نامزدهای جالب توجه اصولگرایان و سرگمی های انتخاباتی اصلاح طلبان
شوخی های سیاسی با انتخابات ریاست جمهوری 96!
البته مهم ترین رقیب روحانی و پاشنه آشیل دولت وی در 4 سال آینده هم دقیقا همین نکته است، عدم گرم شدن تنور انتخابات و رای پایین روحانی نسبت به دوره گذشته که روحانی را در 4 سال بعدی در موضع ضعف در برابر رقیبان سرسخت قرار میدهد.
سرویس سیاسی خرداد/ صلا الدین توماج پور: انتخابات از زمره کنش های سیاسی است که نتایج آن از پیش مشخص نیست و رمز و راز مقبولیت و مشروعیت هر انتخابات آزادی نیز در همین عدم از پیش تعیین شدگی اش است، البته گاهی نتیجه اش غیر منتظره و بهت آور است و گاهی تا حدودی مشخص و قابل پیش بینی اما نه در ایران که در همه جای جهان تاحدودی می توان خروجی نهایی آن را حدس زد به خصوص به هنگامه ای که چهره ای شاخص فاصله محسوسی بارقبای مطرح داشته باشد.
به گزارش خرداد؛ انتخابات ریاست جمهوری سال 96 از این دست انتخابات هاست، جایی که رئیس جمهوری مستقر یکباردیگر خود را به آزمون آرای مردمی می سپارد تا برای 4 سال دیگر با پشتوانه آرای حاصله سکان اموراجرایی را در دست گرفته و برنامه های 4 سال گذشته خود را برای حصول نتیجه نهایی پی بگیرد.
این روزها اما سیاستمداران از طیف های مختلف اظهارات و واکنش هایی دارند که بیش تر از آنکه بوی رقابتی جدی و نفس گیر دهد، به کار گرم کردن تنور انتخابات می آید و البته گاه آنچنان عجیب و جالب توجه است که به شوخی طعنه می زند و البته نشانگر آنست که بی برنامگی برخی طیف های سیاسی تا بدان حد رشد و فزونی یافته که آنان را به سمت و سوی چنین واکنش هایی سوق داده است.
لایه های تندرو اصولگرایان یا طیف راست سیاسی درسپهر سیاست ورزی انقلاب بدون هیچ شک و شبهه ای تمایل ندارندکه حسن روحانی یکبار دیگر و برای 4 سال سکان امور اجرایی را در دست داشته باشد، از همان آغازین روزهایحضور روحانی در پاستور هم این میل و خواسته اظهر من الشمس بوده و هجمه ها بی امان، آنان شیخ دیپلماتی که از تعامل سخن می گوید و وزیر خارجه ای چون ظریف دارد و در مکتب سیاسی هاشمی رشد یافته است و اهل عقب نشینی و مسامحه در برابر نگرش های سیاسی آنان نیست، به هیچ روی پذیرا نبوده و نیستند اما نکته آنجاست که این جریان سیاسی گزینه گزاره ای برای عرضه در برابر روحانی که بتواند رقابتی حتی نزدیک را رقم بزند، ندارند.
اصولگرایان سال هاست که گفتمانی مجذوب کننده نداشته و ندارند که اگر داشتند در برابر لیست گمنمان جریان مقابلدر انتخابات پیشین اینچنین شکست مفتضحانه ای نمی خورند.
غیر از خلاء گفتمانی و فقدان جذابیت ایجابی، گزینه هایاین جریان سیاسی هم حرفی برای گفتن و جذابیتی برای عرضه ندارند.
اینکه سخن از حضور سه باره محمدباقر قالیباف برای انتخابات ریاست جمهوری از سوی این جریان زده می شود، اوج استیصال این طیف برای رقابت با روحانی را نشان می دهد. قالیبافی که در هنگام اوج تبلیغات پیرامون سبک و سیاق مدیریتش و با همه حمایت هایی که داشت نتوانست یک سوم کاندیدای پیروز یعنی حسن روحانی رای بیاورد و با اتفاقات چند سال اخیر از ماجرای املاک نجومی گرفته تا گزارش های مختلف درباره سوء مدیریت در مدیریت شهری و حادثه پلاسکو که حاشیه های بسیاری را درست یا غلط پیرامون نام وی ایجاد کرده، چگونه می تواند کاندیدای بالقوه توانمندی برای رقابت با روحانی باشد؟
ماجرا البته به هنگامی بغرنج تر می شود که حتی صحبت از کاندیداتوری مهرداد بذرپاش به میان می آید. فردی کهدر آخرین انتخابات مجلس دربرابر نامزدهایی شکست خورد که تا پیش از آن شاید به تعداد انگشتان یکدست افرادی نبودند که آنها را در فضای سیاسی و رسانه ای بشناسند.
در دیگر سو در چند صباح اخیر موضوع رد صلاحیت روحانی در فضای سیاسی و رسانه ای به گوش می رسد، اظهاراتی کهجنبه مزاح آن پر رنگ است! روحانی که 16 سال دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور بوده، سال ها و از همان آغازین روزهای انقلاب در سمت های مهم و کلیدی به ایفای نقش پرداختهو رئیس جمهوری مستقر است، با کدام دلیل منطقی می تواند رد صلاحیت شد؟ کدامین فعل و عملی خارج از قانوناز سوی وی جامه عمل پوشیده که در قواره رد صلاحیت رئیس جمهوری و دومین شخصیت نظام باشد؟
اگر می خواستیم دایی جان ناپلئونی و متوهمانه به ماجرا بنگریم شاید پخش چنین شایعاتی را منتسب به همراهان روحانی باید می دانستیم که می خواهندبدینوسیله تنور انتخابات را گرم و حضور روحانی در انتخابات آتی داغ کنند و الا هیچ دلیل منطقی برای اینکه روحانی رد صلاحیت شود، وجود خروجی ندارد.
که البته مهم ترین رقیب روحانی و پاشنه آشیل دولت وی در 4 سال آینده هم دقیقا همین نکته است، عدم گرم شدن تنور انتخابات و رای پایین روحانی نسبت به دوره گذشته که روحانی را در 4 سال بعدی در موضع ضعف در برابر رقیبان سرسخت قرار میدهد.
اصلاح طلبان نیز هر چند کاندیداهایی دارند که با مقبولیت بالا برای انتخابات آتی معرفی کنند اما به نظر نمی رسد در شرایط فعلی آنان قصد عرضه چنین افرادی را در شرایط فعلی داشته باشند، چرا که رسم عقلانیت و تدبیر در شرایط فعلی ادامه حمایت از روحانی برای پیش برد برنامه های اعلامی و در حال اجرا در 4 سال پیش روست.
نام آوری از ظریف یا دعوت از پزشکیان و سخن گفتن از علی مطهری هم بیش تر حالت سرگرمی دارد تا واقعیت و من حیث المجموع این روزها فضای انتخاباتی بیش تر از آنکه جدی باشد، متاثر از شوخی های سیاسی طیف های مختلف با انتخابات پیش روست، اصولگرایانی که کاندیداهای آنچنانی و فاقد هرگونه شانسی را معرفی می کنند و حتی سخن از سنت شکنی و معرفی کاندیداهای زن می کنند یا اصلاح طلبانی که می دانند، چه خود خواسته یا به تدبیر روزگار باید کماکان پشت سر روحانی بمانند.
به گزارش خرداد؛ انتخابات ریاست جمهوری سال 96 از این دست انتخابات هاست، جایی که رئیس جمهوری مستقر یکباردیگر خود را به آزمون آرای مردمی می سپارد تا برای 4 سال دیگر با پشتوانه آرای حاصله سکان اموراجرایی را در دست گرفته و برنامه های 4 سال گذشته خود را برای حصول نتیجه نهایی پی بگیرد.
این روزها اما سیاستمداران از طیف های مختلف اظهارات و واکنش هایی دارند که بیش تر از آنکه بوی رقابتی جدی و نفس گیر دهد، به کار گرم کردن تنور انتخابات می آید و البته گاه آنچنان عجیب و جالب توجه است که به شوخی طعنه می زند و البته نشانگر آنست که بی برنامگی برخی طیف های سیاسی تا بدان حد رشد و فزونی یافته که آنان را به سمت و سوی چنین واکنش هایی سوق داده است.
لایه های تندرو اصولگرایان یا طیف راست سیاسی درسپهر سیاست ورزی انقلاب بدون هیچ شک و شبهه ای تمایل ندارندکه حسن روحانی یکبار دیگر و برای 4 سال سکان امور اجرایی را در دست داشته باشد، از همان آغازین روزهایحضور روحانی در پاستور هم این میل و خواسته اظهر من الشمس بوده و هجمه ها بی امان، آنان شیخ دیپلماتی که از تعامل سخن می گوید و وزیر خارجه ای چون ظریف دارد و در مکتب سیاسی هاشمی رشد یافته است و اهل عقب نشینی و مسامحه در برابر نگرش های سیاسی آنان نیست، به هیچ روی پذیرا نبوده و نیستند اما نکته آنجاست که این جریان سیاسی گزینه گزاره ای برای عرضه در برابر روحانی که بتواند رقابتی حتی نزدیک را رقم بزند، ندارند.
اصولگرایان سال هاست که گفتمانی مجذوب کننده نداشته و ندارند که اگر داشتند در برابر لیست گمنمان جریان مقابلدر انتخابات پیشین اینچنین شکست مفتضحانه ای نمی خورند.
غیر از خلاء گفتمانی و فقدان جذابیت ایجابی، گزینه هایاین جریان سیاسی هم حرفی برای گفتن و جذابیتی برای عرضه ندارند.
اینکه سخن از حضور سه باره محمدباقر قالیباف برای انتخابات ریاست جمهوری از سوی این جریان زده می شود، اوج استیصال این طیف برای رقابت با روحانی را نشان می دهد. قالیبافی که در هنگام اوج تبلیغات پیرامون سبک و سیاق مدیریتش و با همه حمایت هایی که داشت نتوانست یک سوم کاندیدای پیروز یعنی حسن روحانی رای بیاورد و با اتفاقات چند سال اخیر از ماجرای املاک نجومی گرفته تا گزارش های مختلف درباره سوء مدیریت در مدیریت شهری و حادثه پلاسکو که حاشیه های بسیاری را درست یا غلط پیرامون نام وی ایجاد کرده، چگونه می تواند کاندیدای بالقوه توانمندی برای رقابت با روحانی باشد؟
ماجرا البته به هنگامی بغرنج تر می شود که حتی صحبت از کاندیداتوری مهرداد بذرپاش به میان می آید. فردی کهدر آخرین انتخابات مجلس دربرابر نامزدهایی شکست خورد که تا پیش از آن شاید به تعداد انگشتان یکدست افرادی نبودند که آنها را در فضای سیاسی و رسانه ای بشناسند.
در دیگر سو در چند صباح اخیر موضوع رد صلاحیت روحانی در فضای سیاسی و رسانه ای به گوش می رسد، اظهاراتی کهجنبه مزاح آن پر رنگ است! روحانی که 16 سال دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور بوده، سال ها و از همان آغازین روزهای انقلاب در سمت های مهم و کلیدی به ایفای نقش پرداختهو رئیس جمهوری مستقر است، با کدام دلیل منطقی می تواند رد صلاحیت شد؟ کدامین فعل و عملی خارج از قانوناز سوی وی جامه عمل پوشیده که در قواره رد صلاحیت رئیس جمهوری و دومین شخصیت نظام باشد؟
اگر می خواستیم دایی جان ناپلئونی و متوهمانه به ماجرا بنگریم شاید پخش چنین شایعاتی را منتسب به همراهان روحانی باید می دانستیم که می خواهندبدینوسیله تنور انتخابات را گرم و حضور روحانی در انتخابات آتی داغ کنند و الا هیچ دلیل منطقی برای اینکه روحانی رد صلاحیت شود، وجود خروجی ندارد.
که البته مهم ترین رقیب روحانی و پاشنه آشیل دولت وی در 4 سال آینده هم دقیقا همین نکته است، عدم گرم شدن تنور انتخابات و رای پایین روحانی نسبت به دوره گذشته که روحانی را در 4 سال بعدی در موضع ضعف در برابر رقیبان سرسخت قرار میدهد.
اصلاح طلبان نیز هر چند کاندیداهایی دارند که با مقبولیت بالا برای انتخابات آتی معرفی کنند اما به نظر نمی رسد در شرایط فعلی آنان قصد عرضه چنین افرادی را در شرایط فعلی داشته باشند، چرا که رسم عقلانیت و تدبیر در شرایط فعلی ادامه حمایت از روحانی برای پیش برد برنامه های اعلامی و در حال اجرا در 4 سال پیش روست.
نام آوری از ظریف یا دعوت از پزشکیان و سخن گفتن از علی مطهری هم بیش تر حالت سرگرمی دارد تا واقعیت و من حیث المجموع این روزها فضای انتخاباتی بیش تر از آنکه جدی باشد، متاثر از شوخی های سیاسی طیف های مختلف با انتخابات پیش روست، اصولگرایانی که کاندیداهای آنچنانی و فاقد هرگونه شانسی را معرفی می کنند و حتی سخن از سنت شکنی و معرفی کاندیداهای زن می کنند یا اصلاح طلبانی که می دانند، چه خود خواسته یا به تدبیر روزگار باید کماکان پشت سر روحانی بمانند.
ناصر
۰۱:۴۵ - ۱۳۹۵/۱۱/۲۲
علت رو صلاحیت روحانی نفوذی بودن او خواهد بود و مدارکش به موقع رونمایی خواهد شد و فعلا نظام بدنبال آرام نگه داشتن فضای کشور است. و همچنین مدارکی در مورد مشاورانش و مشاور روحانی نمایش حسام الدین آشنا.
