کلید روحانی کدامین قفل را باید بچرخاند؟

سرویس سیاسی خرداد: حسن روحانی به هنگامه ای که از مرکز تحقیقات استراتژیک در خیابان نیاوران به ساختمان ریاست جمهوری در پاستور رفت، پرونده های متعددی را پیش روی خود گشوده می دید؛ اقتصاد کشور وضعیت بحرانی داشت و او گفته بود برای نجات اقتصاد آمده است؛ سیاست خارجی در حادترین شکل ممکن چند دهه اخیر بود و او از تعامل سازنده با جهان گفته بود و بالاخره فضای سیاسی ملهم از حوادث چند سال گذشته با انشقاق ها و دو دستگی های گسترده ای روبرو بود.

به گزارش خرداد؛ روحانی اسفند ماه سال 91 و در روزی که برای اولین بار از عزم خود برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری گفت، به یک نکته کلیدی اشاره کرد او گفت: « هر کس برای انتخابات ریاست جمهوری می آید؛ خود را برای فداکاری بزرگ آماده کند» سال ها حضور در گلوگاه راهبردی مرکز تحقیقات استراتژیک و دوری از مجادلات روزمره سیاسی و گرفتاری های امور اجرایی، اشراف کامل و جامعی بر تحولات به وی و تیم همراهش بخشیده بود و او نیک میدانست رئیس جمهوری آینده با چه چالش ها و دست اندازهایی روبرو است.

روحانی عطف به این عقبه اطلاعاتی و پشتوانه نظری با رای ملت به راس هرم اجرایی رسید تا گره بگشاید و می توان گفت در دو حوزه اقتصاد و سیاست خارجی نیز توانست موفقیت های قابل قبولی بدست آورد.

هر چند که منتقدان دو آتشه روحانی برجام را بی ثمر می خوانند و به معضلات اقتصادی همچون رکود تکیه و پافشاری دارند اما کدام منصف و اهل نظری است که نداند کشور در روزهای ابتدایی که روحانی به پاستور آمد، چه وضعیت نابهنجاری داشت و اگر قرار بود همان روندهای تخاصمی و انزوا طلبانه در عرصه سیاست خارجی و تصمیمات غیر کارشناسی و خلق الساعه در عرصه اقتصادی بسط و ادامه یابد چه بر سر کشور می آمد.

در این مقال بر آن نیستیم که کارنامه روحانی در حوزه اقتصاد را نمره ای ممتاز و بدون از عیب و نقص دهیم اما به هیچروی آنگونه که دلواپسان تندرو می گویند آش به این میزان شور نیست!. درست است کههنوز چرخ اقتصاد آنگونه که بایستهو شایسته بودهبه چرخ اش درنیامده و روی غلتک نیفتاده است اما همگان می دانیم که عبور از چالش های یک دهه ای به سهل و سادگی ممکن و میسر نیست و با توجه به حصول برجام انداختن چرخ های اقتصاد روی غلتک زمان می برد اما با توجه به علایم مثبت رخ نمایانده در اقتصاد ایران شک و شبهه ای نیز نمی توانداشت که طی ماه های آتی اقتصاد ایران به سمت روزهای رونق خود حرکت تدریجی خواهدداشت.

اما نکته جالب آنجاست که تندروها در رسانه های مکتوب و مجازی خودبا پروپاگاندای گسترده روی مسائل اقتصادی می خواهند توجه دولترابه این سمتو سو جلب کرده و با مطالبه آفرینی در این عرصه چنین القا کنند که اقتصاد مهم ترین رکن و پاشنه آشیل دولت روحانی است.

اقتصاد مهم است و ساماندهی آن بس نکته حایز اهمیت و خطیر برای دولت اما از یاد نبریم که رشد و توسعه اقتصاد بدون گشایش در فضای سیاسی و به حاشیه راندن تندروهایی که می خواهنددمادم بر طبل تنش آفرینی بنوازند ممکن و میسر نیست، مضاف بر این همانگونه که اشاره رفت وضعیت اقتصادی به تدریج بر مدار درست و منطقی خودقرار گرفتهو جامعهاز این حیث منتفع خواهد شد اما انچه که دولت روحانی در آن بازمانده و نتوانسته کارنامه قابل قبولی در این عرصه ارائه دهد گشایش در فضای سیاسی است همسو با مطالبات طیف حامیان خود است.

بدون شک بی انصافی است اگر بگوییم فضای سیاسی و رسانه ای در دولت روحانی با قبل از روی کارآمدن وی تغییر و تحولی نکرده است اما این را می توانیم بگوییم که انتظارها آنگونه که باید جامهعمل نپوشیده و دولت عملکرد نسبتا ضعیفی در این عرصه داشته است.

روحانی اگر میخواهد در انتخابات آتی با دست پر به میدان بیاید و شور و حالی در بدنه حامی خود ایجاد کند، می بایست برای گشایش در فضای سیاسی اهتمام جدی ورزد و در برابر تحرکات انسدادی و سلبی تندروها که به طور قطع به یقین در آستانه انتخابات بر دامنه آن افزوده خواهد شد، برنامه حساب شده و دقیقی داشته باشد.

واکنش قاطعانه و هوشمندانه در برابر ماجرای لغو سخنرانی علی مطهری نشان داد که روحانی این مهم را خوب میداند اما نکته آنجاست که در بسیاری از موارد تیم همراه وی و یا آنان که می بایست همسو با سیاست های روحانی در عرصه سیاست داخلی به نقش آفرینی بپردازند، از جامعه و مطالبات و خواسته های به حق ( و البته نه رمانتیستی و شعار زده و بدور از واقعیات میدانی) عمومی عقب تر هستند و این نکته ای است ه دولت را در چشم انداز پیش رو با چالش هایی روبرو خواهد کرد.

روحانی می داند که این بار با تکیه بر شعار  نمی تواند مردم را به سمت  خود جلب کند و این کارنامه اوست که مردم را پای صندوق های رای خواهد آورد.