باید بگوید بهرغم همه مشکلات همانگونه که توانستم کشور را در گذشته از شرایط نیمه بحرانی و نیمه امنیتی در چهار سال گذشته بیرون آوردم و مطمئن باشید که با کمک شما میتوانم دولتی را بهدست بگیرم که بهطرف جلو حرکت کند و اگر شما مردم در سال 92 اراده نکرده و رأی نداده بودید، امروز بهدست آوردهای فعلی هم نرسیده بودیم و اگر بار دیگر نیز رأی بدهید دست آوردهای بیشتری خواهیم داشت. این حرفی است که به دل مردم مینشیند.
سرویس سیاسی خرداد/ ویدا ربانی: حمیدرضا جلایی پور، استاد دانشگاه و فعال سیاسی اصلاحطلب معتقد است آقای روحانی در مجموع 20 دقیقه کوتاه مناظرهها باید به مردم امید بدهد، به مردمی که در انتخابات 92 با حضور پای صندوق های رأی توانستند از شرایط سخت احمدینژادی ( یعنی از شرایط نیمه امنیتی و بحران تحریم) گذر کنند.
به گفته جلایی پور قالیباف از احمدینژاد هم احمدی نژاد تر است و به همان شیوه حرفهای بیحساب و کتاب میزند و تنها تفاوت آنها این است که احمدی نژاد بی روتوش بود. در ادامه گفت گوی خرداد نیوز را با دکتر حمیدرضا جلایی پور استاد جامعه شناسی و فعال سیاسی اصلاح طلب می خوانید:
*
اصولگرایان در انتخابات پیش رو بیشترین تأکید را بر مسائل اقتصادی داشتهاند، به نظر میرسد آقای روحانی نیز همین مسیر را در پیشگرفته است و تلاش میکند دست آوردها و برنامههای اقتصادی خود را ارائه کند، دراینبین مطالبات قشر متوسط که علاوه بر اقتصاد از جنس سیاسی و فرهنگی نیز هستند، فراموششده است؟ این مسئله تأثیر منفی برانگیزش این اقشار در انتخابات پیش رو ندارد؟به این نکته توجه کنیم که آقای روحانی بهطور کلی 20 دقیقه فرصت برای پاسخگویی دارد و در این 20 دقیقه این فرصت را پیدا میکند که به خانههای مردم برود و با آنها صحبت کند. ببینید مردم در مناظرهها تنها به دنبال بررسی کارشناسی مسائل نیستند و این مسائل را میتوانند از سایر مجاری ارتباطی مانند، سایتها و کانالها و از طریق نظراتی که کارشناسان ارائه میکنند، دریافت کنند.
مردم در مناظرهها میخواهند ببینید هر یک از این افراد چند مرده حلاج هستند و به منافع آنها چه ربطی دارند. به همین دلیل من معتقدم آقای روحانی در فرصت مناظرهها باید حرفهای خود را بزند. مهمترین مسئله این است که در این 22 دقیقه آقای روحانی به مردم امید بدهد.
آقای روحانی با تأکید بر چه مسائلی میتواند به مردم امید دهد؟
باید بگوید بهرغم همه مشکلات همانگونه که توانستم کشور را در گذشته از شرایط نیمه بحرانی و نیمه امنیتی در چهار سال گذشته بیرون آوردم و مطمئن باشید که با کمک شما میتوانم دولتی را بهدست بگیرم که بهطرف جلو حرکت کند و اگر شما مردم در سال 92 اراده نکرده و رأی نداده بودید، امروز بهدست آوردهای فعلی هم نرسیده بودیم و اگر بار دیگر نیز رأی بدهید دست آوردهای بیشتری خواهیم داشت. این حرفی است که به دل مردم مینشیند.
آقای روحانی و ما که حامیان ایشان هستیم نیز باید این مسئله را با مردم در میان به گذرایم. مردم در سال 92 حضور پیدا کردند و کار اساسی و مهم را به انجام رساندند. سال 92 شاهکار مردم بود و با رأی خود کشور را از لبه پرتگاه تحریم دور کردند. حال نیز آقای روحانی باید از مردم تقاضا کند که بار دیگر با رأی دادن به وی اجازه دهند؛ مسیری که در 92 آغازشده است، تداوم یابد.
در حکومت ما آن بخشی که مستقیم به رأی مردم نیاز دارد؛ دولت است و آقای روحانی باید به مردم بگوید که رأی آنها تأثیرگذار است، همانگونه که تاکنون تغییرات مهمی را موجب شده است.
عکس این مسئله نیز صادق است. مردم اگر آنقدر که لازم است به انتخابات توجه نداشته باشند، این دست آوردهایی که تاکنون به دست آمده، می تواند بر باد رود. آقای قالیباف از احمدینژاد هم احمدی نژادتر است. مگر احمدینژاد چه ویژگی داشت؟ مگر این نبود که حرفهای غیرعملی و بی حسابوکتاب و هزینه زا میزد؟ آقای قالیباف نیز برای رأی جمع کردن هر حرف بیحساب و کتابی را میزند و ما می توانیم به وضعیتی بدتر از قبل از سال 92 بازگردیم.
*آقای قالیباف تلاش میکند، بابیان دارایی کشور را دو و نیم برابر می کنم به جلب رأی بپردازد، در این شرایط واکنش آقای روحانی و حامیان دولت باید چگونه باشد؟
آقای روحانی درزمانی که برای تبلیغات در اختیارش قرار میگیرد و ما نیز در تبلیغاتی که برای آقای روحانی انجام میدهیم، باید تمایز خود را با کاندیداهای دیگر نشان دهیم. هیچ دلیلی ندارد آقای روحانی درباره خالی بندی های قالیباف مثل دارایی را دوبرابر می کنیم و 96 و 4 درصد صحبت کند. بلکه خوب است بگوید مردم، شما ما را میشناسید که ما طرفدار خودی و غیرخودی کردن مردم نیستیم ما طرفدار ایران برای همه ایرانیان هستیم. ما اگر تحتفشار قرار گرفتیم از ناحیه همین افرادی بود که طرفدار خودی غیر خودی کردن جامعه هستند. و ایران را برای همه ایرانیان نمیخواهند و ایران را برای حاملان هولدینگ های خود می خواهند. در ابتدا ایران را برای عده خاصی میخواهند بعد اگر چیزی از آن باقی ماند برای غیرخودیها.