نامنصفانه به خودمان توهین نکنیم

سرویس اجتماعی- خرداد: حادثه پلاسکو واکنش های گسترده و فراگیری در سطوح مختلف و متکثر جامعه داشت و از زوایای مختلفی بدان پرداخته شده است. یکی از پر واکنش ترین موضوعات در این میان، واکنش به شهروندانی بود که در ساعات اولیه حادثه در محل حضور یافته و به تصویربرداری و البته سلفی گیری از صحنه میدانی حادثه پرداختند.

به گزارش خرداد؛ شبکه های مجازی مختلف این روزها مملو از انتقادات تند و تیز و گاه بسیار بی ادبانه و شدید در مورد کسانی است که در ساعات اولیه حادثه پلاسکو در محل حضور یافته و به انتشار تصاویر و عکس از این حادثه پرداختند.

در این رابطه بد ندیدیم که چند نکته را مختصر و موجز مورد اشاره قرار دهیم.

1- جنس حوادث اینچنینی تحریک پذیر است و کنجکاوی شهروندان را به خود معطوف می دارد. نه در ایران که در همه جای جهان به هنگام وقوع چنین اتفاقاتی مردم عادی با دوربین گوشی های خود در لحظات اولیه و در غیاب اصحاب رسانه روایت گر حادثه می شوند و این نکته نه مذموم و بد که مثبت و موثر نیز هست. نکته وقتی بغرنج می شود که افراد حاضر بی توجه به اخطارهای مقامات مسئول با حضور و ازذحام خود مانع عملیات امداد رسانی شوند که البته در این حادثه نیز در مقاطعی چنین اتفاقی افتاد اما اینکه از اساس حضور مردم نگران و دغدغه مند را مردود دانسته و با آنان بی محابا بتازیم نه با اخلاق همخوانی دارد و نه با انصاف.

2- شهروندانی که در قالب شهروند خبرنگار به انعکاس تصاویر اولیه حادثه پرداخته اند، شایسته تمجید هستند نه تقبیح تنها کار شمارگان بسیار اندک و قلیلی که به سلفی گری در اوج حادثه پرداخته اند مذموم و مردود است و هیچ توجیه اخلاقی و عقلانی ندارد.

3- اینکه فرض کنیم در یک اتفاق با این حجم و ابعاد بزرگ و اثر گذار، تمامی یکان؛ یکان آحاد جامعه می بایست اخلاق مدارانه، منطقی، معقول و درست و سنجیده عمل کنند و اگر عده ای اندک دیگر گونه رفتار کردند، آن را بزرگ نمایی کرده و به زمین و زمان ناسزا بگوییم و بسط و تعمیم داده و در قالب جملات کلیشه ای و تحقیر آمیزی چون ما ایرانی ها آدم نمی شویم! ما به قهقرا می رویم! این مملکت هیچ وقت درست نمی شود! خانه از پای بست ویران است! و ... ده ها گفتار سخیف دیگر که پز روشنفکری دارد و می خواهد ما را تافته جدا بافته کرده و جامعه را تحقیر و تقلیل دهد، لق لقه زبانمان کنیم نه برآمده از شعور که در کمال تاسف اوج بیشعوری و کوته فکری برخی افراد است!
در همه جای دنیا و در همه زمان ها همیشه افراد نابهنجار، ضد اجتماعی، بد رفتار و بی مبالات حضور دارند، چرا ما تعمد داریم که این نقاط تاریک را بزرگ کنیم و آن را چون پتک بر سر جامعه و خودمان بکوبیم!

4- مردم ایران در صف نذورات می ایستند یا به هنگامی که کالایی با تخفیف ارائه می شود برای دریافت آن صف می کشند، این از منظر برخی روشنفکر نمایان اوج بی کلاسی! فقدان پرستیژ شهروندی و هزار و یک ایراد می شود اما وقتی در روز تخفیف ایالات متحده شهروندان آمریکایی به شکل وحشتناک و عجیب و غریب به مغازه ها هجوم می برند، این روشنفکران ایرانی کجایند که در رثای بی مبالاتی شهروندان آمریکایی مرثیه سرایی کنند؟؟؟؟

راننده ای تخلف می کند و اشتباه عمل می کند، ما سریع بادی در غبغب میاندازیم و فرمایش می کنیم این مردم درست نمی شوند آقا! ما عقب مانده ایم! فردی تخلف می کند و مدیری فساد، سینه راست می کنیم و می گوییم آقا همه دزد شده اند، این خراب شده درست بشو نیست.

شماری از ما گویی عادت کرده ایم که خودمان را تحقیر کنیم، ما عادت کرده ایم و آن را نشانه اندیشمندی و روشنفکری خود می دانیم اگر با کوچکترین اتفاقی به زمین و زمان بد و بیراه بگوییم و جامعه ایرانی را کوته فکر، نابهنجار و عقب مانده بدانیم!

ما فراموش می کنیم چگونه مردم ایران در سراسر کشور با حادثه دیدگان پلاسکو ابراز همدردی کردند، ما فراموش می کنیم که هر گاه حادثه غیر مترقبه ای رخ می دهد، سیل می آید یا زلزله رخ می دهد، مردم ایران سر از پا نمی شناسند و به هر طریق ممکن آسیتن بالا می زنند تا به کمک هموطنان خود بشتابند، ما فراموش می کنیم که چگونه مردم ایران در بزنگاه های حساس اوج بلوغ سیاسی و اجتماعی خود را به نمایش می گذارند و مشارکت شهروندی متمدنانه خود را بالاتر از هر جای دیگر جهان نشان می دهند، ما فراموش می کنیم چند میلیون انسان همین چند روز پیش برای گرامیدشت یک شخصیت سیاسی به خیابان آمدند بی هیچ حاشیه و چالشی و بسیار از اینها که از حوصله این مقال خارج است.....

پس یادمان باشد اگر یکباردیگر خواستیم فیگور روشنفکری بگیریم و حکم کلی صادر کنیم و ایرانی ها را فلان و بسیار بخوانیم، کمی به خود تلنگر زده و یادمان بیاید که این مردم نه تنها از دیگر ملل جهان چیزی کم و کسر ندارند که در بسیار مواقع بیش و پیش از همه آنها شعور و آگاهی جمعی خود را نشان داده اند، این مردم نجیب و نوع دوست شایسته تکریم و تمجید هستند حتی اگر عده ای قلیل هم رفتارهای نابهنجار از خود نشان دهند که این طبیعت دنیاست و تا بوده همین بوده است....