یادداشت کوتاه مترجم و مولف و پژوهشگر ایرانی برای رای به روحانی

برای شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری و رأی‌دادن به آقای روحانی دلایلی دارم. می‌‏بینم چرخ‌‏های اقتصاد کشور به گردش درآمده و به‌‌ویژه در یک سال گذشته در حال خروج از وضعیت رکود هستیم. آغاز راه است، اما به راه افتاده‌‏ایم. می‌بینم برای روحانی و دولت او روشن است که باید موانع را از سر راه سرمایه‌گذاری خارجی برداشت و با حضور فعال در عرصه ‏اقتصاد بین‌المللی و بازار جهانی، توسعه مداوم اقتصادی را تضمین کرد که به معنای بهبود زندگی کارگران و زحمت‏کشان است.  می‌‏بینم با تدبیر، خطر جنگ و مصیبت از سر مردم دور شده، بسیاری از تحریم‏‌ها حذف شده و حتی مسئول سیاست خارجی اتحادیه‏ اروپا به ترامپ می‌‏فهماند که ایران به تعهدهای خود پایبند مانده است. می‌‏بینم برابری جنسیتی برای دولت روحانی فقط یک شعار نیست، بل یک باور است.

 می‌بینم دست‏کم در حوزه انتشار کتاب از شدت نظارت سلیقه‌ای و تنگ‌‏نظری‌ها کاسته شده، هرچند هنوز راه درازی تا برقراری آزادی بیان در گستره‌های دیگر (دانشگاه‌ها و هنرهای تئاتر، سینما، موسیقی و...) باقی مانده است. این‌همه دلایلی بسنده برای خواست تداوم کار دولت فعلی است، خاصه که رقیبان روحانی در این انتخابات با گفته‌هایشان تصوری هراس‌‌آور از آینده‏ ما ترسیم می‌کنند و ما هم خاطراتی هراس‌‌آور از گذشته داریم. جز اینها دلیل اصلی من برای رأی‌دادن به روحانی، تدوین و انتشار منشور حقوق شهروندی از سوی دولت اوست. ممکن است که مواد این منشور در آینده ‏نزدیک، مبنای تدوین قوانین نشوند یا ممکن است چنان‌که یک مخالف سرسخت روحانی به نگارنده گفته، با پایان کار دولت او، این منشور به دست فراموشی سپرده شود. اینها همه ممکن است، اما انتشار منشور از یک نظر رویدادی تاریخی است، زیرا نشان می‌دهد که در فاصله سال‌‌های ١٣٩٢ تا ١٣٩٦ دولتی در ایران بر سر کار بوده که چنین درک روشن و دموکراتیکی از رابطه‏ دولت با جامعه مدنی داشته است. به احترام این منشور و با سربلندی، جمعه آینده، بیست‌ونهم اردیبهشت ٩٦ به آقای روحانی رأی می‌دهم.