از تار موی احمدی نژاد تا تصویر روز روحانی

سرویس سیاسی خرداد/ محمد محمدی: سال 1384 و در بحبوحه مبارزات انتخاباتی محمود احمدی نژاد که کاندیدای کم تر شناخته شده ای برای عموم مردم ایران بود و برداشت عمومی راجع به وی بواسطه طیف حامیان و نیز ظاهر و منشی که از او بازتاب یافته بود، چنین می نمود که وی در قبال آزادی های اجتماعی مواضعی سفت و سخت و غیر روامندانه دارد، در صدا و سیمای جمهوری اسلامی تاکید و تصریح کرد که مشکل مردم چهار تا تار موی خانم ها نیست!

به گزارش خرداد؛ به طور معمول با نزدیکی به انتخابات ریاست جمهوری و در جریان مبارزات انتخاباتی شماری از نامزدها با توجه به حساسیت های عمومی و جاذبه های طرح شعارهای اینچنینی، سعی می کنند چهره ای از خود در افواه عمومی ترسیم کنند که حامی آزادی های اجتماعی هستند و با برخوردهای تنگ و ترش و ایجاد محدودیت های سفت و سخت و برخوردهای سلبی با جوانان به واسطه پوشش و ظاهر انان مخالف هستند.

احمدی نژاد که در آن برهه چنین شعاری را مطرح کرد، بعدتر که به منصب ریاست جمهوری رسید هیچ اقدام ملموس و گام عملی در راستای تغییر فضای مواجهه با پدیده های اینچنینی بر نداشت و اتفاقا در دوران وی برخوردها با معضلات اجتماعی سر و شکل سخت و صعب تری به خود گرفت که البته هیچ ارتباطی هم با شخص رئیس جمهوری نداشت و در حیطه وظایف و اختیارات وی نیز نبود اما او شعارش را داده و افکار عمومی را به بازی گرفته بود تا بر بال مطالبات اجتماعی اهداف و اغراض سیاسی خود را پی بگیرد.

در این مقال بحث این نیست که پوشش و ظاهر شماری از مردم، هنجار است یا ضد هنجار، اینکه آنان وفق قانون و حقوق شهروندی تا چه حدود و ثغوری می توانند در ظاهر و پوشش خود آزاد و رها باشند و نحوه مواجهه قانونی با تخلفات احتمالی چیست و چگونه باید باشد و چه ظابطه ای دارد و یا اینکه اولویت در برخوردها باید مواجهه فرهنگی باشد یا برخوردهای انتظامی و .....

حرف آنست که در طول چند دهه گذشته و بواسطه ضوابط قانونی و قواعد عرفی و شرعی، محدویت هایی در جامعه وضع و اجرا می شود که فارغ از هر نوع ارزش گذاری و عقبه اعتقادی و مذهبی مترتب بر آن، پسند بخشی از جامعه نیست و بواسطه این عدم همخوانی باورها و جهان بینی، در بسیاری از موارد تلقی رسمی و هنجارهای معطوف به آن با شیوه و سبک زندگی اجتماعی شماری از مردم همخوانی و همسویی ندارد و این نکته ای است که بوضوح در معابر و خیابان های شهر قابل رویت بوده و هست.

حال بدیهی است که پیرو این تفاوت دیدگاه و مشی و روایت رسمی با سبک زندگی جاری و ساری در جامعه، مطالبه اجتماعی در این خصوص شکل گرفته و مورد توجه بخش هایی از جامعه و به خصوص جوانان باشد و این درست جایی است که سیاستمداران برای پیروزی در انتخابات و رقابت های سیاسی روی آن دست می گذارند و برای جذب افکار عمومی روی آن مانور می دهند.

این خوبست که رئیس جمهوری در کنار جوانانی با تیپ و ظاهر متفاوت عکس بگیرد و سبک های زندگی متفاوت شهروندان را به رسمیت بشناسد و خود را تافته جدا بافته نداند و با این همنشینی این پیام را به جامعه متبادر کند که نگاه بسته و به دور از ملتفات و همذات پنداری با لایه های مختلف و متکثر اجتماعی ندارد و قرار نیست بخش هایی از جامعه و مردم بواسطه ظاهر و پوشش شان از دایره نقش آفرینی اجتماعی حذف شوند و نگاه غیر روامندانه به آنان در عالی ترین سطوح سیاسی کشور وجود دارد.

این خوبست که جوانان با هر تفکر و مشی و منشی بدانند که بواسطه ظاهر و سبک زندگیشان غیر خودی محسوب نشده و نگاه حاکمان به آنان پس زننده و با گارد منفی و بدور از هر گونه تعامل و روامندی نیست اما همزمان بسیار مهم و ضروری است که آنان این حس را نداشته باشند که تنها در موسم و موعد انتخابات یا حضور در مراسم های خاص است که شیوه و سبک زندگی آنان و شخصیت اجتماعی و حق شهروندی شان به رسمیت شناخته می شود و سپس به فراموشی سپرده می شوند...

این خوبست که رئیس جمهوری عکس کوهنوردی خود در کنار چند جوان هموطن را که هر روز آنان را در کنار و همراه خودمان در خیابان های گوشه و کنار شهرهای ایران می بینیم، در اینستاگرام خود به نمایش بگذارد اما کاش چنین تصاویری محدود و محصور به ایام انتخابات نباشد، کاش درج چنین تصاویری یک اقدام غجیب و غیر منتظره برای مان نباشد و کاش تنها به درج چند تصویر برای همدردی و همدلی با جوانان بسنده نشده و مطالبات آنان در عرصه هاو سپهرهای مختلف جدی گرفته شود و مشکل فقط چند تار موی خانم ها نباشد ....