آقای تاجزاده، به نظر شما رأی دادن و رأی ندادن چه پیامدهایی دارد؟
به نظر من چیزی که کمتر به آن توجه می‌کنند، این است که رأی ندادن باعث تشدید اشکالات، اشتباهات، انحرافات، فسادها و تبعیض می‌شود. رأی ندادن به هیچ وجه راهکاری برای اصلاح این موارد نیست.
به دلایل تحریم‌کنندگان بپردازیم. آنها چطور خود را قانع می‌کنند؟
آنها چند دلیل دارند. مثلا می‌گویند که ما رأی نمی‌دهیم که نظام مشروعیت پیدا کند.
چه پاسخی برای این گروه دارید؟
باید گفت که شما چه رأی بدهید و چه رأی ندهید، در این ۴۰ سال متوسط شرکت در انتخابات بالای ۵۰ درصد بوده است و کشوری که در آن ۵۰ درصد از مردم رأی می‌دهند، اگر مشروع تلقی نشود، هرگز غیر مشروع تلقی نمی‌شود. در کشورهای دموکراتیک هم میزان مشارکت به همین صورت است. یعنی ۴۰ تا ۵۰ درصد رأی می‌دهند. در شهرهای بزرگ مثل تهران میزان رأی دادن کمتر و حوالی ۴۰ درصد است و در شهرهای کوچک مشارکت بیشتر و بالای ۵۰ درصد است.
به نظر شما میزان مشارکت تهرانی‌ها در انتخابات پیش رو همین میزان خواهد بود؟
یک ماه مانده به انتخابات یک نظرسنجی انجام شد که در آن ۵۴درصد از مردم پایتخت گفته‌اند ما می‌خواهیم در انتخابات شرکت کنیم.
آمار امیدوارکننده‌ای است؟
بسیار امیدوارکننده است. اگر این میزان تا روز انتخابات ادامه پیدا کند، انتخابات ما از سال ۹۲ هم باشکوه‌تر برگزار خواهد شد.
همان‌طور که مطلع هستید، دسته دیگری هم وجود دارند که معتقدند با تحریم انتخابات می‌توان فشار خارجی را متوجه ایران کرد…
به هیچ وجه با تحریم نمی‌توان فشار خارجی را متوجه ایران کرد. اتفاقا اقتدارگراها از فشارها استقبال می‌کند و به نام امنیتی شدن فضا، کشور را به سمت و سوی امنیتی می‌کشاند.
دسته دیگری هم در این میان وجود دارد؟
گروه دیگر می‌گویند حضور و مشارکت ما فایده‌ای ندارد. رئیس جمهور در حد تدارکاتچی است و کاری نمی‌تواند انجام دهد.
برای این گروه چه پاسخی وجود دارد؟
به آنها می‌گویم که واقعا این‌طور نیست. اگر به این شکل بود برای آقای روحانی فرش قرمز پهن می‌کردند و این بازی‌ها را درنمی‌آوردند و می‌گفتند که چقدر خوب است همه موارد را همین آقای روحانی پی‌گیری کند تا نامزد مدنظر خودشان.
دلیل دیگری هم که تحریم‌کنندگان مطرح می‌کنند، این است که ما می‌آییم اما هر کسی را که دلشان خواست، از صندوق درمی‌آورند. به نظر من در شرایط حاضر این فرضیه ناممکن است. ما یکی از کارهای خوبی که در زمان اصلاحات و در دوره انتخابات انجام دادیم، این بود که برای احزاب و مطبوعات در ستاد انتخابات کشور میز گذاشتیم تا بتوانند ما و فعالیتمان را رصد کنند و کار با شفافیت پیش برود.
آخرین دلیلی که از تحریم‌کنندگان برای رأی ندادنشان مطرح می‌کنند، این است که ما رأی نمی‌دهیم تا عاقل شوند. در پاسخ به این دوستان باید بگویم که هر وقت شما رأی ندادید، این گروه گستاخ‌تر شدند.
ببینید، من موردی را درباره اظهارنظرهای برخی اقتدارگرایان مطرح کنم. آنها می‌گویند که برجام خیانت است. ما هم می‌گوییم اگر خیانت بود، رهبری آن را تایید نمی‌کردند. البته من معتقدم که برجام بزرگ‌ترین خدمت است.
باید دقت داشت که ما با این میزان رأی و با این پیروزی‌ها وضع حاضر را داریم. حالا فکرش را بکنید، همین هم نباشد.
سال‌های ۸۸ تا ۹۲ را به یاد آورید. به یاد آورید که چقدر از جنگ و ناامنی هراس داشتید. به این فکر کنید که اگر سال ۹۲ آقای روحانی رأی نیاورده بود و همین مسیر ادامه پیدا می‌کرد، ایران سوریه و لیبی نمی‌شد؟ تک‌تک ما ایرانی‌ها نقش داریم در این که جامعه را به کدام سمت پیش ببریم.»
