون فوق الذکر به عدد 50 نیز نمی رسد و مشخص نیست چرا از همین ابتدا چنین غلو آشکار و آگراندیسمان عیانی رخ نمایانده، تشکیل چنین فراکسیونی نمی تواند هیچ نسبت و قرابتی با منافع ملی داشته باشد و باید دید چرا شماری از نمایندگان در صدد پر رنگ کردن عنصر قومیتی در صحن و سرای خانه ملت هستند؟!

باید از این نمایندگان پرسیده شود که آیا تفاوتی میان ترک و فارس و کرد و بلوچ در قدر السهم آنان از منافع ملی وجود دارد که آنان به خط کشی پرداخته و برای اولین بار در تاریخ ایران، با مولفه و عنصر قومیتی دست به تفکیک زده و چنین فراکسیونی را بنا نهاده اند؟

تشکیل فراکسیون مناطق ترک نشین چه معنا و مفهومی دارد در حالیکه همه این مناطق بخشی و جزیی از خاک ایران هستند؟ سیستم کشور ما حتی فدرالیستی هم نیست که بتوان خرج بخشی از آن را از دیگر مناطق سوا دانست که حداقل توجیهی برای تشکیل چنین فراکسیونی به توان اقامه کرد!.

از همه جالب تر مگر در این مناطق فارس و کرد و اقوام دیگر زندگی نمی کنند و آقایان نماینده مسئولیت وکالت آنان را بر عهده ندارند که با برچسب فراکسیون مناطق ترک نشین خود را نماینده قوم خاص و متمایزی می کنند؟.

مضاف بر همه این موارد مگر نمایندگان  در مقام نمایندگی کل ملت ایران قسم یاد نکرده اند و چگونه اکنون با این برچسب خود را منفک می کنند؟

اگر قصد آنان اهتمام ویژه، تمرکز و هم افزایی میان نمایندگان مناطق غرب کشور برای حل بحرن های منطقه ای و بهبود شرایط عمومی این مناطق است، چه نیازی است که فراکسیون فوق الذکر با عنوان مناطق ترک نشین برچسب خورده و وجه قومیتی به خود بگیرد؟ آیا تاکنون نمایندگان محترم که شماری از آنها چندین سال سابقه نمایندگی دارند در ایفای وظایف خود ناموفق بودهاند که اکنون لزوم تشکیل چنین فراکسیونی احساس می شود؟

آیا همین فراکسیون اگر نام فراکسیون مناطق غرب ایران یا چندین و چند اسم دیگر را داشت، خدشه ای بر کارکرد آن وارد می آمد؟.

بدون هیچ شک و شبهه ای این نمایندگان محترم، معتقد و ملتزم به عمل در چارچوب های قانونی بوده و هستند و قصد و غرض آنان خدای ناکرده ریختن آب به آسیاب تجزیه طلبان و ناخیرخواهان نیست، آنچنان که نادر قاضی پور نایب رئیس این فراکسیون امروز گفته است:« حفظ یکپارچگی و تمامیت ارضی مملکت اولویت اول در اساسنامه این فراکسیون است و اقدامات این فراکسیون بر اساس نص صریح قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است.»

 

قاضی پور در رابطه با برخورد این فراکسیون با تجزیه طلب‌ها نیز تصریح کرده است: «اکثریت مسئولین فراکسیون مناطق ترک نشین را خانواده‌های معظم شهدا، جانبازان و ایثارگران ولایتمدار تشکیل می‌دهند و این فراکسیون در خط نظام بوده و با تجزیه طلب‌ها و دشمنان نظام برخورد می‌کند.»

اما با همه این اوصاف این سئوال مطرح است که چرا باید فراکسیونی تشکیل شود که شائبه ایجاد فرصت برای منحرفان و فرصت طلبان فراهم می کند؟ چرا آقای قاضی پور مجبور می شود در قالب مصاحبه از برخورد اعضای فراکسیون با تجزیه طلبان بگوید؟

پاسخ البته مشخص است، عده ای از هر فرصتی برای موج سواری و ضربه به منافع ملی بهره می گیرند و برخی با ندانم کاری و اشتباه محاسباتی آب به آسیاب آنان می ریزند آنهم در موقعیت حساس و خطیر منطقه ای!.