فاکتور مهم شورای نگهبان در تایید ۶ نامزد و رد دیگران/ مهم ترین رقیب روحانی و مهم ترین اولویت رئیسی و قالیباف و میرسلیم/ کمای جمنا تا اینجای انتخابات

اگر این احتمال برود که در نهایت هر دو یا یک نفر از این نامزدها به نفع کاندیدای نهایی کنار روند و رقابت برای رسیدن به جایگاه ریاست جمهوری را ترک کنند، محال است که در مخالفت با روحانی و نقدهای بی امان و همه جانبه وی تا لحظه ای که باشند، اندک کوتاهی به خرج دهند و رقابت با روحانی مهم ترین اولویت هر ۳ نامزد حتی فراتر از نگاه شخصی به کرسی ریاست جمهوری است. به زبان ساده تر برای آنان مهم تر از آنکه خودشان به کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند، آن است که روحانی رئیس جمهور آینده نباشد.

سرویس سیاسی خرداد/ امین داودی‌نیا: این بار زنگ آغاز ماراتن انتخابات نه از پایتخت سیاسی که از پایتخت فقاهت شیعی به صدا در آمد و در جلسه مهم و تاریخی شورای نگهبان، تکلیف نامزدهای نهایی دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری مشخص شد. هر چه که فضای نام نویسی پر تلاطم و مملو از اتفاقات ریز و درشت پیش رفت و چشم انداز انتخاباتی را پیچ در پیچ و فضای پیشا انتخاباتی را سرشار از حاشیه ها و گمانه زنی کرد، تصمیم اعضای شورای نگهبان پایانی صاف و ساده را برای آن تلاطم های اولیه رقم زد.

به گزارش خرداد، نه خبری از تایید صلاحیت های غیر منتظره شد و نه نشانی از رد صلاحیت های شوک آور. حتی بسیاری از پیش بینی های سیاسیون هم درست از کار در نیامد، آنجایی که بسیاری گمان می بردند با حضور پر تعداد نامزدهای اصولگرا در صحنه رقابت نهایی، چالش های جدی در برابر روحانی در مناظرات رقم می خورد، یا عده ای گمان می بردند که با حضور نامزدی از مدیران دولت های نهم و دهم، امکان نقش آفرینی سیاسی برای این جریان در صورت رد صلاحیت بسیار محتمل محمود احمدی نژاد فراهم می آید، حتی این گمانه که امکان همراهی نامزد در سایه اصلاح طلبان به عنوان یار کمکی روحانی سلب خواهد شد یا با تعدد تایید صلاحیت نامزدهای اصلاح طلب، گزینه عبور از روحانی مطرح خواهد شد و ....

ترکیب نامزدهای نهایی شسته و رفته است و می توان گفت با عنایت به این نکته مهم بسته شده که چه کسانی توانایی حضور در منصب ریاست جمهوری را (بر اساس استانداردهای همیشگی شورای نگهبان) دارند، بدین معنی که وجه ایجابی در گزینش نهایی مهم تر از وجه سلبی مد نظر قرار گرفته و غیر از چهره هایی که با دلایل مشخص رد شده اند، اعضای شورای نگهبان کارنامه افراد را نگریسته و توانمندی آنان را بر اساس سوابق شان در طراز با جایگاه ریاست جمهوری نگریسته و آنگاه تایید صلاحیت کرده اند که اگر اینگونه نبود گزینه های جمنا مولفه های رد صلاحیت را بر اساس فاکتورهای مالوف و معمول شورای نگهبان نداشته اند یا عضو خبرگان رهبری که نامزد بود یا حتی محمد غرضی که آن بار بر خلاف پیش بینی ها تایید شد و این بار نه، در واقع این چهره ها نه رد صلاحیت که عدم احراز صلاحیت در این مقطع زمانی برای تصدی سمت ریاست جمهوری شده اند.

ترکیبی متوازن، رقابتی تمام قامت
در نگاه اولیه به شش نامزد تایید صلاحیت شده، اولین نکته ای که به چشم می آید، تناسب و برابری نامزدهای دو جریان اصلی سیاسی در رقابت دوازدهمین دوره ریاست جمهوری است، نکته ای که در کم تر انتخاباتی تاکنون با این حد از توازن رقم خورده است. نمونه آنکه روحانی تنها گزینه اصلاح طلبان در انتخابات گذشته بود اما اکنون روحانی، جهانگیری و بالاخره هاشمی طبا سه چهره ای هستند که یا مورد حمایت اصلاح طلبان اند یا سال ها در این اردوگاه بوده اند، در مقابل هم رئیسی و قالیباف و بالاخره میرسلیم قرار دارند که آنان نیز چه اذعان داشته باشند و چه نه، متعلق به اردوگاه سیاسی اصولگرایان یا طیف راست سیاسی هستند.

در این میان نکته آنجاست که اظهارات نامزدهای مطرح رقیب روحانی نشان دهنده آنست که هر سه چهره اصولگرا با تمام توان به میدان رقابت با روحانی پا گذاشته اند، یعنی آنکه اگر این احتمال برود که در نهایت هر دو یا یک نفر از این نامزدها به نفع کاندیدای نهایی کنار روند و رقابت برای رسیدن به جایگاه ریاست جمهوری را ترک کنند، محال است که در مخالفت با روحانی و نقدهای بی امان و همه جانبه وی تا لحظه ای که باشند، اندک کوتاهی به خرج دهند و رقابت با روحانی مهم ترین اولویت هر ۳ نامزد حتی فراتر از نگاه شخصی به کرسی ریاست جمهوری است.

به زبان ساده تر برای آنان مهم تر از آنکه خودشان به کرسی ریاست جمهوری تکیه بزند، آن است که روحانی رئیس جمهور آینده نباشد.

بیانیه ثبت نام میرسلیم، اظهارات رئیسی و نقدهای تند و تمام قامت قالیباف، به خوبی بیانگر این نگاه سلبی است و البته جز مولفه های رقابت سیاسی، فقدان گفتمان ایجابی و برنامه های مدون و چارچوبمند ( حداقل تاکنون و با نگاه به اظهارات این افراد تا این لحظه) از دلایل چنین رویکرد انتخاباتی در اردوگاه منتقدان دولت است.

در سوی مقابل هم مهم ترین رقیب روحانی کارنامه اوست و دیکته ای که نوشته شده و اکنون بی محابا نقد خواهد شد و او می بایست به دفاع از آن بپردازد و برای مردم تشریح کند که با توجه به داشته ها و پتانسیل ها چه بروندادی داشته و البته که حضور جهانگیری که در جایگاه معاون اولی اشراف کامل به ماوقع داشته، بسیار در این مسیر کمک حال اوست و می تواند ضعف چندین ساله دولت در حوزه اطلاع رسانی را پوشش دهد.

نمره منفی بزرگ برای جمنا
اصولگرایان پس از سال ها ناکامی در ایجاد وحدت و اجماع، این بار از چند ماه مانده به انتخابات با حرکت متفاوت در مسیر سازوکارهای پیشا انتخاباتی و با هیاهوی فراوان جمنا را به صحنه آوردند تا آرایشی منسجم به اردوگاه

خود ببخشند اما با اعلام نامزدهای نهایی مشخص شد که در عمل جمنا هیچ توفیقی نداشته و آنهمه تبلیغات و فراز و نشیب و اجماع و گردهمایی هیچ خروجی رقم نزده است. از پنج کاندیدای جمنا، یک نفر خواب ماند و موفق به ثبت نام نشد!! دو کاندیدا تایید صلاحیت نشدند که هر سه این افراد حضوری تمام قامت در جمنا و همه اقدامات آن داشتند و می شد نامزدی آنان را خروجی جمنا دانست. دو نفر دیگر یکی حجت الاسلام رئیسی است که گفت مستقل به انتخابات آمده و چند بار تاکنون به این نکته اشاره کرده و دیگری محمد باقر قالیباف است که در هیچ یک از جلسات جمنا حضور نیافت و بعد هم بیانیه انصراف گونه داد و در نهایت در لحظات پایانی ثبت نام کرد. میر سلیم نیز به عنوان کاندیدای قدیمی ترین حزب اصولگرا فارغ از ساز و کارهای جمنا به میدان آمده است.

حال البته باید دید که در نهایت آیا این سه نامزد اصولگرا و نه اصولگرایان! وفق آن هدف اولیه به نفع یک نفر در نهایت کنار خواهند رفت و در گام آخر جمنا از کما بدر می آید یا برای همیشه مشخص می شود که اتحاد و اجماع در این اردوگاه خیال باطل است.

در نهایت...
آنچه که اکنون می توان گفت آن است که حسن روحانی جدی ترین نامزد در میان این شش نفر است، نه بواسطه نظر سنجی و یا هر گزینه دیگری بلکه بواسطه سوابق مدیریتی و گلوگاه های مهمی که در آن به ایفای نقش پرداخته و اکنون به عنوان رئیس جمهوری مستقر بیش از همه این افراد برای مردم شناخته شده و کارنامه اش مشخص است، در مقابل البته ۳ نامزد اصولگرا هستند که اگر تا انتها در صحنه بمانند که بی گمان نمی توان برای آنان شانس حدقالی نیز قائل بود و اگر نیز به نفع دیگری کنار روند باید دید این انصراف چه سر و شکلی داشته و می تواند رای یکی را به سبد رای دیگری بریزد و آن کاندیدای نهایی نیز آیا خواهد توانست، آرای کافی برای رقابت با روحانی را داشته باشد، روحانی که سرنوشت اش بیش از هر چیز به میزان مشارکت عمومی و حضور حداکثری گره خورده است.