اصولگرایان به ناطق‌نوری نزدیک می‌شوند؟

این روزها در فضای سیاسی کشور به ویژه در جریان اعتدال و اصلاحات، برخی از ناطق نوری به عنوان جانشین آیت‌الله هاشمی یاد می کنند. برخی از ناظران سیاسی بر این باور هستند که ناطق نوری از نظر روش سیاسی و فکری شبیه‌ترین سیاستمدار ایرانی به آیت‌الله است.

تکیه زدن «شیخ نور» بر کرسی زعامت آیت‌الله در جریان اعتدال و اصلاحات باعث می‌شود او به صورت کامل از جریان اصول‌گرا و اصول‌گرایی جدا شود.

این معنا شاید باعث شود اصول‌گرایان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری و برای وارد کردن یک ضربه اساسی به طیف‌های نزدیک به دولت، تلاش کنند ناطق نوری را به دامان اصول‌گرایی بازگردانند. درگذشت هاشمی قطعا ضربه بزرگی برای حامیان حسن روحانی بود. ضربه‌ای که قرار است از سوی اصلاح‌طلبان به جانشین کردن ناطق نوری جبران شود.

دعوت از ناطق نوری برای حضور در جلسات جامعه روحانیت، مشورت گرفتن از او برای معرفی نامزد نهایی اصول‌گرایان و حتی دلجویی از وی بعد از 7 سال بابت سخنان احمدی نژاد در مناظره با میرحسین موسوی، می‌تواند از جمله گام‌های اصول‌گرایان برای از کار انداختن جریان حامی دولت در آستانه انتخابات باشد.

رییس مجلس‌های چهارم و پنجم بعد از شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال 76، تصمیم گرفت از صحنه سیاسی ایران کنار بکشد و بیشتر به دنبال جریان سازی باشد. او دیگر دوست نداشت مرد حاضر در صحنه باشد، بلکه می‌خواست شطرنج باز پشت پرده اصول گرایان باشد.

ناطق نوری در انتخابات سال 84، تمام تلاش خود را در جهت انجام این ایده خود انجام داد و سعی کرد در غالب جبهه متحد اصول گرایی، نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری را گرد هم آورد تا از میان آنان یک نفر به عنوان نامزد نهایی معرفی شود. ناطق نوری پس از جلسات متعدد، علی لاریجانی را که از نظر مشی سیاسی شباهت‌های زیادی با وی داشت، به عنوان نامزد نهایی اصول گرایان معرفی کرد که این انتخاب چندان به مذاق دیگر اصول گرایان خوش نیامد و محسن رضایی، احمدی نژاد و قالیباف به عنوان نامزد مستقل از جریان ناطق نوری وارد انتخابات ریاست جمهوری شدند و محمود احمدی نژاد توانست با پیروزی بر تمام رقبای مشهور خود، بر صندلی کرسی ریاست قوه مجریه تکیه بزند.

ناطق نوری هشت سال پس از شکست در انتخابات ریاست جمهوری سال 76، شکست دیگری را تجربه کرد، شکستی که باعث شد ناطق بیش از پیش از سیاست فاصله بگیرد و روزهای خود را در مجمع تشخیص مصلحت نظام و در کنار هاشمی رفسنجانی سپری کند. اما انتخابات سال 88، فصل تازه‌ای را در زندگی «شیخ نور» رقم زد.

مناظره انتخابات سال 88 بین میرحسین موسوی و محمود احمدی نژاد و روایت رئیس جمهور ایران از وضع زندگی ناطق نوری و پسرش، موجب شد که رئیس پیشین مجلس شورای اسلامی از دوستان اصول گرای خود انتظار داشته باشد تا تمام قامت برای حمایت از او در برابر احمدی نژاد به میدان بیایند اما اصول گرایان با توجه به احتمال پیروزی موسوی در انتخابات، ترجیح دادند که در این دعوا سکوت اختیار کنند، تا انتخابات به پایان برسد.

این سکوت اصول گرایان و سخنان احمدی نژاد باعث شد که ناطق نوری دل شکسته‌تر از همیشه، به نوعی قهر سیاسی کند و مسیر خود را از جریان اصول گرایی جدا کند و بیش از پیش به جریان اصلاحات و رقبای دیروزش نزدیک شود که حاصل آن پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 بود. وحدت ناطق، هاشمی و رییس دولت اصلاحات باعث شد که حسن روحانی با حمایت این سه نفر بتواند با پیشی گرفتن از رقبای خود بر صندلی کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند و ایران پس از هشت سال شاهد چرخش قدرت باشد.

قطعا تا انتخابات ریاست جمهوری سال 96، شاهد استراتژی‌های مختلف از سوی دو جریان اصول‌گرا و اصلاح طلب برای انتخابات سال آینده خواهیم بود. جذب افراد مستقل مانند ناطق نوری قطعا یکی از این استراتژی‌هاست.