دختران فراری در دام جذابیت های بیرونی

آن قدر براي حل اين معضل به دنبال جواب هاي سطحي و روبنايي بوده و اين قدر به کارهاي مقطعي بسنده کرده ايم که راه به جايي نمي بريم.

شايد موضوع دختران فراري را برخي نخ نما وکهنه بدانند اما اگر به اين موضوع بارها و بارها پرداخته شود بازهم کم است و تا زماني که نتوان به صورت اساسي آن را ريشه يابي کرد و در انتها نيز براي آن راه حل و درمان مناسبي يافت، بايد به واکاوي مسئله ادامه داد.

اگر براي اين معضل (که البته جهاني نيز هست)، راهي پيدا نکنيم؛ به تدريج سن پايين آمده و درآينده اي نه چندان دور شاهد فرار دختران نوجوان و کودک نيز خواهيم بود.

کسي نمي داند اولين بار از واژه دختران فراري کي و کجا استفاده شد، اما از ايام قديم تا کنون هر گاه عرصه به هر دليلي به فرزندان به ويژه "پسران" ، در خانواده ها سخت مي شد آن ها فرار از خانه را بر قرار، ترجيح مي دادند، اما کمتر نامي از دختران در اين زمينه برده مي شد؛ چرا که آنها هم تاب تحمل بيشتري در برابر سختي ها و مصائب دارند و هم از حجب و حياي بيشتري برخور دارند.

در فرهنگهاي مختلف دختران بسيار ديرتر از پسرها راه فرار از منزل را در پيش مي گيرند، اما در سال هاي اخير در سراسر دنيا با باز شدن فضاي اجتماعي و کاري، براي دختران، آن ها نيز راحت تر از قبل دست به اين اقدام زده و اين گونه بر آمار دختران فراري افزوده مي شود.

اما چه مي شود که دختران تصميم به فرار از مامن گرم خانواده مي گيرند ؟

چه مي شود که دختران فکر مي کنند بيرون بودن، از خانه ماندن برايشان بهتر است؟

هر چند که در قديم سختگيري ها بسيار زياد تر بود و گاها دختران حتي حق تحصيل هم نداشتند اما با وجود فشار هاي مضاعفي که در خانواده ها بر روي دختران وجود داشت و آن ها ناگزير از انجام کار هاي سخت منزل بودند( نبود امکانات رفاهي همانند ماشين لباسشويي و ظرفشويي، جارو برقي و...) ولي با اين وجود، آمار فرار از منزل اندک ونزديک به صفر بود.

اما نمي دانيم که چه شده و فرزندان و به ويژه دختران به دنبال کدامين خوشبختي راه فرار در پيش مي گيرند و آينده خود را تباه مي کنند.

درک هاي متفاوت و راه حل هاي نا مناسب

دکتر حکمت آرا فعال در عرصه جامعه شناسي، در اين خصوص با بيان اين که تفاوت سن و نسل بين واالدين و فرزندان باعث مي شود تا درک و فهم ها از يکديگر متفاوت باشد، گفت: با پيش آمدن چنين وضعيتي و بالا رفتن حرف ناشنوي فرزندان از والدين، مسئله فرار از خانه زياد مي شود.

وي تاکيد کرد: بالا رفتن مهارت هاي فرزندان در حوزه هاي مختلف ( چند مهارتي شدن) باعث شده که فکر کنند بدون حمايت هاي والدين نيز مي توانند در جامعه زندگي کرده و روي پاي خود بايستند.

به گفته وي اغلب فرزنداني که يک بار طعم فرار از منزل را تجربه مي کنند، دفعات بعد با کوچکترين ناملايمت و فشاري که بر آنها وارد شود، فرار را بر قرار ترجيح مي دهند.

حکمت آرا با اشاره به اين که برخي براي تجربه زندگي جديد و آشنايي با ساير فرهنگ ها، از خانه خارج مي شوند ولي ديگر باز نمي گردند، گفت: تجربه استقلال مالي و شخصيتي، باعث مي شود تا فرزندان فراري از منزل، راغب به بازگشت به منزل نباشند.

اين جامعه شناس خاطر نشان ساخت : جذابيت هاي کاذب بيروني از جمله آزادي هاي بي حد و حصر در نوع پوشش، رفتار، آداب معاشرت و... باعث مي شود تا فرزندان به ويژه دختران که به لحاظ فيزيکي، مذهبي، عرفي و... از محدوديت هاي بيشتري در خانه برخوردارند، ديگر تمايلي براي بازگشت نداشته باشند.

فقر؛ سبب ساز، فرار فرزندان از خانه

وي افزود: فقر، سختگيري هاي بي حد، مناقشات خانوادگي، عدم محبت بين اعضاء خانواده و... از جمله دلايلي است که فرزندان به سمت بيرون از خانه کشش پيدا کرده و راه خوشبختي را در جايي غير از منزل و محفل خانوادگي جستجو مي کنند.

به گفته وي تسليم خواسته هاي محض فرزندان شدن، و برآوردن انواع خواسته هاي منطقي و غير منطقي آنان هم ممکن است همين نتيجه را در پي داشته و راه فرار از منزل را براي فرزندان هموار کند و فرزندان  فکر کنند که بيرون از منزل هم همه چيز بر وفق مرادشان است و به راحتي به هر چيزي که مي خواهند، مي رسند.

اين جامعه شناس يادآور شد: در حال حاضر با توسعه و پيشرفت جوامع و باز شدن فضاي اجتماعي و فعال شدن دختران در سطوح اجتماعي و مشاغل مختلف، باعث مي شود تا به پديده معضل دختران فراري به گونه اي ديگر نگريسته شود و شايد هرگز برخي از فرزندان به ويژه دختراني که از منزل فرار کرده اند، باور نکنند، اين کارشان فرار به حساب مي آيد، بلکه به عنوان دستيابي به آزادي از آن نام برده و ياد مي کنند.

منبع: پایگاه خبری پلیس