بازی تندروهای مخالف با همراهی اصلاح طلب نمایان!
سرویس سیاسی خرداد/ صلاح الدین توماج پور: اصلاح طلبان در دو انتخابات ریاست جمهوری 92 و انتخابات اسفند ماه مجلس به رغم همه مضایق و کاستی ها، نتایج درخشان و فراتر از پیش بینی های حتی خوشبینانه را رقم زده و آرایش صحنه سیاسی که بیش از یک دهه مطلقا عرصه ترکتازی اصولگرایان بود، تغییر دادند.
به گزارش خرداد؛ این کامیابی یک مولفه مهم و راهبردی داشت، اتحاد و اجماع درون تشکیلاتی که پالس های مثبت را به بدنه حامی اصلاح طلبان ارسال و آنان را مجاب به نقش آفرینی در عرصه انتخابات کرد. حال موسم انتخاباتی دیگر فرا رسیده و با توجه به شرایط رقم خورده، بدیهی و طبیعی است که رقبا درصدد اخلال در این مسیر باشند و و این فاکتور را مهم ترین نقطه سیبل قرار دهند.
به خصوص که حضور پررنگ تمامی اضلاع و اجزای اصلاح طلبان در انتخابات شوراها و تایید صلاحیت شمار فراوانی از آنها به طور طبیعی حساسیت ها را بالا برده و رقابت درون گروهی را نفس گیر کرده و با این وصف زمینه برای مانورهای جهت دار و اقدامات ایذایی مغرضان بیش از پیش فراهم آمده است.
در این میان یکی از نکات جالبی که تندروها روی آن مانور می دهند و برخی چهره های ناموجهه با عنوان اصلاح طلبی بر تنوره آن می دمند ( که البته سوابقشان بر همگان روشن است) موضوع سرلیستی انتخابات یا گزینش شهردار از میان چند چهره شاخص اصلاح طلبان در این انتخابات است.
آنها امید دارند که با طرح موضوعات اینچنینی آنهم با توجه به حساسیت شرایط و رقابت ها، فضا را مشوش کرده و حامیان این چهره ها را به واکنش علیه یکدیگر ترغیب کنند و آنگاه از آب گل آلود ماهی گرفته و فضا را مخدوش کنند.
در این میان اصلاح طلبان باید هوشیار تر از هر زمان دیگری بوده و همانند دو دوره گذشته منافع جمعی و خیر عمومی و اصلاح روندهای معوج مدیریت شهری را بر حضور طیفی و شخصی خود مرجح دانسته و از هرگونه بحث های حاشیه ای در این برهه زمانی سر باز بزنند.
براستی هم این مهم نیست که چه کسی سر لیست باشد و در اصل هدف تفاوتی ایجاد نمی کند، مهم آنست که لیست اصلاح طلبان موفق شده و ترکیب شورا تغییر کرده و به تبع آن مدیریت شهری بهینه و برآمده از چهره های کارآمد شود.
در مورد گزینش شهردار هم می بایست پس از پیروزی در انتخابات تصمیم گیری شده و طرح آن در چنین شرایطی نه اولویت دارد و نه ارزش افزوده ای ایجاد می کند و جز حاشیه روی ثمری نخواهد داشت.
هر چه هست منتقدان و مغرضان بیکار نخواهند نشست و باید اصلاح طلبان همانند دو دوره گذشته با هوشیاری پروسه اجماع و هم افزایی را پی بگیرند که تجربه نشان داده انشقاق در انتخابات شوراها چه نتیجه ناخوشایند و چه هزینه های گزافی را در پیامدش برای کشور رقم زد.
به گزارش خرداد؛ این کامیابی یک مولفه مهم و راهبردی داشت، اتحاد و اجماع درون تشکیلاتی که پالس های مثبت را به بدنه حامی اصلاح طلبان ارسال و آنان را مجاب به نقش آفرینی در عرصه انتخابات کرد. حال موسم انتخاباتی دیگر فرا رسیده و با توجه به شرایط رقم خورده، بدیهی و طبیعی است که رقبا درصدد اخلال در این مسیر باشند و و این فاکتور را مهم ترین نقطه سیبل قرار دهند.
به خصوص که حضور پررنگ تمامی اضلاع و اجزای اصلاح طلبان در انتخابات شوراها و تایید صلاحیت شمار فراوانی از آنها به طور طبیعی حساسیت ها را بالا برده و رقابت درون گروهی را نفس گیر کرده و با این وصف زمینه برای مانورهای جهت دار و اقدامات ایذایی مغرضان بیش از پیش فراهم آمده است.
در این میان یکی از نکات جالبی که تندروها روی آن مانور می دهند و برخی چهره های ناموجهه با عنوان اصلاح طلبی بر تنوره آن می دمند ( که البته سوابقشان بر همگان روشن است) موضوع سرلیستی انتخابات یا گزینش شهردار از میان چند چهره شاخص اصلاح طلبان در این انتخابات است.
آنها امید دارند که با طرح موضوعات اینچنینی آنهم با توجه به حساسیت شرایط و رقابت ها، فضا را مشوش کرده و حامیان این چهره ها را به واکنش علیه یکدیگر ترغیب کنند و آنگاه از آب گل آلود ماهی گرفته و فضا را مخدوش کنند.
در این میان اصلاح طلبان باید هوشیار تر از هر زمان دیگری بوده و همانند دو دوره گذشته منافع جمعی و خیر عمومی و اصلاح روندهای معوج مدیریت شهری را بر حضور طیفی و شخصی خود مرجح دانسته و از هرگونه بحث های حاشیه ای در این برهه زمانی سر باز بزنند.
براستی هم این مهم نیست که چه کسی سر لیست باشد و در اصل هدف تفاوتی ایجاد نمی کند، مهم آنست که لیست اصلاح طلبان موفق شده و ترکیب شورا تغییر کرده و به تبع آن مدیریت شهری بهینه و برآمده از چهره های کارآمد شود.
در مورد گزینش شهردار هم می بایست پس از پیروزی در انتخابات تصمیم گیری شده و طرح آن در چنین شرایطی نه اولویت دارد و نه ارزش افزوده ای ایجاد می کند و جز حاشیه روی ثمری نخواهد داشت.
هر چه هست منتقدان و مغرضان بیکار نخواهند نشست و باید اصلاح طلبان همانند دو دوره گذشته با هوشیاری پروسه اجماع و هم افزایی را پی بگیرند که تجربه نشان داده انشقاق در انتخابات شوراها چه نتیجه ناخوشایند و چه هزینه های گزافی را در پیامدش برای کشور رقم زد.
