چرا انتخاب تیلرسون برای ایران خبر بدی نیست؟
«رکس تیلرسون، رییس ۶۴ ساله شرکت اکسون موبیل به عنوان وزیر خارجه آمریکا انتخاب شده است و در صورت تایید به جرگه دیگر مدیران بانکی و نفتی دولت آینده دونالد ترامپ رییس‌جمهوری منتخب آمریکا خواهد پیوست.»
به گزارش انتخاب؛ تیلرسون در حدود چهل سال فعالیت حرفه‌ایش فقط در یک شرکت کار کرده است؛ اکسون موبیل. نه سابقه دولتی دارد نه سابقه دیپلماتیک اما با بسیاری از سران کشورها دیدار کرده و قراردادهای بسیاری را در بسیاری از کشورهای دنیا منعقد کرده است. خود اکسون موبیل هم دست کمی از یک کشور ندارد؛ یک شرکت ۳۷۰ میلیارد دلاری که صنایع نفت و گاز، ساختمان، تکنولوژی، بازاریابی، فروش، منابع انسانی و بسیاری دیگر از بخش‌های صنعت و تجارت در حداقل پنجاه کشور دنیا حضور دارد.
تیلرسون به عنوان یک مذاکره کننده ماهر و موفق شناخته می‌شود. پله‌های ترقی را در اکسون موبیل یکی‌یکی طی کرد تا در سال ۲۰۰۶ بر بالاترین سمت آن تکیه زد. اکسون موبیل یکی از موفق‌ترین شرکت‌های آمریکایی در دهه‌های اخیر بوده و باید این موفقیت را به حساب تیلرسون هم نوشت. او مطمئنا می‌داند چگونه مذاکره کند و قراردادهای پر سود ببندد. به قول دونالد ترامپ او «بازیگری در سطح جهانی است».
کسی زیاد نمی‌داند تیلرسون درباره ایران چه فکر می‌کند. مصاحبه ۹ ماه پیش او با سی‌ان‌بی‌سی یکی از معدود اظهار نظرهای علنی او درباره ایران است:
«شرکت‌های آمریکایی مثل ما هنوز قادر نیستند در ایران کسب و کار کنند. بسیاری از رقبای اروپایی ما فعالانه در ایران کار می کنند. من نمی‌دانم که آیا این الزاما به ضرر ما هست یا نه. تاریخ ایران از نظر سرمایه‌گذاری خارجی در گذشته، شرایط آنها همیشه چالش‌برانگیز بوده است؛ بسیار دشوار. به همین دلیل ما هیچوقت سرمایه‌گذاری بزرگی در ایران نداشتیم و من نمی‌دانم آیا امروز ایرانی‌ها تفاوتی کرده‌اند یا نه. ما باید منتظر بماینم و هیچ قراردادی هم بسته نشده است اما من مدت‌ها پیش این را یاد گرفته‌ام که بعضی اوقات اولین بودن الزاما بهترین حالت نیست. باید منتظر بمانیم و ببینیم آیا راهی برای شرکت‌های آمریکایی باز می‌شود یا نه. ما مطمئنا آن را بررسی خواهیم کرد چون ایران کشوری با منابع عظیم است.»
شاید به همین دلیل هم شرکت اکسون در سال ۱۳۹۳ از طریق یک شرکت حقوقی در ایران برند تجاری خود (انرژی اینجا زندگی می‌کند) را به ثبت رسانده است. به هر حال تیلرسون با تحریم مخالف است؛ اهل معامله است و می‌خواهد هر حوزه نفتی و البته گازی بلااستفاده را به بهره‌برداری برساند. شاید بر خلاف تصور، انتخاب او برای ایران یا حداقل برای صنعت نفت ایران خبر بدی نباشد.»
