آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت!

سرویس سیاسی- خرداد: اوایل دهه هشتاد بود که راست های سنتی که در همان برهه ها به تدریج نام اصولگرایی را برای خود برگزیدند، محور انتقادات خود را روی محور معیشت مردم قرار دادند، صدا و سیما نیز که درآن برهه به علت فقدان رسانه های امروزی، دست بازی برای تاثیر گذاری بر افکار عمومی داشت، همسو با این رویکرد دولت اصلاحات را ناکارآمد در عرصه اقتصادی معرفی می کرد.

به گزارش خرداد؛این مانورهای تبلیغاتی وجنگ روانی در حالی شکل گرفته بود که دولت اصلاحات توانسته بود، تورم کشور را تا مرز یک رقمی شدن پیش ببرد، رشد اقتصادی کشور را به 5.8 رسانده و آمار اشتغال زایی سالایه 700 هزار نفری را رقم بزند، آنهم با نازل ترین قیمت نفت که در طول هفت سال زمامداری آن دولت زیر 10 دلار بود. در مجموع کشور آماده جهش بزرگ اقتصادی بود و اگر با همان دست فرمان پیش میرفتیم اکنون کشور در مسیر دست یابی به چشم انداز 1404 و تبدیل شدن به قدرت اول اقتصادی منطقه بود.

اما اصولگرایان اذهان را به سمتو سوی مجادلات سیاسی که خود یکسر جدی بازی آن بودند کشانده و چنین القا می کردند که دولت اصلاحات به دنبال توسعه سیاسی است و از توسعه اقتصادی باز مانده است.

در چنین شرایطی کاندیدایی آمد که ساده زیست بود و شعار آوردن نفت سر سفره های مردم را می داد و وعده باغ سبز معیشت می داد اما به هنگامه ای که رفت کشور تورم 45 درصدی را تجربه کرد، رشد اقتصادی با سقوطی فاجعه آمیز به 6.5 درصد منفی رسیده بود و آمار اشتغال مولد 14 هزار نفر در سال بود! کشور از خودکفایی گندم به بزرگترین وارد کننده تبدیل شده بود و ....

و همه اینها در حالی رقم خورد که بیش ترین درآمد نفتی در طول تاریخ ایران متعلق به این دولت بود.

اصولگرایان دیکته خود را نوشته بودند، معیشتی که از آن دم می زدند، وضعیت دهشتناکی یافته بود و طبقه متوسط در آستانه فروپاشی بود، ثبات از بازارهای پولی و مالی رختت بر بسته بود، و کشور بواسطه سیاست های ماجراجویانه و رویکردهای غیر کارشناسی و فقدان بهره گیری از مدیران کارآزموده از بعد داخلی و خارجی با مشکلات عدیده دست به گریبان بود.

حال یکبار دیگر اصولگرایان شعار معیشت می دهند و از وضعیت موجود گلایه های تند می کنند و معترض دولت مستقر هستند، دولتی که در بدترین شرایط ممکن کشور را دست گرفت و به گواه آمار و ارقام مستند تغییراتی بس شگرف ( و البته نه ایده آل) نسبت به روندی که دولت مستظهر به حمایت اصولگرایان رقم زده بود، ایجاد کرده است، آنچنان که اسحاق جهانگیری به گویا ترین وجه گفت که کشور را از دره چند پله بالا بالا آورده ایم...

اعضای هیئت موسس تشکل فراگیر و تازه تاسیس اصولگرایان که به نظر می رسد در انتخابات آتی ریاست جمهوری محوریت این جریان سیاسی را عهده دار باشند، امروز  در نخستین نشست شوراهای استانی جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی، انتقادات تند و تعابیر جالب توجهی در باره وضعیت موجود داشته اند.

حجت الاسلام ابراهیمیان رئیس هیئت موسس این تشکل، گفته است:«وضعیت اشتغال در کشور فاجعه است، آسیب‌های اجتماعی افزایش یافته و در عین حال دشمن در عرصه فرهنگ می‌تازد.»

در دیگر سو، خانم دستجردی وزیر بهداشت دولت احمدی نژاد و از اعضای هیئت موسس این تشکل نیز گفته است:« بر هیچ کس پوشیده نیست در وضعی قرارداریم که آنچه انتظار داریم نمی‌بینیم و آنچه انتطار نداریم می‌بینیم لذا شرایط به هیچ عنوان مطلوب نیست. امروز در هر خانه‌ای وقتی سوال از مشکلات می‌کنیم مسئله بیکاری مطرح می شود و در کنار آن رکود بی سابقه و تبعیض در جامعه باعث شد تا ما در کنار هم قرار گیریم و برای تغییر در وضع موجود به وظیفه خود عمل کنیم.»

نکته جالب اما آنجاست که اگر این انتقادات را نیز درست و مقرون به صحت بدانیم، باید از این عزیزان پرسیده شود که این وضعیت بغرنج حاصل عملکردهای چه تفکر و جریانی است؟ چه رویکردها و سیاست هایی منجر به پدیدآمدن این شرایط شده است؟ این شرایطی که از آن دم زده می شود، حاصل عملکردهای این دولت است؟ شاخص ها و آمارها در خصوص بیکاری،رکود و تورم در ابتدای آغاز به کار این دولت در چه شرایطی قرار داشت؟ و بالاخره اگر همان رویکردها و سیاست ها ادامه می یافت اکنون در چه وضعیتی بودیم؟.

مخلص کلام آنکه انتقادات دوستان شاید وارد باشد اما با توجه به کارنامه آنان و دیکته نوشته شده شان این شعارها از سوی اصولگرایان به هیچ روی پذیرفته شده نیست و نمی تواند افکار عمومی را به سمت ایشان جلب کند، اگر در ابتدای دهه هشتاد این فیگورها و شعارها پاسخگو شد، شرایط آگاهی مردم در وضعیت فعلی قرار نداشت و آنان کارنامه مشعشع خود را به منصه ظهور نرسانده بودند، نکته ای که گویا اصولگرایان به علت فقدان عمق گفتمانی بدان دوباره تمسک جسته اند اما به قول همان رئیس جمهوری رفته: آن ... را لولو برد!