دعواي خياباني يك ناهنجاري است
نظام تربيتي شهروندان در چند دهه اخير دچار مشكلات فراواني شده به گونه اي كه پدر و مادرها از يك مدل تربيتي واحد پيروي نمي كنند يعني اين كه در نحوه تربيت بچه ها اختلاف نظر وجود دارد و همچنين عناصر مزاحم تربيتي نيز يكي ديگر از عواملي است كه از مدل تربيتي واحد پيروي نمي كند. نظام تربيتي التقاطي باعث پيدايش نسل عجول مي شود كه هيچ گونه مقاومتي در برابر مشكلات ندارند، در واقع آنان انسان هاي كم گذشت با آستانه تحمل پايين و دور از واقع بيني هستند كه گذشت در فرهنگ آنان جايي ندارد و خشم و آثار مشكلات ديگري را كه از جاهاي مختلف به آن ها وارد شده در رفتارهاي خود تخليه مي كنند.
بنابراين، وقتي کوچکترين اصطکاکي ميان افراد در مي گيرد، خيابان محلي براي تسويه حساب مي شود. گاهي اوقات يك انسان بي گناه وسيله اي براي تسويه حساب مشكلات و ناراحتي هاي ديگران مي شود كه اين مشكلات ريشه در جاهاي ديگر دارد. برخي از افراد كه هنگام عصباني شدن نمي توانند خشم خود را مديريت كنند، مهارت لازم را براي مديريت خشم خود كسب نكرده اند و به راحتي و بدون علت عصباني مي شوند و در عصبانيت خويش دست به هر كاري مي زنند از جمله دعوا و درگيري. کارشناسان دعواي خياباني را يک ناهنجاري مي دانند که بايد ريشه يابي و درمان شود.
