تبلور « امید» در لیست امید/ دیگر علی مطهری تک ستاره مجلس نیست

به گزارش خرداد؛ این امید البته پس از اندکی به سردی گرایید؛ ماجرا از جایی کلید خورد که بیش تر فراکسیون های مجلس روسای اصولگرا را بر خود دید و پس از آن نیز طی چند ماه ابتدایی عدم واکنش مثبت و سکوت و انفعالی که بر اردوگاه لیست امید در مجلس حکمفرما شد؛ بسیاری از توده های حامی اصلاحات را سرخورده از گزینش و انتخاب خود کرد، آنان انتظار نداشتند پس از آن مجاهدت بلیغ و سعی وافر چنین منتخبان آرام و منفعلی را بر صندلی های نمایندگی خود در خانه ملت ببینند. 

از همه بغرنج تر واکنش های منفعلانه چهره هایی چون محمدرضا عارف بود؛ مردی که سکان ریاست فراکسیون را در اختیار داشت اما اندک واکنش امیدوار کننده و ملموسی از وی در صحن و سرای خانه ملت دیده نمی شد؛ در ماجرای رای اعتماد و بسیاری از مصوبات دیگر اما مشخص شد که امیدی ها چندان هم بیکار ننشسته و توانسته اند با معتدلین طیف مقابل در عمل رویکرد مجلس را به سمت و سوی همراهی با دولت سامان دهند اما هنوز تا آنچه از نمایندگان با پسوند اصلاح طلبی انتظار داشتیم، فاصله بسیار بود. 

بی شک برخی گرایش های تندروانه در مجلس ششم مراد این گفتار نیست که دو قطبی های ایجاد شده پسامد آن تبعات و هزینه های گزافی برای اصلاحات رقم زد اما با عنایت به شرایط موجود نیز رفتارهای بسیاری از نمایندگان اردوگاه اصلاحات در مجلس مایوس کننده و انفعالی است. 

وضعیت اما طی چند وقت اخیر و بعد از رای اعتماد به وزرای معرفی شده کمی تغییر جهت داده و شماری از نمایندگان مجدانه و مشفقانه به میدان امده اند تا در چارچوب های مورد انتظار از نماینده ای شجاع و  مردمی پیگیر مطالبات و دغدغه های آنان باشند. 

اگر علی مطهری تک چراغ روشن مجلس دهم تا چندی پیش بود اکنون چهره هایی چون محمود صادقی و یا احمد مازنی یا حتی علیرضا رحیمی گویی به خود آمده اند و سخنانی می گویند که می بایست بگویند؛ به اعتراض هایی می پردازند که باید بپردازند. 

آنان هیچ حریمی را پایمال  و هیچ خط قرمزی را رد نمی کنند اما با بهره گیری از شان و جایگاه نمایندگی ملت از روسای قوا مطالبه گری می کنند از قوه قضائیه گزارش می خواهند و پیگیر حقوق محذوفین هستند، اینها جای امیدواری دارد. 

نماینده اگر قرار باشد عنوان نمایندگی ملت و منتخبین خود را یدک بکشد باید مطالبه گر باشد، باید بی لکنت زبان دغدغه های مردم را بگوید و هر مقام و مسئولی را دعوت به پاسخگویی کند که این آرمان انقلاب و نظامی است که بنیانگذار آن مردم را ولی نعمت حاکمان می خواست و می دانست و مجلس منتخب آنان را در راس همه امور. 

برخی عافیت طلبی ها و ملاحظات تصنعی طیفی از سیاسیون، نماینده را مطاع و بدون استقلال رای می خواهد، نماینده ای که به جای نگاه به ولی نعمتان یعنی مردم به اضلاع و اجزای قدرت نظر دارد و قطب نمای گفتار و رفتار خود را با آنان تنظیم می کند تا با موضوعات و دغدغه های مطرح در بدنه و کف جامعه. 

برخی گمان می برند هر چه مجلس آرام تر و نماینده مطیغع تر باشد این به نفع انقلب و کشور و نظام است، حال آنکه نمایندگان شجاع و جسور هستند که با پیگیری مشفقانه دغدغه های عمومی حس همذات پنداری میان ملت و حاکمیت را به عنوان مهم ترین عنصر ارتقا بخش امنیت ملی، بسط و تعمیم داده و کشور را از کید بدخواهان و حیله دشمنان در امان می دارند. 

بی شک مجلس دهم با افزایش شمارگان ستاره هایی چون علی مطهری سپهر سیاست ایرانی را جلوتی پررونق تر خواهد بخشید و چشم انداز مطلوب تری برای کشور به ارمغان خواهد آورد.