چرا روس ها این بار پشت ایران را خالی نکردند؟ سرخ قباها در کانال دیپلماسی تدبیر

سرویس سیاسی خرداد: طی چند روز گذشته دو نماینده ویژه پوتین به تهران آمدند همزمان با اوج گیری تحولات سوریه و نیز انتشار اخباری مبنی بر رایزنی پوتین و ترامپ در خصوص تحولات این کشور بحران زده.

به گزارش خرداد؛ برخی منابع از پیام های ویژه پوتین برای رهبران ایران خبر داده بودند و اکنون سخنگوی کاخ کرملین تایید کرده است که رئیس جمهوری روسیه به حسن روحانی نامه محرمانه نوشته است.

جالب آنکه نماینده ویژه پوتین که دیروز به تهران آمده بود، مدعی شده است که در جریان دیدار با جابری انصاری پیام آمریکا در خصوص سوریه را هم به طرف ایرانی منتقل کرده است، نکته ای که البته جابری انصاری از تایید آن سرباز زده است.

«تاس» خبرگزاری رسمی روسیه به نقل از دمیتری پسکوف، سخنگوی مطبوعاتی کاخ کرملین نوشته است:«  اخبار مربوط به ارسال پیام ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه به حسن روحانی همتای ایرانی خود صحت دارد.»

او در پاسخ به سوال خبرنگاران مبنی بر این که این نامه در خصوص مسایل امنیتی و همکاری‌های نفتی است گفته است: «موضوع نامه محرمانه است و نمی‌توانم در خصوص آن اظهار نظر کنم.»

نکته جالب توجه در این میانه آنست که ولادیمیر پوتین درست در شب جلسه تاریخی اوپک با رئیس جمهوری کشورمان نیز تلفنی سخن گفته بود و پس از آنکه جلسه اوپک دستاوردی سترگ برای ایران رقم زد و بعد از نزدیک به یک دهه همه اضلاع و اجزای اوپک را پیرامون یک تصمیم مشترک به اتفاق نظر رساند، بسیاری از تحلیل گران مهم ترین قطعه پازل این توافق تاریخی را همین گفت و گوی تلفنی عنوان کردند.

در طول سالیان متمادی روابط میان ایران و روس ها چه از زمان تزارها تا حکومت بلشویک ها و سپس برآمدن روسیه تازه از پیکره ابر قدرت شوروی، خاطرات چندان خوشی برای ایرانیان از روس ها به یادگار نمانده است؛ ترکمنچای و گلستان؛ نهضت جنگل و اشغال بخشی از ایران در زمان جنگ جهانی و سپس تا همین چند سال پیش و خلف وعده های روسیه در حمایت از ایران که در قالب قطعنامه های پیاپی شورای امنیت رخ نمایاند اما به نظر می رسد اوضاع در حال تغییر و تحول است و این بار روس ها قصد آن ندارند که پشت طرف ایرانیرا خالی کنند!

ماجرا هم به تحول یک شبه روس ها و متنبه شدن آنان باز نمی گردد؛ ولادیمیر پوتین رویای احیای قدرت روسیه را در سر می پروراند و نیک این نکته را می داند که در برابر هژمونی ایالات متحده در هارتلند جهان (خاورمیانه) تنها برگ برنده و شریک مطمئن ایران است که میتواند کفه معادلات را در این سو سنگین وزن کند.

دو سال پیش و قبل از ورود روسیه به بحران سوریه، مسکو در چه شرایط و اوضاعی در معادلات جهانی قرار داشت؟؟؛ با تحولات اوکراین و تنش بر سر کریمه مسکو به گوشه رینگ رفته و ابتکار عملی نداشت اما به یکباره با حضور در سوریه همه معادلات دچار تغییر و تحول شد.

روسیه از یک بازیگر رو به افول در یک نظام چند قطبی اکنون به یک نقش آفرین مقتدر در نظام دو قطبی تبدیل شده و حتی به جرات می توان گفت دست بالا را در بسیاری از موارد نسبت به آمریکا یافته است و افکار عمومی جهان را تحت الشعاع خود گرفته و همه این ها بدون نقش آفرینیدر سوریه ممکن و میسر نمی شد، نقش آفرینی که بدون چراغ سبز ایران به عنوان مهم ترین حامی بشار اسد، و بازیگر میدانی در تحولات سوریه هیچ گاه ممکن و میسر نمی شد.

روس ها اکنون می بینند که با همراهی و همکاری با ایران و نیل به سوی مراودات راهبردی با لنگر ثبات منطقه ای در خاورمیانه بحرانی توانستهاند خود را در جهان احیا کنند و طبیعی است که نمیخواهند این شرایط مخدوش شود.

اینگونه است که نمایندگان ویژه پوتین دمادم به تهران می آیند و نامه محرمانه تبادل می کنند؛ البته یک نکته مهم و کلیدی در این میان آنست که دولت تدبیر و امید با سکان داری شیخ دیپلمات روابط با روسیه را بر اساس همسویی متوازن و اشتراک منافع ترسیم و تبیین کرده و پلی از رویکردهای ایدئولوژیک به نگرش های ملی زده و این دو را به تزاحم رسانده و این تضمین مهم ادامه و بسط این روابط است.

یادمان باشدکه روس ها مانند هر کشور و ملت دیگری به دنبال منافع خود هستند و این ما هستیم که باید با مدیریت هوشمندانه روابط را به شکلی ترسیم کنیم که اتحاد راهبردی رقم خورده هم منافع طرف مقابل را تامین و آنان را جلب به حفظ شرایط کند و هم ما بهره های لازم را ببریم، همانگونه که در اوپک رقم خورد و در سوریه می تواند نهالی دیگر دهد.