نامه تکان دهنده توکلی و خاطره ای از رئیس جمهوری اسبق
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی:عملکردها و رویکردهای محمود احمدی نژاد در برهه ریاست جمهوری و نیز پس از آن مملو از اقدامات عجیب و اظهارات ناپخته و بدور از قواعد اخلاقی و اصول و چارچوب های قانونی بوده که شرح آن مثنوی هفتاد من می شود و از حوصله این مقال فراتر است.
بزرگانی چون آیت الله هاشمی از همان ابتدی امر خطر این پدیده شگفت انگیز یا بهتر بگوییم معجزه هزاره سوم (به زعم اصولگرایان و جریان سوم تیر) را گوشزد کردند اما حامیان احمدی نژاد بی توجه به این نصایح خیرخواهانه و دلسوزی های مشفقانه، تنها بواسطه رویارویی او با جریان اصلاح طلب و تحول خواه و طرح شعارهای ارزشی و ادعاهای پر طمطراق، چشم بر انحراف های آن روزها نه چندان هویدا و البته قانون گریزی های عیان و روندهای معوج و عملکردهای غیر کارشناسی و خود محورانه بسته و در طول چهار سال دولت ابتدایی احمدی نژاد و سپس در برهه انتخابات 88 از او حمایت کردند.
در دوره دوم دولت احمدی نژاد اما پرده ها فرو افتاد و احمدی نژاد مافی الضمیر خود را هویدا کرد، انتصاب رحیم مشایی و ماجرای عدم پذیرش دستور رهبری در عزل وی نقطه عزیمت بود و قهر و خانه نشینی 11 روزه نقطه عطف آنچهکه پیش تر بارها گوشزد شده و خطر آن مورد تاکید قرار گرفته بود.
اصولگرایان سینه چاک احمدی نژاد موسوم به جریان سوم تیر اینجا بود که خط خود را جدا کرده و هر چند در ابتدا با حمله و انتقاد به مشایی او را عامل انحراف خوانده و از نقد صریح احمدی نژاد استنکاف ورزیدند اما با دفاع تمام قامت احمدی نژاد از مشایی و اظهارات بهاری در سال پایانی دولت و حضور او با مشایی در ستاد انتخابات کشور، همه چیز مشخص شد و جایی برای لاپوشانی و به خود نگیری باقی نماند.
حال با انتشار نامه تکان دهنده و سرگشاده احمد توکلی اصولگرا خطاب به شورای نگهبان که در آن جمله ای عجیب نیز هست « این حد از خلاف‌گویی، بی‌پروایی، خودسری، خودشیفتگی و تجری را در کدام یک از مسئولان نظام سراغ دارید؟ حتی بنی‌صدر نیز چنین نبود.» و شرح سرکشی ها و خودسری ها و قانون گریزی های وی، به خصوص بخش های پشت پرده اش، هویدا شده ، تازه بر امثال ما مشخص شده که این معجزه هزاره و این نازنین دردانه، چه ها که نکرده و چه شلتاق هایی که نی انداخته و چه حریم هایی را که در نوردیده است!
حال برای نگارنده کم ترین این سئوال مهم رخ نموده که با این حجم از تخریب ها و خودسری ها و سرکشی ها در غفا و پشت پرده و نیز روندها و عملکردهای معوج و کژروی های عیان و آسیب های مشهود و مشخصی که وی بر کشور در این مدت تحمیل کرده چرا با گذشت چهار سال از دوران ریاست جمهوری وی هیچ برخوردی با ایشان انجام نپذیرفته و او در هیچ دادگاه صالحه ای حضور نیافته و بابت این مقدار از قانون گریزی مواخذه نشده است؟
آنچنان که ایشان به خود جسارت داده و باز عازم کارزار انتخاباتی شده و سفرهای استانی خود را آغازیدن گرفت تا رهبر انقلاب با توجه به سابقه ای که از وی داشتند و می دانستند حضور وی چه آسیب های دهشتناکی را بر کشور تحمیل می کند، در رویه ای ناهمسو با سیره ایشان ( عدم ورود به مصادیق انتخاباتی) با صراحت و پشت تریبونی وی را از حضور نهی کنند.
که با آنچه توکلی از احمدی نژاد گفته مشخص می شود که باز چه نجابتی به خرج داده شده و برای اینکه به شخصیت نابهنجار و عملکردهای نا متعارف وی در افکار عمومی اشاره نشود، موضوع دو قطبی شدن انتخابات دلیل نهی عنوان می شود تا احمدی نژاد شاید به خود آمده و از حضور سرباز زند که البته دیدیم باز وی سرناسازگاری گذاشته و راه خود را رفت و در انتخابات ثبت نام کرد...
در واقع باید از دست اندرکاران امر پرسید، شما که در جریان این اقدامات بودید چرا احمدی نژاد را لگام نزده و پیش از آنکه رهبر انقلاب او را نهی کنند، وفق قانون و تخلفات مشهود وی، او را محاکمه و بازخواست نکردید و جلوی ادامه این روند را نگرفتید؟
اینجا دریغم می آید که خاطره ای از محمد خاتمی ممنوع التصویر و ممنوع الخبر ذکر نکنم! که عجیب با این حال و احوال تطابق دارد و از موقع خواندن نامه آقای توکلی در ذهنم بارها مرور شده است.
در سال 90 و پیش از انتخابات مجلس نهم و در اوج حملات و هجمه ها به رئیس جمهوری اسبق، خدمت ایشان رسیده بودم و در خصوص رابطه ایشان با رهبر انقلاب در دوران ریاست جمهوری سخن به میان آمد، خاتمی گفت: در جلسات دوران ریاست جمهوری وفق روال معمول در جلسات رهبری و رئیس جمهوری مباحثی مطرح می شد و گاه اختلاف نظرهای بسیاری هم رخ می نمود و نظرات فاصله بسیاری با هم داشت اما با خروج از جلسه از آنجا که من خود را مقید به قانون می دانستم، نظر رهبری برایم حجت بود و اگر خود نیز نظر دیگری داشتم به دستور ایشان عمل می کردم.
رئیس جمهوری که نه فقط ممنوع التصویر که ممنوع الخبر هم هست و برای حضور در بسیاری از مراسم معمولی شهروندان عادی هم محدودیت هایی دارد و آنگاه احمدی نژاد با این کارنامه و عقبه، سفرهای استانی می رود و همایش انتخاباتی برگزار می کند و ... تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
بزرگانی چون آیت الله هاشمی از همان ابتدی امر خطر این پدیده شگفت انگیز یا بهتر بگوییم معجزه هزاره سوم (به زعم اصولگرایان و جریان سوم تیر) را گوشزد کردند اما حامیان احمدی نژاد بی توجه به این نصایح خیرخواهانه و دلسوزی های مشفقانه، تنها بواسطه رویارویی او با جریان اصلاح طلب و تحول خواه و طرح شعارهای ارزشی و ادعاهای پر طمطراق، چشم بر انحراف های آن روزها نه چندان هویدا و البته قانون گریزی های عیان و روندهای معوج و عملکردهای غیر کارشناسی و خود محورانه بسته و در طول چهار سال دولت ابتدایی احمدی نژاد و سپس در برهه انتخابات 88 از او حمایت کردند.
در دوره دوم دولت احمدی نژاد اما پرده ها فرو افتاد و احمدی نژاد مافی الضمیر خود را هویدا کرد، انتصاب رحیم مشایی و ماجرای عدم پذیرش دستور رهبری در عزل وی نقطه عزیمت بود و قهر و خانه نشینی 11 روزه نقطه عطف آنچهکه پیش تر بارها گوشزد شده و خطر آن مورد تاکید قرار گرفته بود.
اصولگرایان سینه چاک احمدی نژاد موسوم به جریان سوم تیر اینجا بود که خط خود را جدا کرده و هر چند در ابتدا با حمله و انتقاد به مشایی او را عامل انحراف خوانده و از نقد صریح احمدی نژاد استنکاف ورزیدند اما با دفاع تمام قامت احمدی نژاد از مشایی و اظهارات بهاری در سال پایانی دولت و حضور او با مشایی در ستاد انتخابات کشور، همه چیز مشخص شد و جایی برای لاپوشانی و به خود نگیری باقی نماند.
حال با انتشار نامه تکان دهنده و سرگشاده احمد توکلی اصولگرا خطاب به شورای نگهبان که در آن جمله ای عجیب نیز هست « این حد از خلاف‌گویی، بی‌پروایی، خودسری، خودشیفتگی و تجری را در کدام یک از مسئولان نظام سراغ دارید؟ حتی بنی‌صدر نیز چنین نبود.» و شرح سرکشی ها و خودسری ها و قانون گریزی های وی، به خصوص بخش های پشت پرده اش، هویدا شده ، تازه بر امثال ما مشخص شده که این معجزه هزاره و این نازنین دردانه، چه ها که نکرده و چه شلتاق هایی که نی انداخته و چه حریم هایی را که در نوردیده است!
حال برای نگارنده کم ترین این سئوال مهم رخ نموده که با این حجم از تخریب ها و خودسری ها و سرکشی ها در غفا و پشت پرده و نیز روندها و عملکردهای معوج و کژروی های عیان و آسیب های مشهود و مشخصی که وی بر کشور در این مدت تحمیل کرده چرا با گذشت چهار سال از دوران ریاست جمهوری وی هیچ برخوردی با ایشان انجام نپذیرفته و او در هیچ دادگاه صالحه ای حضور نیافته و بابت این مقدار از قانون گریزی مواخذه نشده است؟
آنچنان که ایشان به خود جسارت داده و باز عازم کارزار انتخاباتی شده و سفرهای استانی خود را آغازیدن گرفت تا رهبر انقلاب با توجه به سابقه ای که از وی داشتند و می دانستند حضور وی چه آسیب های دهشتناکی را بر کشور تحمیل می کند، در رویه ای ناهمسو با سیره ایشان ( عدم ورود به مصادیق انتخاباتی) با صراحت و پشت تریبونی وی را از حضور نهی کنند.
که با آنچه توکلی از احمدی نژاد گفته مشخص می شود که باز چه نجابتی به خرج داده شده و برای اینکه به شخصیت نابهنجار و عملکردهای نا متعارف وی در افکار عمومی اشاره نشود، موضوع دو قطبی شدن انتخابات دلیل نهی عنوان می شود تا احمدی نژاد شاید به خود آمده و از حضور سرباز زند که البته دیدیم باز وی سرناسازگاری گذاشته و راه خود را رفت و در انتخابات ثبت نام کرد...
در واقع باید از دست اندرکاران امر پرسید، شما که در جریان این اقدامات بودید چرا احمدی نژاد را لگام نزده و پیش از آنکه رهبر انقلاب او را نهی کنند، وفق قانون و تخلفات مشهود وی، او را محاکمه و بازخواست نکردید و جلوی ادامه این روند را نگرفتید؟
اینجا دریغم می آید که خاطره ای از محمد خاتمی ممنوع التصویر و ممنوع الخبر ذکر نکنم! که عجیب با این حال و احوال تطابق دارد و از موقع خواندن نامه آقای توکلی در ذهنم بارها مرور شده است.
در سال 90 و پیش از انتخابات مجلس نهم و در اوج حملات و هجمه ها به رئیس جمهوری اسبق، خدمت ایشان رسیده بودم و در خصوص رابطه ایشان با رهبر انقلاب در دوران ریاست جمهوری سخن به میان آمد، خاتمی گفت: در جلسات دوران ریاست جمهوری وفق روال معمول در جلسات رهبری و رئیس جمهوری مباحثی مطرح می شد و گاه اختلاف نظرهای بسیاری هم رخ می نمود و نظرات فاصله بسیاری با هم داشت اما با خروج از جلسه از آنجا که من خود را مقید به قانون می دانستم، نظر رهبری برایم حجت بود و اگر خود نیز نظر دیگری داشتم به دستور ایشان عمل می کردم.
رئیس جمهوری که نه فقط ممنوع التصویر که ممنوع الخبر هم هست و برای حضور در بسیاری از مراسم معمولی شهروندان عادی هم محدودیت هایی دارد و آنگاه احمدی نژاد با این کارنامه و عقبه، سفرهای استانی می رود و همایش انتخاباتی برگزار می کند و ... تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
