دام اصولگرایان برای رئیس جمهوری و فرصت تکرار نشدنی روحانی در مناظره سوم

سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: حسن روحانی شب گذشته در همایش ملی معلم و اقتصاد دانش‌بنیان، گفت:« بعضی مواقع انسان آیه لیلة‌القدر را بهتر لمس می‌کند. یعنی ۸۰ سال یک‌طرف و یک شب یکطرف. شب ۲۹ اردیبهشت هم شب لیله‌القدر ملت ایران است»

به گزارش خرداد؛ روحانی به درستی به این نکته اشاره می کند که نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آینده نه فقط معطوف به بازه زمانی 4 ساله ریاست جمهوری فرد منتخب است و چه بسا که عملکردها و رویکردهای فرد منتخب وتیم همراه وی تا سال های سال تاثیرات شگفت و مهمی بر آینده کشور بگذارد.

این نکته به خصوص با عنایت به افزایش تحرکات دشمنان نام و نشان دار منطقه ای ایران و روی کارآمدن تندروهای نئو محافظه کار در هیئت حاکمه ایالات متحده و نیز رویارویی دو دیدگاه کاملا متفاوت در انتخابات اخیر، اهمیت مضاعف تری می یابد.

در واقع مردم تنها اشخاص و نامزدها را بر نمی گزینند، آنان به تفوق و برتری حاملان دو دیدگاهی رای می دهند که زاویه نگاه و نگرش آنان به حوزه های مختلف، تفاوت ماهوی نسبت به یکدیگر دارد و روی کارآمدن هر یک از این دو جریان می تواند سرنوشت متفاوتی را بر سپهرهای مختلف و متکثر کشور حکمفرما کند.

موضوع هم تنها شاخصه های اقتصادی نیست که عده ای با پررنگ کردن دوچندان آنان می خواهند زمین بازی را به سمت و سوی این مولفه کشانده و حواس ها را از وجوه و شقوق دیگر منحرف کنند.

مضاف بر آنکه اقتصاد و معیشت با همه اهمیت آن یک جزیره منفک و جدا نبوده و پیشرفت و توسعه در این عرصه تک ساحتی و یک وجهی حاصل نمی شود و تمامی کارشناسان و نخبگان حوزه توسعه در سراسر جهان اکنون متفق القول هستند که وجوه و سپهرهای مختلف یک جامعه انسانی ارتباط ارگانیک و در همتنیده ای با یکدیگر دارند و هیچ یک تقدم و تاخری بر یکدیگر نداشته و نمی توان گفت توسعه سیاسی مقدم بر توسعه اقتصادی است یا توسعه اقتصادی هموار کننده مسیر توسعه سیاسی است یا توسعه فرهنگی مقدم بر این دو است، بلکه پیشرفت به هنگامی حاصل می شود که در همه حوزه ها حرکتی هماهنگ و متوازن جامه عمل بپوشد.

در دنیای امروز نمیتوان اقتصاد و معیشت مطلوب داشت اما رویکردهای تهاجمی پیشه کرد و به تجربیات جهانی بی توجه بود ،در عرصه فرهنگی تنگ و بسته نگریست و انتظار نقش آفرینی نخبگان انسانی و جذب ارزش افزوده آنان را داشت، در دنیای امروز نمی توان چرخ های اقتصاد را به چرخش درآورد و معیشت را سامان داد اما وقعی به مولفه های توسعه سیاسی و نخبه پروری پیامدی آن و حضور مدیران و کارشناسان توانمند در عرصه های مختلف نداشت و با نگاه های متصلبانه و تنگ و ترش سرمایه های انسانی را تاراند. نمی توان سرمایه های خارجی را جذب کرد وقتی فضای اقتصادی باز و بدور از هر گونه رانتی را مهیا نکرد و ....

در این میان نکته آنجاست که رقبای روحانی به واسطه چنته خالی خود در ارائه برنامه های مدون و نیز نگاه نهادینه شده غیر توسعه ای و بدور از روزآمدی که به عرصه های مختلف دارند، تنها و تنها موضوع معیشت را پر رنگ می کنند آنهم فقط بدان واسطه که گمان می برند در این برهه تنها می توانند از این روزنه به دولت رقیب صدمه و آسیب وارد کرده و افکار عمومی را با طرح شعارهای آنچنانی به سمت و سوی خود جلب کنند والا معیشت که یک موضوع انتزاعی و خیالی نیست.

بهبود و یا نزول معیشت مردم، را می توان با شاخص هایی چون تورم،اشتغال، درآمد سرانه، هدر رفت منابع، میزان قاچاق، فساد اقتصادی و ... سنجید، اینکه عده ای تغییر را حس نمی کنند و مدام از آن دم می زنند و یا می گویند دولت گذشته به محرومین می رسید، باید نمود مشخص داشته باشد، وقتی کشاورزی کشور به قهقرا رفت، تورم سر به فلک کشید و رشد اقتصادی روند معکوس گرفت و همه در آمار و ارقام مشخص است، نمی توان مدعی بود که در دولت گذشته به محرومین رسیدگی می شد چون به معدودی افراد پول نقد و کمک داده می شد ورئیس جمهوری وقت به آنان سر می زد!!، محرومین و دهک های پایین در همین جامعه زندگی می کنند و روند پیشرفت و پسرفت کشور اتفاقا بیش از همگان بر زندگی آنان تاثیر می گذارد و کارنامه دولت یازدهم در بهبود همه شاخصه ها و نیز اتفاقا رشد خیر کننده در مقولاتی چون کشاورزی که بر دهک های پایین اثر گذاری زیادی دارد، مشخص بوده و نیاز به شرح و توصیف ندارد.

در واقع و مختصر و موجز باید گفت، منتقدان روحانی و رقبای انتخاباتی وی به هیچ روی قصد آن را ندارند که به آمار و ارقام مشخص و دستاوردهای مثبت دولت وقعی نهاده و بدان اذعان کنند و تنها بر مانورهای ایذایی و حاشیه پردازی و طرح ادعاهای کذب ( با توجه به تکذیبه های مکرر دستگاه های مسئول درباره اظهارات نامزدهای اصولگرا در مناظره دوم) متمرکز هستند و با طرح موضوعاتی چون دارایی وزرا می خواهند روحانی و جهانگیری را به حاشیه ببرند و از طرف دیگر با طرح وعده های آنچنانی خود را در وجه ایجابی مطرح کنند، وعده هایی که هیچ اهل فن و کارشناسی تحقق آن را ممکن نمی دانند.

حال روحانی در مناظره مهم و حساس سوم باید چه تاکتیکی درباره این دو رویکرد اتخاذ کند؟ مثلا وقتی اظهارات غیرواقعی علیه دولت و نزدیکان روحانی مطرح می شود، باید بدان پاسخگو بگوید؟ وقتی آنها از دارایی وزرا می گویند، آیا لازم است که روحانی بگوید که دارایی شخصی وزرا ( با توجه به عدم محکومیت قضایی و قانونی بودن آن) موضوع مهمی نیست و مهم کارآمدی آنان است و اتفاقا این دارایی که از راه مشروع بدست آمده، نه تنها مذموم نیست که می تواند نقطه قوت یک فرد و نشانه توانمندی و شایستگی او باشد و چنین مدیری را بی نیاز به دست درازی به اموال عمومی می کند و ... یا تاکید کند که بر اساس قانون؛ قوه قضاییه نهاد رسمی رسیدگی به این موضوع است.... یا در جواب وعده های خیالی و دروغین بر عدم تحقق آن اصرار کند و مضرات آن برای جامعه را بر شمرد... یا به آمار و ارقام مشخص اشاره و کارنامه دولت خود در عرصه اقتصادی را تشریح کند و بگوید معیشت مردم چه تغییراتی کرده واگر قرار بود همان روندهای معوج پیشین ادامه یابد، اکنون چه وضعیتی داشتیم و این افراد ادامه دهنده همان رویکردها هستند و ......

به نظر نگارنده روحانی به هیچ وجه نباید در مناظره سوم در دام این تله اصولگرایان افتاده و فرصت مهم مناظره سوم را بدین سان هدر دهد.

چرا که ...

اول- روحانی و جهانگیری در دیگر برنامه های تبلیغاتی ریاست جمهوری و نیز کارشناسان در رسانه ها و روزنامه های موافق دولت این موضوعات را تبیین وتشریح کرده و اطلاع رسانی انجام پذیرفته و در فرصت باقیمانده تا روز انتخابات نیز زمان برای تشریح موارد بالا وجود دارد

دوم- کارنامه دولت در عرصه اقتصادی طی 4 سال به منصه ظهور رسیده و مردم به عینه آن را تجربه و تفاوت ها را به طور ملموس لمس کرده اند و چه موافق گویی های دولت مردان و چه مخالف خوانی های منتقدان در این برهه زمانی تاثیری در تغییر دیدگاه آنان نسبت به آنچه به عینه در عرصه اقتصادی تجربه کرده اند ایجاد نکرده و نخواهد کرد.

سوم- فرصت مفید روحانی برای سخن با مردم در جریان مناظره که پر بازدید ترین برنامه تلویزونی انتخابات است، چیزی در حدود بیست دقیقه بیش تر نیست و اگر قرار باشد پاسخ مجادلات و حاشیه ها را بدهد، وقتی برای تبیین وتشریح نکات مهم را نخواهد داشت.

چهارم- مشارکت حداکثری گزاره مطلوب رقبای روحانی نیست، این حسن روحانی است که باید رای دهندگان قبلی ( اکثریت رای دهندگان) به خود را ترغیب به حمایت مجدد کند و آنان را وا دارد که بااستفاده ازظرفیت های خود در لایه های مختلف و متکثر جامعه با تشریح وضعیت و اهمیت این بزنگاه، مشارکت حداکثری را محقق کنند.

پنجم- روحانی نیازمند آن است که ملموس از برنامه تغییرات خود بگویید به جای آنکه از کارنامه 4 ساله خود در برابر تخریب های منتقدان دفاع کند. شعارهای 4 سال پیش او توانست مردم را به خود جلب کند و او را به منصب ریاست جمهوری رساند، اکنون بخشی از آن وعده ها محقق شده و برخی دیگر هنوز تحقق نیافته و یا در مسیر تحقق کامل با دست انداز روبروست و کلید موفقیت روحانی آنست که بگویید در شرایط موجود و پس از ثبت آن کارنامه برای تحقق کامل وعده ها در شرایط فعلی چه برنامه ای دارد.

ششم- بدنه حامی روحانی بی گمان دغدغه معیشت دارد اما این را می داند که بهبود معیشت در گرو توسعه و پیشرفت در حوزه های مختلف است، یک شبه حاصل نمی شود و با شعارها و رویکردهای پوپولیستی در تضاد است، روحانی باید بگویید که در حوزه توسعه سیاسی، حقوق شهروندی، جامعه مدنی، آزادی های اجتماعی چه برنامه هایی دارد... نکته آنکه او این شعارها را 4 سال پیش به احسن وجه داده، منشور شهروندی را تدویت کرده و ... اکنون او باید ملموس و عینی از برنامه های مشخص آنهم در این فرصت اندک و موجز بگوید.

روحانی برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری نیازمند آن نیست که در مناظره وفرصت اندک آن به دفاع از کارنامه اش بپردازد، جواب منتقدان را بدهد و به مجادله با آنان بپردازد، رقیب او نامزدهای اصولگرایی نیستند که نشان داده اند نه حرف تازهای دارند و نه برنامه مشخصی و نه جذابیت گفتمانی، رقیب روحانی خود اوست، خود او که باید مردم را مجاب کند که از میان راه باز نگردند و چهار سال دیگر او را برای ادامه مسیر کلید دار پاستور کنند.

به زعم نگارنده روحانی باید بی توجه به اظهارات و حواشی مناظره از این فرصت بهره گرفته و اهم برنامه های خود را به شکل فهرست وار در قالب یک منشور و بیانیه تنظیم و آن را در فرصت مناظره برای مردم تشریح کند،آنچنان که در مناظره دیدیم که رقبای وی بی توجه به سئوال های مطرح آنچه را که هدف گذاری کرده و قصد طرح آن را داشتند، گفته و خط خود را می پیمودند و مردم نیز متوجه خواهند بود که روحانی چرا از این فرصت اینگونه بهره می گیرد.