اشاره نغز مدیر با تجربه و حال و روز انتخاباتی ما
جمله طلایی جهانگیری و قواره نامزدهای ریاست جمهوری
این سخن جهانگیری را هم بتوان در قالب همین گفتارها دسته بندی کرد اما اینجا می خواهم بگویم که از این جمله طلایی و از این کلید واژه مهم نباید به ساگی گذشت و به فراموشی اش سپرد، این جمله و کلماتی که کنار هم نشسته اند و شاکله اش را بنیان نهاده اند، شاید بتوان گفت که به بهترین وجه ممکن جان مطلب را ادا و وضعیت این روزهای انتخابات و علت رفتارورزی های عجیب و غریب شماری از نامزدها را هویدا می کند
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی:« امروز ایران بزرگ شده و جزء 18 اقتصاد بزرگ دنیاست اما عده ای هنوز کوچک مانده اند و ایران را کوچک می دانند و آن را پایین می‌آورند اگر می توانند ایران بزرگ را اداره کنند این گوی و این میدان» این جمله بخشی از اظهارات امروز اسحاق جهانگیری است که در همایش آیین خدمت رسانی آب و برق به روستا که درسالن اجلاس سران کشورهای اسلامی برگزار شد، گفته شده است.
به گزارش خرداد؛ این روزها نامزدهای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در مجامع و محافل مختلف، در شهرها و مناطق متفاوت و در صدا و سیما و خلاصه کلام؛ در همه جا و هر فرصتی و از هر تریبونی با مردم و مخاطبان سخن می گویند و به مقولات و موضوعات ریز و درشت و مختلف و متفاوتی اشاره می کنند، علیه یکدیگر موضع گیری می کنند و در لفافه و در کنایه و یا صریح و بی پرده به هم تاخته و نقد خود را نواخته و حواله می کنند.
شاید این سخن جهانگیری را هم بتوان در قالب همین گفتارها دسته بندی کرد اما اینجا می خواهم بگویم که از این جمله طلایی و از این کلید واژه مهم نباید به ساگی گذشت و به فراموشی اش سپرد، این جمله و کلماتی که کنار هم نشسته اند و شاکله اش را بنیان نهاده اند، شاید بتوان گفت که به بهترین وجه ممکن جان مطلب را ادا و وضعیت این روزهای انتخابات و علت رفتارورزی های عجیب و غریب شماری از نامزدها را هویدا می کند.
«ایران بزرگ و کوچکی برخی» تقارن موزون و گویا اما تلخ و تاسف باری شکل داده است. بزرگی ایران که آرزوی یکان؛ یکان ماست و مایه فخر و مباهات اما صفت کوچکی که جهانگیری به کار برده نه از باب توهین و تحقیر است، لااقل من به آن این گونه نگاه نمی کنم، این کوچکی مورد اشاره قرار گرفته به دایره دید و نوع نگرش شماری از نامزدها و هوادران آنان باز می گردد که با اشاره به فرازهایی از رفتارهای قبلی و امروزی منتقدان دیروز دولت و رقبای امروز، به خوبی قابل استناد و اشاره است.
وقتی دشمنان قسم خورده دشنه ها را تیز و شرق و
غرب جهان به هم پیوسته و در کمین نشسته بودند، چه سخنان بی پایه و رفتارهای
نابخردانه و اظهارات ناپخته ای گفته شد که جهان را از چین و روسیه تا آمریکا و
انگلیس متفق القول کرد تا 6 قطعنامه پیاپی علیه ما تصویب کنند؟ و ما تنها بادی به
غبغب بیاندازیم و کاغذ پاره بخوانیم اش؟ کاغذ پاره بودند آیا؟
وقتی قیمت نفت سر به فلک کشیده و سیل دلارها سرازیر
شد، کدام یک از این منابع سرشار به زیر ساخت ها رفت و تولید را رونق داد و اشتغال
ایجاد کرد؟ 700 میلیارد دلار چه شد؟ بذل و بخشش های بی حساب و طرح های زودبازده بی
اثر چگونه همه این سرمایه ها را به باد فنا داد؟
وقتی تورم دو رقمی بود و نارضایتی اجتماعی
بواسطه حوادث سیاسی قبلی بالا، کدام عقل سلیم و نگاه کارشناسی و تجربه جهانی،
اجرای طرح هزینه افزا و ریاضتی هدفمندی را با توجه به تبعات قطعی آن بر روی این
موارد، در آن برهه زمانی توجیه پذیر نشان می داد؟
وقتی سفره مردم دریده شده و هر روز تحلیل می رفت و چرخ تولید با افزایش هزینه ها لنگ می زد و اشتغال بر مدار سقوط بود و حلقه تحریم ها هر روز گلوگیر تر، با کدامین عقل سلیم یارانه نقدی 45 هزار تومانی (الزام قانونی 15 هزار تومان بود) آنهم به همه مردم ایران داده شد ( که دیگر هدفمندی نبود)در حالیکه مشخص بود به زودی تورم سر به فلک می کشد،کارخانه ها تعطیل می شود و بازگشت پول نفت به مشکل می خورد
وقتی مردم به اعتدال و میانه روی آری گفته و
علیرغم همه مشکلات و مضایق و کاستی ها و ناخشنودی ها، با آن مشارکت ملموس به میدان
آمده و به نظام آری گفته و بر اصلاح وضعیت موجود امید بستند، با کدام عقلانیت از
همان آغازین لحظه هجمه ها را آغاز و تیرهای هجمه را روانه کرده و زبان فرو بسته
گذشته را بی محابا به نقد آوردید؟
وقتی به رغم کارشکنی همه دشمنان و امید مضاعف
آنان به پرونده هسته ای، حلقه ایران هراسی شکست، دشمنان مایوس شدند و خطر تحدید و
تهدید مرتفع شد و فرصتی مهیا گشت، چرا به جای همراهی در عین نقد، بهره گیری از
فرصت به رغم ایرادات متصوره، از همان اولین لحظه و گام بی محابا تاختید و برجام را
به باد انتقاد گرفتید و هیچ در هیچ خواندید؟
وقتی هواپیما آمد، گفتید هواپیما می خواهیم چیکار، وقتی تورم پایین آمد، گفتید رکود چه شد، وقتی رشد اقتصادی مثبت شد گفتید نفتی است، وقتی آمدیم با شرکت های بزرگ نفتی قرار داد ببندیم گفتید توانمندی داخلی چه میشود، وقتی با دنیا حرف زدیم، گفتید عزت چه می شود؛ دادید رفت، وقتی سانترفیوژها پیشرفته تر شدند، گفتید اشتغال چه می شود، وقتی .. و قتی و .. وقتی و ... راستش کم میارم و فرصت به این وقت ها قد نمی دهد.
حالا می گویید معیشت مردم، می گوییم تورم پایین آمده و قدرت خرید مردم بهتر شده، می گویید پس چرا کالاها گران می شود؟! می گوییم تورم ارزانی نیست ها، یعنی کاهش روند افزایش قیمت( این را کودکی هم دیگر می داند) اما کاندیدای محترم همین امروزدر شبکه چهار گفت: می گویند تورم پایین آمده پس چرا قیمت شکر رفته بالا؟!!!!
حالا می گویید معیشت مردم و اشتغال، می گویید یارانه ها را چند برابر می کنیم، اشتغال را هم 5 میلیون افزایش می دهیم وکارانه 250 هزار تومانی هم می دهیم. می گوییم آخر چطور؟ مگر رشد 26 درصدی ممکن و میسر است؟ می گوییم افزایش یارانه را از کجا می دهید؟ منبع درآمد دولت، نفت و مالیات است و افزایش یارانه هم نیاز به مصوبه مجلس دارد و فی الحال منبعی نیست که بدهید و هر افزایشی هم با این منابع یعنی تورم وگرانی افسار گسیخته و انهدام همه زیر ساخت ها و اضمحلال معیشت و تولید و همان اشتغال، می گویید شما که نمی توانید بروید، ای دولت ناکارآمد، ما می توانیم چطورش را هم تا حالا نگفته اید اما می گویید که می شود
می گویید می شود درآمد مالیاتی را 100 درصد افزایش داد اما اهل فن می گویند باید تولید ناخالص داخلی هفت برابر شود که بشود!!
خلاصه ما می مانیم که شما چه می گویید و ما چه می گوییم!
حالا بازگردیم به آن جمله طلایی جهانگیری، ایران بزرگ است و در راه بزرگی گام بر می دارد، وقتی مردمان عادی و عامی آن از نخبگان سیاسی و مدعیان سیاستمداری فرسنگ ها جلوتر هستند و افق دید عده ای از مسئولین تا این حد کوتاه و کوچک و ...
این روزها به قول آیت الله فقید نباید نگران بود، چون مردم دیگر آگاه هستند و کسی نمی تواند آن ها را گول بزند، به نظرم عده ای در این میانه باید فکری برای اندازه فکری و توانمندی تحلیل و اشراف شان بر آمار و ارقام کنند، که اگر آگاهانه اینگونه می گویند که حساب آنها و ما و کشور با کرام الکاتبین است.. که کاش اینگونه مباد.
