سکوت مرگ آلود انتخاباتی بر جریان اصلاحات حاکم است
در حالی که اصلاح‌طلبان در حال سبک، سنگین کردن نامزدهای خود برای انتخابات
شورای شهر هستند، اصولگرایان هنوز در خم انتخاب گزینه نهایی انتخابات
ریاست جمهوری مانده‌اند. یک روز از جمع جمنا سخن می‌گویند و روز دیگر،
گزینه ای از یکتا را معرفی کرده و روز دیگر بر پایداری گزینه پایداری اصرار
می‌کنند.
با این حال، هیچ نشان روشنی از وحدت میان گروه های مختلف ـ چه در جریان اصولگرایی و چه در جریان اصلاح طلب ـ به چشم نمی‌خورد. گویا تحرکات جریان اصلاحات که در روزهای گذشته با شور و هیجان مضاعفی شروع به کار کرده بود، با نوعی رخوت همراه شده و جریان اصولگرایی نیز برای به دست آوردن دولت با تعدد کاندیدا روبه روست.
الیاس حضرتی در گفت و گو با تابناک در خصوص این موضوع اظهار داشت: متأسفانه تاکنون فضای سکوت و رکودی بر آن حکفرماست که ما نام آن را «فضای مرگ آلود» گذاشته ایم.
وی گفت: در هیچ دوره ای ـ چه دوره های مربوط به انتخابات مجلس و چه دوره های مربوط به انتخابات ریاست جمهوری ـ چنین فضایی را تجربه نکرده ایم و فعالیت های انتخاباتی معمولا از شش ماه مانده به انتخابات و در بسیاری موارد ـ حتی از مرداد ماه ـ تحرکات انتخاباتی آغاز می شود.
وی افزود: صحبت درباره انتخابات در محافل و گروه های مختلف بسیار جلوتر از زمان انتخابات شکل می گرفت و همه درباره آن اظهارنظر می کردند؛ اما اکنون که دو روز از اسفند ماه گذشته، هیچ صحبتی از انتخابات نمی شود که این به نظر من کمی عجیب است!
وی در ادامه می افزاید: گویا تنبلی طرفداران دولت با استراتژی اصولگرایان تلفیق شده و این فضا پدید آمده است. به هر حال، اصولگریان تند تئوری دارند که نشان از مشارکت حداقلی دارد و مشارکت حداکثری به نفع آنها نیست و هر اندازه انتخابات ساکت و راکد باشد، برای آنها مطلوب است.
وی همچنین می گوید: این گروه در خلوت حضور مردم، نظریات و مباحثی که مطرح می کنند تعیین کننده است و متأسفانه ستادی که قرار است روحانی تشکیل دهد، هنوز عملا کار خود را شروع نکرده و ستاد مرکزی اگر کار خود را آغاز نکند، ستاد جریان های سیاسی دیگر هم شروع به کار نخواهند کرد.
این نماینده مجلس خاطرنشان کرد: برای اصولگرایان بعد از مشارکت حداقلی یک استراتژی دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه روحانی این دوره رئیس جمهور نشود و هر کس دیگری غیر از روحانی باید رئیس جمهور شود. اینها برای انجام این کار نیز دو استراتژی را پیگیری می کنند؛ گروهی بر این باورند که باید کاندیدای واحدی داشته باشند و همه پشت سر او بایستند تا بتوانند با این وحدت، انرژی مثبتی را به طرفداران خود در سراسر کشور القا کنند تا نتیجه مطلوب به دست آورند.
نماینده مردم تهران یادآور شد: اما گروهی دیگر از اصولگریان بر این اعتقاد هستند که امکان به وحدت رسیدن برای اصولگرایان بر روی یک کاندیدای واحد وجود ندارد و امکان دارد، کاندیدای واحد باعث ایجاد شکاف بین گروه های مختلف در جریان اصولگرا شود؛ بنابراین، برای اینکه بتوانند با یکدیگر به وحدت برسند، باید کاندیداهای متعددی معرفی کنند.
وی گفت: اینها اعتقاد دارند که باید کاندیداهای مختلف با نگرش ها و تخصص های مختلف از جریان اصولگرا که مناسب حال این روزهاست، معرفی کرد تا هر کس بخشی از قشرهای جامعه را هدف قرار دهد و در همین هدف گذاری آمار روحانی تکه پاره شود و هر کس سهمی از این آرا را ببرد تا انتخابات به دور دوم کشیده شود و در دور دوم به یک اتفاق آرا برسند.
وی اظهار داشت: اما در این طرف قضیه همه چیز روشن است و اعتقاد بر این است که روحانی کاندیدای اول و آخر است و هیچ اختلاف نظری هم وجود ندارد، ولی عده ای از اصلاح طلبان می گویند، به جهت رعایت احتیاط سیاسی، سبدی از کاندیداها را با هماهنگی روحانی با تخصص های مختلف وارد صحنه کنند تا اگر کاندیداهای طرف مقابل تعدد داشت، این گونه نباشد که آنها تمام وقت رسانه ها و تلویزیون را بگیرند و روحانی این طرف تنها باشد.
وی ادامه داد: اما همه اینها بعد از اینکه مراحل تبلیغات تمام شد، در روز آخر به نفع وی کنار می روند و فضا برای روحانی مناسب تر می شود. این هم یک استراتژی است که از سوی برخی اصولگریان مطرح شده است؛ اما به هر حال، برخی با آن مخالف اند و اعتقاد دارند روحانی تنها باید بیاید و می گفتند «هر چه پیش آید خوش آید. اینها باورشان بر این است که این تعدد کاندیداها شاید به چراغ سبزی تبدیل شود برای کسانی که می خواهند روحانی را اذیت کنند؛ بنابراین بهتر است، روحانی تنها بیاید.
با این حال، هیچ نشان روشنی از وحدت میان گروه های مختلف ـ چه در جریان اصولگرایی و چه در جریان اصلاح طلب ـ به چشم نمی‌خورد. گویا تحرکات جریان اصلاحات که در روزهای گذشته با شور و هیجان مضاعفی شروع به کار کرده بود، با نوعی رخوت همراه شده و جریان اصولگرایی نیز برای به دست آوردن دولت با تعدد کاندیدا روبه روست.
الیاس حضرتی در گفت و گو با تابناک در خصوص این موضوع اظهار داشت: متأسفانه تاکنون فضای سکوت و رکودی بر آن حکفرماست که ما نام آن را «فضای مرگ آلود» گذاشته ایم.
وی گفت: در هیچ دوره ای ـ چه دوره های مربوط به انتخابات مجلس و چه دوره های مربوط به انتخابات ریاست جمهوری ـ چنین فضایی را تجربه نکرده ایم و فعالیت های انتخاباتی معمولا از شش ماه مانده به انتخابات و در بسیاری موارد ـ حتی از مرداد ماه ـ تحرکات انتخاباتی آغاز می شود.
وی افزود: صحبت درباره انتخابات در محافل و گروه های مختلف بسیار جلوتر از زمان انتخابات شکل می گرفت و همه درباره آن اظهارنظر می کردند؛ اما اکنون که دو روز از اسفند ماه گذشته، هیچ صحبتی از انتخابات نمی شود که این به نظر من کمی عجیب است!
وی در ادامه می افزاید: گویا تنبلی طرفداران دولت با استراتژی اصولگرایان تلفیق شده و این فضا پدید آمده است. به هر حال، اصولگریان تند تئوری دارند که نشان از مشارکت حداقلی دارد و مشارکت حداکثری به نفع آنها نیست و هر اندازه انتخابات ساکت و راکد باشد، برای آنها مطلوب است.
وی همچنین می گوید: این گروه در خلوت حضور مردم، نظریات و مباحثی که مطرح می کنند تعیین کننده است و متأسفانه ستادی که قرار است روحانی تشکیل دهد، هنوز عملا کار خود را شروع نکرده و ستاد مرکزی اگر کار خود را آغاز نکند، ستاد جریان های سیاسی دیگر هم شروع به کار نخواهند کرد.
این نماینده مجلس خاطرنشان کرد: برای اصولگرایان بعد از مشارکت حداقلی یک استراتژی دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه روحانی این دوره رئیس جمهور نشود و هر کس دیگری غیر از روحانی باید رئیس جمهور شود. اینها برای انجام این کار نیز دو استراتژی را پیگیری می کنند؛ گروهی بر این باورند که باید کاندیدای واحدی داشته باشند و همه پشت سر او بایستند تا بتوانند با این وحدت، انرژی مثبتی را به طرفداران خود در سراسر کشور القا کنند تا نتیجه مطلوب به دست آورند.
نماینده مردم تهران یادآور شد: اما گروهی دیگر از اصولگریان بر این اعتقاد هستند که امکان به وحدت رسیدن برای اصولگرایان بر روی یک کاندیدای واحد وجود ندارد و امکان دارد، کاندیدای واحد باعث ایجاد شکاف بین گروه های مختلف در جریان اصولگرا شود؛ بنابراین، برای اینکه بتوانند با یکدیگر به وحدت برسند، باید کاندیداهای متعددی معرفی کنند.
وی گفت: اینها اعتقاد دارند که باید کاندیداهای مختلف با نگرش ها و تخصص های مختلف از جریان اصولگرا که مناسب حال این روزهاست، معرفی کرد تا هر کس بخشی از قشرهای جامعه را هدف قرار دهد و در همین هدف گذاری آمار روحانی تکه پاره شود و هر کس سهمی از این آرا را ببرد تا انتخابات به دور دوم کشیده شود و در دور دوم به یک اتفاق آرا برسند.
وی اظهار داشت: اما در این طرف قضیه همه چیز روشن است و اعتقاد بر این است که روحانی کاندیدای اول و آخر است و هیچ اختلاف نظری هم وجود ندارد، ولی عده ای از اصلاح طلبان می گویند، به جهت رعایت احتیاط سیاسی، سبدی از کاندیداها را با هماهنگی روحانی با تخصص های مختلف وارد صحنه کنند تا اگر کاندیداهای طرف مقابل تعدد داشت، این گونه نباشد که آنها تمام وقت رسانه ها و تلویزیون را بگیرند و روحانی این طرف تنها باشد.
وی ادامه داد: اما همه اینها بعد از اینکه مراحل تبلیغات تمام شد، در روز آخر به نفع وی کنار می روند و فضا برای روحانی مناسب تر می شود. این هم یک استراتژی است که از سوی برخی اصولگریان مطرح شده است؛ اما به هر حال، برخی با آن مخالف اند و اعتقاد دارند روحانی تنها باید بیاید و می گفتند «هر چه پیش آید خوش آید. اینها باورشان بر این است که این تعدد کاندیداها شاید به چراغ سبزی تبدیل شود برای کسانی که می خواهند روحانی را اذیت کنند؛ بنابراین بهتر است، روحانی تنها بیاید.
