حمایت از دولت تنها نگاه مداحانه به آن نیست
غفلت اصلاح طلبان و پاشنه آشیل روحانی در انتخابات
مردم ما از آنچنان بلوغ و آگاهی سیاسی برخوردار هستند که در این برهه و شرایط نمی توان به صرف شعارهای جذاب، کمپین های تبلیغاتی نوآورانه، رویکردهای حمایتی صرف یا حتی احساس از خطر بازگشت تندروها و در یک کلام تنها با رویکردهای تبلیغاتی- سلبی، آنان را به صحنه انتخابات ریاست جمهوری آورد، در واقع علاوه بر همه اینها که در نوع خود لازم و ضروری هستند، باید..
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: با معرفی کاندیداهای نهایی از سوی شورای نگهبان، انتخابات ریاست جمهوری به نقطه غایی نزدیک شده و هر آنچه ابهام برانگیز و نامکشوف بود رنگ باخت و صحنه عیان تر از هر زمان دیگری در برابر دیدگان ناظران بیرونی مکشوف و عیان شد. از این پس شکست و پیروزی این 6 نفر در گرو بازنمایی بهینه سوابق و کارنامه شان خواهد بود و از سوی دیگر بستگی تام و تمام به ظرفیت ها و پتانسیل های آنان در کارزار انتخاباتی دارد و صد البته در این میان ساماندهی ستادهای تبلیغاتی و رسانه ای و کنش های مجذوب کننده حامیان و همراهان این نامزدهای انتخاباتی نیز نقش بسزایی در برکشی آنان به صدر هرم سیاسی کشور و ریاست بر قوه مجریه کشور دارد.
در این میان حسن روحانی بیش و پیش از دیگر کاندیداها در معرض توجه افکار عمومی و در سیبل واکنش هاست، که او رئیس جمهوری مستقر است و کارنامه مالوف و قابل مداقه ای دارد و از همه مهم تر آنکه رسیدن دیگر نامزدها به صندلی ریاست جمهوری منوط و معطوف به کنار گذاری او از این منصب و عبور از روحانی رقم خواهد خورد و این مهم ترین تفاوت انتخابات اخیر با دوره قبلی برای رئیس سابق مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
با این وصف روحانی کارزاری سخت پیش روی خود خواهد داشت و رقبا او را به چالش های بی محابا و گزنده ای فرا خواهند خواند.
حال سئوال این است که آیا اصلاح طلبان در این میان باید بدون هیچ مکث و طمانینه ای به حمایت تبلیغی و تمجیدی از روحانی پرداخته و کمپین و کارزار انتخاباتی وی را با حمایت تمام قامت و شعارهای احساسی و دعوت های تبلیغاتی مزین کنند و در برابر رقبا آرایشی سفت و سخت بگیرند، یا آنکه در نقش یک مصلح اجتماعی و سیاسی ظاهر شده و علاوه بر تاکید بر نقاط قوت، بازشناسی موقعیت و بازنمایی محدودیت ها و مضایق بیرونی به ضعف و کاستی های درونی نیز اشاره کرده و نقش مطالبه گری را نیز ایفا کنند.
آیا این مطالبه گری در این فرصت به سود روحانی و جبهه تحول خواهی و آرمان های اصلاح طلبی است یا آنگونه که برخی می پندارند، اکنون فرصت این حرف ها نیست و تنها باید در برابر هجمه ها ایستاد و همه جانبه به حمایت و دفاع پرداخت.
پاسخ به این سئوال مهم، ریشه در شناخت پاشنه آشیل روحانی در انتخابات اخیر دارد و اگر این نکته مکشوف شود، آنگاه پاسخ سئوال اول هم مشخص می شود، که چون صد آمد؛ نود هم پیش ماست!
بی هیچ شک و شبهه ای مهم ترین گزاره برای پیروزی روحانی در انتخابات اخیر « مشارکت حداکثری» است. گفتمان رقبای روحانی آن جلوت و جذابیت و آن شور و صلابتی را که توانایی برانگیختگی لایه های مختلف و متکثر مردم را داشته و بتواند موج انتخاباتی رقم بزند، ندارد و رای نامزدهای رقیب روحانی به هنگامی موثر خواهد افتاد که حامیان جریان اصلاحات و رای دهندگان به روحانی در انتخابات گذشته به هر دلیلی از حضور در انتخابات سر باز زده و به میدان انتخابات نیایند.
با این وصف مهم ترین رقیب روحانی خود او و کارنامه اش و عملکرد وی و همراهان در این مدت برای جذب مخاطبان و تهییج بدنه مردمی برای حضور در صحنه انتخابات است.
حال پاسخ سئوال اول را می توان اکنون داد. سئوالی بدین مضمون که آیا باید تنها از وحانی حمایت بی چون و چرا کرد یا مطالبه گری نیز پیشه ساخت و کدام روش می تواند مردم را جذب فضای انتخابات کند.
نگارنده معتقد است مردم ما از آنچنان بلوغ و آگاهی سیاسی برخوردار هستند که در این برهه و شرایط نمی توان به صرف شعارهای جذاب، کمپین های تبلیغاتی نوآورانه، رویکردهای حمایتی صرف یا حتی احساس از خطر بازگشت تندروها و در یک کلام تنها با رویکردهای تبلیغاتی- سلبی آنان را به صحنه انتخابات ریاست جمهوری آورد، در واقع علاوه بر همه اینها که در نوع خود لازم و ضروری هستند، باید در وجه ایجابی حرف برای گفتن داشت، باید نقاط ضعف را بی ترس و ملاحظه بیان کرد و باید راهکار ارائه داد و صادقانه با مردم سخن گفت تا آنان جذب شده و مجاب به حضور و نقش آفرینی در انتخابات شوند.
نمی شود همه چیز را عالی و بی نقص ترسیم کرد یا از کنار ضعف و خطاها بواسطه حمایت بزرگان و خرج از حساب آنان، گذشت و از رئیس دولت دست در همین برهه و موسم مطالبه گری نکرد و آنگاه از مردم به عنوان کنش گر سیاسی و اجتماعی خواست که به میدان آمده و بی چون و چرا به دعوت شما لبیک بگویند.
عموم مردم باید صداقت و صراحت کنش گران اصلاح طلب را حس و این نکته را فهم کنند که دعوت کنندگان به حمایت از روحانی نیز خطاها و قصورها را می دانند، معایب و کاستی ها را می شناسند و در پی انکار و لاپوشانی نیستند.
آنگاه است که با شناخت معایب و اشراف بر آن، می توان انتظار ارائه راه حل برای برون رفت و اراده و عزم در این مسیر را نیز داشت و مردم نیزمی بینند که قرار نیست با حضور آنان در انتخابات درجا زده شده و حضورشان علاوه بر تثبیت وضعیت موجود و عدم پسرفت، زمینه ساز حرکت و ایجاد تغییر در مسیر مطلوب هم خواهد بود و آنگاه بی گمان حضوری پر جلوت نیز خواهند داشت.
در واقع تاکنون اصلاح طلبان عنایت چندانی به این مهم نداشته اند و باید تا فرصت هست توجه ویژه ای به این موضوع مبذول داشت اگر تا پیش از تایید صلاحیت ها، سکوت معنایی داشت و ملاحظاتی اقتضای آن می کرد، اکنون شرایط متفاوت است و فرصت ها در گذر...
در ادامه از این نقاط ضعف بیش تر نوشته و بر اصلاح آن به عنوان یک مطالبه عمومی تاکید و تصریح خواهیم داشت که حمایت از دولت تنها نگاه مداحانه به آن نیست
رضا
۲۲:۰۰ - ۱۳۹۶/۰۲/۰۳
تشكر از نگارنده محترم. حمایت از جنس سال92 نه تنها كمك چندانی به روحانی نمیكنه كه سرمایه های اجتماعی و مقبولیت لیدر اصلاحات و تاثیر گذاری اصلاحطلبان شاخ رو هم تحلیل میبره. به شكلی كه با كارنامه متوسط روحانی در دوره فرضی دوازدهم، انتخابات بعد چه مجلس یا ریاست جمهوری اعتماد عمومی نسبت به كلیت جریان اصلاحطلبی كمرنگ میشه
