ضرورت‌های انتخابات در غیاب تشکیلات حزبی
سوال‌های ضروری مردم از نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری
نامزدهایی که شعارهای دلربا و وعده های فراوان می دهند و تجربه نشان داده، اگر بر بال رویکردهای پوپولیستی سوار شده و بر اریکه قدرت نیز تکیه بزنند، هیچ تضمین مشخصی برای تحقق وعده های آنان وجود ندارد و هزینه های سنگین و هنگفتی که بواسطه عملکردهای غیر حساب شده و بدور از کارشناسی آنان بر کشور در دوران تصدی قدرت تحمیل می شود نیز پاسخگو نبوده و تنها منافع عمومی است که در این میان قربانی شده و هزینه های هنگفت بر کشور طی سالیان متمادی تحمیل می شود و پرونده آنان به همین سادگی بسته شده و به بایگانی سپرده می شود.
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: در ممالک راقیه انتخابات به عنوان مهم ترین رکن بروز و ظهور مردم سالاری شاکله نهادینه شده و ساز و کارهای مشخص و مالوفی دارد و مشارکت عمومی و گزینش نامزدهای منتخب و در پیامد آن اعمال قدرت مردم به تنهایی بیانگر دموکراسی و رعایت مولفه های آن نیست. چه از منظر فرآیند برگزاری و قواعد شکلی و چه در محتوا و ساز و کارهای کنش سیاسی، نظامندی مشخص و قاعده مندی نهادینه شده ای در قالب برگزاری انتخابات ها به منصه ظهور می رسد.
به گزارش خرداد، فارغ از ظواهر شکلی در بحث محتوایی وجود احزاب و سازمان های سیاسی که گاه قدمت چند سده ای دارند، فرآیند انتخابات در کشورهای پیشرفته را به قاعده و چارچوب مند کرده و از یکطرف امکان برکشی چهره های ناشناخته و فاقد رزومه مشخص را که بر بال رویکردهای پوپولیستی و شعارهای عوام‌فریبانه سوار شوند و قدرت را قبضه و کشور را به سمت و سوی آینده ای مبهم و نامشخص رهنمون کنند، به حداقل ممکن می رساند و از طرف دیگر نامزدهای گزینش شده نیز به واسطه تعهدات حزبی و نظامندی معطوف به آن امکان تک روی های هزینه ساز و تخلف از چارچوب های وعده شده در انتخابات را ندارند و در صورت کژروی به سرعت در قالب رویکردهای حزبی تادیب شده و مهار می گردند.
در انتخابات اخیر هلند شاهد آن بودیم که حزب تندرو و راستگرای حاضر در انتخابات علیرغم تبلیغات و سر و صداهای فراوان نتوانست پیروزی ملموسی کسب کند، چون ماهیت آن مشخص و برنامه هایش مدون بود و مردم به خوبی می دانستند که با چه جریان و تفکری روبرو هستند و در صورت گزینش آنان چه تبعاتی متوجه کشور می شود، به همین سیاق مارین لوپن نامزد تندرو راستگرهای افراطی در فرانسه نیز این نکته را می داند که در صورت گزینش در دور اول انتخابات در مرحله دوم در برابر نامزد رقیبی که از سوی همه احزاب مخالف حمایت خواهد شد، شانسی برای تصدی سمت ریاست جمهوری نخواهد داشت.
شاید ترامپ تنها استثنایی در این میان باشد که البته او نیز از سوی حزب جمهوریخواه نامزد شد و با گذشت چند ماه از تصدی سمت ریاست جمهوری توسط وی شاهد آن هستیم که همین حزب در جریان پرونده اوباماکر ترمز آقای رئیس جمهوری را کشیده و نگذاشت که رئیس جمهوری منتخب به اقدامات خودسرانه و غیر حساب شده دست یازد.
در کشور ما و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری یکبار دیگر رقابت جدی میان اردوگاه های سیاسی در گرفته و نامزدهای بالقوه پرشماری از چند ماه پیش فعالیت های پیشا انتخاباتی خود را آغاز کرده اند و مع الاسف از آنجا که احزاب و ساختار های مدون تشکیلاتی در کشور ما جایگاهی ندارند، یکبار دیگر تشکل های فصلی و نامزدهای پر شماری که فاقد برنامه های مشخص بوده و تنها شعارهای پر طمطراق سر می دهند، در فضای پیشا انتخاباتی بروز و ظهور یافته اند.
نامزدهایی که شعارهای دلربا و وعده های فراوان می دهند و تجربه نشان داده، اگر بر بال رویکردهای پوپولیستی سوار شده و بر اریکه قدرت نیز تکیه بزنند، هیچ تضمین مشخصی برای تحقق وعده های آنان وجود ندارد و هزینه های سنگین و هنگفتی که بواسطه عملکردهای غیر حساب شده و بدور از کارشناسی آنان بر کشور در دوران تصدی قدرت تحمیل می شود نیز پاسخگو نبوده و تنها منافع عمومی است که در این میان قربانی شده و هزینه های هنگفت بر کشور طی سالیان متمادی تحمیل می شود و پرونده آنان به همین سادگی بسته شده و به بایگانی سپرده می شود.
حال که انتخاباتی دیگر در راه است و فقدان احزاب ریشه دار امکان انتخاب از میان نامزدهای حزبی با رویکردهای نظامند و سپس بازخواست های پسا انتخاباتی را سخت کرده، برای جلوگیری از تحمیل هزینه های گزینش های نادرست، یگانه راه پیش روی مردم برای گزینش اصلح، مطالبه گری در باب ارائه برنامه های مشخص و مدون از سوی نامزدهای ریاست جمهوری است.
فارغ از هیاهوهای تبلیغاتی و کنش و واکنش های رسانه ای طیف های مختلف، مردم باید بپرسند که رئیس جمهور فعلی چه کارنامه و عملکردی داشته و تا چه میزان توانسته به وعده های داده شده، عمل کند؟ مردم باید شاخصه ها را بررسی و کارنامه دولت را نسبت به آنچه بوده و به میراث برده و اکنون تحویل می دهد، مورد بررسی قرار دهند، مردم ب
اید بدانند که مهار تورم چه دستاوردی داشته و چگونه رقم خورده و چرا رونق اقتصادی در کشور ملموس نیست، مردم باید بدانند اختیارات دولت تا کجاست و در بحث حقوق شهروندی در وادی عمل چه اتفاقات مثبت و منفی جامه عمل پوشیده، مردم باید بدانند که عزت در سیاست خارجی بر اساس کدام متر و معیار رقم می خورد و کارنامه دولت چه بوده است.
مردم از نامزدهای منتقد و پر حرارت رقیب باید پرسند که نقدهایشان به عملکردهای دولت فعلی بر اساس کدامین متر و معیار است و آنان برای برون رفت از مشکلات چه برنامه هایی دارند؟ مردم باید پرسند که چه نامزدی جسارت و شجاعت حذف یارانه ها را که به اعتقاد قریب به اتفاق اقتصاددانان هزینه های هنگفتی بر کشور تحمیل کرده را دارد؛ نه آنکه عده ای از نامزدها دوباره به خود اجازه طرح وعده های آنچنانی در اعطای یارانه های نقدی بدهند! مردم باید پرسند که کارنامه نامزد منتقدی که اکنون به دولت می تازد در دوران مدیریت خود بر مجموعه ها و سازمان هایی که در آنها حضور داشته چگونه بوده که او اکنون خود را نامزد مدیریت قوه مجریه کشور با آن عظمت و دایره شمول گسترده می کند؟
مردم باید بپرسند که تیم و جریان همراه نامزدها متشکل از چه افراد و جریان هایی است و تا چه میزان برخوردار از وجاهت عملکردی و انسجام کارشناسی و عقلانیت نظری هستند؟ مردم باید بپرسند که برای رفع مشکلات مبتلابهی جامعه در عرصه های مختلف نامزدها چه برنامه های عملیاتی و ممکن الاجرایی دارند که پا از شعارهای خوش آب و رنگ و وعده های انتخاباتی فراتر گذارد.
بی گمان جهان پیرامونی و کشورهای منطقه ای منتظر ما نخواهند ماند که با آزمون و خطا و اقدامات غیر حساب شده هزینه های بسیار دیگری بر کشور تحمیل شده و در این برهه حساس شاهد عقب گرد و یا در جا زدن باشیم. ۴ سال در مدیریت کلان کشور فرصت کمی نیست و با توجه به تحولات جهانی یک انتخاب درست و یا یک اشتباه راهبردی می تواند تبعات و تاثیرات بسزایی داشته باشد و اکنون این ما هستیم که با توجه به تجربیات پر شمار گذشته می توانیم با انتخاب درست در این برهه کلیدی چشم انداز پیش روی کشور را تبیین و ترسیم کنیم، تنها باید با چشمان باز و نگاه عقلانی کارنامه ها و عملکردها را فارغ از شعارها و برون نمایی های تبلیغاتی مورد واکاوی و اعتبار سنجی قرار دهیم.
به گزارش خرداد، فارغ از ظواهر شکلی در بحث محتوایی وجود احزاب و سازمان های سیاسی که گاه قدمت چند سده ای دارند، فرآیند انتخابات در کشورهای پیشرفته را به قاعده و چارچوب مند کرده و از یکطرف امکان برکشی چهره های ناشناخته و فاقد رزومه مشخص را که بر بال رویکردهای پوپولیستی و شعارهای عوام‌فریبانه سوار شوند و قدرت را قبضه و کشور را به سمت و سوی آینده ای مبهم و نامشخص رهنمون کنند، به حداقل ممکن می رساند و از طرف دیگر نامزدهای گزینش شده نیز به واسطه تعهدات حزبی و نظامندی معطوف به آن امکان تک روی های هزینه ساز و تخلف از چارچوب های وعده شده در انتخابات را ندارند و در صورت کژروی به سرعت در قالب رویکردهای حزبی تادیب شده و مهار می گردند.
در انتخابات اخیر هلند شاهد آن بودیم که حزب تندرو و راستگرای حاضر در انتخابات علیرغم تبلیغات و سر و صداهای فراوان نتوانست پیروزی ملموسی کسب کند، چون ماهیت آن مشخص و برنامه هایش مدون بود و مردم به خوبی می دانستند که با چه جریان و تفکری روبرو هستند و در صورت گزینش آنان چه تبعاتی متوجه کشور می شود، به همین سیاق مارین لوپن نامزد تندرو راستگرهای افراطی در فرانسه نیز این نکته را می داند که در صورت گزینش در دور اول انتخابات در مرحله دوم در برابر نامزد رقیبی که از سوی همه احزاب مخالف حمایت خواهد شد، شانسی برای تصدی سمت ریاست جمهوری نخواهد داشت.
شاید ترامپ تنها استثنایی در این میان باشد که البته او نیز از سوی حزب جمهوریخواه نامزد شد و با گذشت چند ماه از تصدی سمت ریاست جمهوری توسط وی شاهد آن هستیم که همین حزب در جریان پرونده اوباماکر ترمز آقای رئیس جمهوری را کشیده و نگذاشت که رئیس جمهوری منتخب به اقدامات خودسرانه و غیر حساب شده دست یازد.
در کشور ما و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری یکبار دیگر رقابت جدی میان اردوگاه های سیاسی در گرفته و نامزدهای بالقوه پرشماری از چند ماه پیش فعالیت های پیشا انتخاباتی خود را آغاز کرده اند و مع الاسف از آنجا که احزاب و ساختار های مدون تشکیلاتی در کشور ما جایگاهی ندارند، یکبار دیگر تشکل های فصلی و نامزدهای پر شماری که فاقد برنامه های مشخص بوده و تنها شعارهای پر طمطراق سر می دهند، در فضای پیشا انتخاباتی بروز و ظهور یافته اند.
نامزدهایی که شعارهای دلربا و وعده های فراوان می دهند و تجربه نشان داده، اگر بر بال رویکردهای پوپولیستی سوار شده و بر اریکه قدرت نیز تکیه بزنند، هیچ تضمین مشخصی برای تحقق وعده های آنان وجود ندارد و هزینه های سنگین و هنگفتی که بواسطه عملکردهای غیر حساب شده و بدور از کارشناسی آنان بر کشور در دوران تصدی قدرت تحمیل می شود نیز پاسخگو نبوده و تنها منافع عمومی است که در این میان قربانی شده و هزینه های هنگفت بر کشور طی سالیان متمادی تحمیل می شود و پرونده آنان به همین سادگی بسته شده و به بایگانی سپرده می شود.
حال که انتخاباتی دیگر در راه است و فقدان احزاب ریشه دار امکان انتخاب از میان نامزدهای حزبی با رویکردهای نظامند و سپس بازخواست های پسا انتخاباتی را سخت کرده، برای جلوگیری از تحمیل هزینه های گزینش های نادرست، یگانه راه پیش روی مردم برای گزینش اصلح، مطالبه گری در باب ارائه برنامه های مشخص و مدون از سوی نامزدهای ریاست جمهوری است.
فارغ از هیاهوهای تبلیغاتی و کنش و واکنش های رسانه ای طیف های مختلف، مردم باید بپرسند که رئیس جمهور فعلی چه کارنامه و عملکردی داشته و تا چه میزان توانسته به وعده های داده شده، عمل کند؟ مردم باید شاخصه ها را بررسی و کارنامه دولت را نسبت به آنچه بوده و به میراث برده و اکنون تحویل می دهد، مورد بررسی قرار دهند، مردم ب
اید بدانند که مهار تورم چه دستاوردی داشته و چگونه رقم خورده و چرا رونق اقتصادی در کشور ملموس نیست، مردم باید بدانند اختیارات دولت تا کجاست و در بحث حقوق شهروندی در وادی عمل چه اتفاقات مثبت و منفی جامه عمل پوشیده، مردم باید بدانند که عزت در سیاست خارجی بر اساس کدام متر و معیار رقم می خورد و کارنامه دولت چه بوده است.
مردم از نامزدهای منتقد و پر حرارت رقیب باید پرسند که نقدهایشان به عملکردهای دولت فعلی بر اساس کدامین متر و معیار است و آنان برای برون رفت از مشکلات چه برنامه هایی دارند؟ مردم باید پرسند که چه نامزدی جسارت و شجاعت حذف یارانه ها را که به اعتقاد قریب به اتفاق اقتصاددانان هزینه های هنگفتی بر کشور تحمیل کرده را دارد؛ نه آنکه عده ای از نامزدها دوباره به خود اجازه طرح وعده های آنچنانی در اعطای یارانه های نقدی بدهند! مردم باید پرسند که کارنامه نامزد منتقدی که اکنون به دولت می تازد در دوران مدیریت خود بر مجموعه ها و سازمان هایی که در آنها حضور داشته چگونه بوده که او اکنون خود را نامزد مدیریت قوه مجریه کشور با آن عظمت و دایره شمول گسترده می کند؟
مردم باید بپرسند که تیم و جریان همراه نامزدها متشکل از چه افراد و جریان هایی است و تا چه میزان برخوردار از وجاهت عملکردی و انسجام کارشناسی و عقلانیت نظری هستند؟ مردم باید بپرسند که برای رفع مشکلات مبتلابهی جامعه در عرصه های مختلف نامزدها چه برنامه های عملیاتی و ممکن الاجرایی دارند که پا از شعارهای خوش آب و رنگ و وعده های انتخاباتی فراتر گذارد.
بی گمان جهان پیرامونی و کشورهای منطقه ای منتظر ما نخواهند ماند که با آزمون و خطا و اقدامات غیر حساب شده هزینه های بسیار دیگری بر کشور تحمیل شده و در این برهه حساس شاهد عقب گرد و یا در جا زدن باشیم. ۴ سال در مدیریت کلان کشور فرصت کمی نیست و با توجه به تحولات جهانی یک انتخاب درست و یا یک اشتباه راهبردی می تواند تبعات و تاثیرات بسزایی داشته باشد و اکنون این ما هستیم که با توجه به تجربیات پر شمار گذشته می توانیم با انتخاب درست در این برهه کلیدی چشم انداز پیش روی کشور را تبیین و ترسیم کنیم، تنها باید با چشمان باز و نگاه عقلانی کارنامه ها و عملکردها را فارغ از شعارها و برون نمایی های تبلیغاتی مورد واکاوی و اعتبار سنجی قرار دهیم.
ناصر
۱۱:۵۸ - ۱۳۹۶/۰۱/۱۸
مدیر سایت مزدور و پاچه خوار روحانی خرداد.مردم میدانند چه کسی را انتخاب کنند لطفاً راه کار نده و به فکر کاندیدای دیگر غیر از روحانی باشید چون از عرصه سیاسی حذف خواهد شد.
