ناکامی آخرین ورق 12 سال سیاست ورزی سردار
از حملات گازانبری تا طعم تلخ سقوط انصرافی/ قالیباف چرا انصراف داد؟
خبر کناره گیری یکی از سه کاندیدای اصلی خیز برداشته برای صندلی ریاست جمهوری، بی گمان خبری مهم در فضای پیشا انتخاباتی و 4 روز مانده به برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری است، خبری و انصرافی که باید دید معلول است یا علت، تاثیر پذیرفته از فضای انتخابات است و یا تاثیر گذار بر فضای آن، با جواب به این سئوال هاست که اهمیت این انصراف و چرایی آن هویدا می شود.
سرویس سیاسی خرداد/ رضا رئیسی: «محمد باقر قالیباف انصراف داد» خبر کناره گیری یکی از سه کاندیدای اصلی خیز برداشته برای صندلی ریاست جمهوری، بی گمان خبری مهم در فضای پیشا انتخاباتی و 4 روز مانده به برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری است، خبری و انصرافی که باید دید معلول است یا علت، تاثیر پذیرفته از فضای انتخابات است و یا تاثیر گذار بر فضای آن، با جواب به این سئوال هاست که اهمیت این انصراف و چرایی آن هویدا می شود.
به گزارش خرداد؛ محمد باقر قالیباف در بیانیه انصراف خود تاکید کرده که در حمایت از ابراهیم رئیسی دیگر کاندیدای جریان اصولگرایی کنار کشیده و علت این حمایت را هم لزوم تغییر وضعیت موجود خوانده و تاکید و تصریح کرده است:«آنچه که در این مقطع اهمیت دارد و حیاتی است، حفظ منافع مردم، کشور و انقلاب است و اکنون که این آرمان بزرگ، جز با تغییر وضع موجود محقق نمی شود، باید به منظور وحدت در جبهه ی انقلاب، تصمیمی اساسی و خطیر گرفت»
بازگردیم به نقطه آغازین، انصراف قالیباف اگر معطوف به امید تغییر و تاثیر گذاری بر فضای انتخابات باشد، جملات فوق معنا می یابد و اگر برآمده و تاثیر پذیرفته از فضای پیشا انتخاباتی باشد، ماجرا متفاوت بود و علت واقعی انصراف قالیباف را هویدا می کند.
کمی به عقب بازگردیم، قالیباف دوازده سال پیش ردای نظامی از تن برون کرد و خود را نامزد انتخابات ریاست جمهوری اعلام داشت. هم جوان بود و هم نیروی انتظامی را متحول کرده بود،تبلیغات میدانی و خیابانی او نیز با فاصله کهکشانی از همه رقبا بیش تر بود اما او در آخرین روزها بایک چرخش راهبردی رای بدنه سنتی اصولگرایان را از دست داد و از رسیدن به صندلی ریاست جمهوری بازماند.
هشت سال بعد او شهردار جهادی تهران بود و با تکیه بر روبناسازی پایتخت در قامت یک مدیر توانمند خود را بی رقیب در جناح اصولگرا می دید و البته که حوادث 88 رقیب همیشگی و سنتی، یعنی اصلاح طلبان را به گمانه او از گردونه رقابت حذف و راه رسیدن از بهشت به پاستور را هموار تر از هر موعد دیگری کرده بود.
اما ثبت نام غیر منتظره آیت الله، عجله قالیباف و حمله به هاشمی و سپس اجماع و اتحاد اصلاح طلبان، حسن روحانی را با سونامی هفته پایانی بسیار پیش تر از او به جلو رانده و کار را یکسره کرد.
رویا پایان یافته و کارت سیاسی قالیباف در روزهای اوج سوخته بود؟ بعدتر او با رای ناپلئونی کرسی شهرداری را حفظ کرد اما این چهار سال متفاوت از ادوار قبلی گذشتف شهردار با یاران همیشگی به اختلافات سخت خورد و اصولگرایانی چون حافظی نیز لحظه ای او را آسوده نگذاشتند، گزارش حسابرسی و سپس پرونده املاک نجومی و حادثه پلاسکو، قالیباف را زیر منگنه افکار عمومی گذاشته و شانس رای آوری او در انتخابات ریاست جمهوری را به حداقل ممکن رسانده و بسیاری حتی اقدام به نام نویسی را برای او متصور نبودند.
اما چند ماه مانده به انتخابات دو شخصیت سیاسی نزدیک به قالیباف سخن از کاندیداتوری او گفتند البته در لفافه و مشروط، می گفتند اگر کاندیدای واحد اصول گرایان باشد، قبول زحمت نبوده و به انتخابات ریاست جمهوری می آید.
جمنا که شاکله گرفت و سخن از ابراهیم رئیسی که به میان آمد، از پیش مشخص و معلوم بود که با حضور رئیسی هیچ گاه قالیباف کاندیدای واحد و نهایی اصولگرایان نخواهد بود، بیانیه انصراف گونه قالیباف تنها دو روز مانده به جلسه جمنا و آغاز موسم ثبت نام نامزدها، این ظن را قطعی کرد که او قصد ورود به انتخابات را ندارد.
اما در دقیقه 90 ثبت نام کرد، آنهم با توپ پر و وعده های پر طمطراق، بیانیه خوانی او نشان از کاندیدایی پوششی و تاکتیکی نداشت.
آیا قالیباف آمده بود که برود؟ اویی که می دانست با حضور رئیسی شانسی برای اجماع و اتحاد روی قالیبافی وجود ندارد که در روزهای اوج هم مورد بی مهری قرار گرفته و حال که شب تار او در میدان سیاست بود.
آیا او آمده بود تا پرچم دار تخریب و حمله به رقیب باشد و خط شکن ابراهیم رئیسی در مناظره ها، همان کاری که او با صراحت در مناظره به آن تاخته و جهانگیری را به باد انتقاد گرفته بود؟
اگر او قصد کناره گیری داشت، چرا تنها در قالب رویکردهای سلبی و تخریبی علیه دولت یازدهم ظاهر نشد؟ کاری که نشان داد بدان بسیار مشتاق و براق هم هست و در بیانیه انصرافش نیز نمود عینی دارد!
آیا لازم بود که سایت کارانه ملی براه بیاندازد، همایش های متعدد با هزینه های بسیار برگزار کند و ستادهای تبلیغاتی پر شمار راه اندازی کند و دفتر و دستک ستادی داشته باشد، سفرهای استانی پر تعداد برود و همین امروز در روز استعفا برنامه سفر به 3 استان کشور را داشته باشد؟ و حتی در تمام لحظات مناظره کم ترین و کوچک ترین اشاره ای به رئیسی نداشته و از او حمایت نکند و فیلم تبلیغاتی پر و پیمان بسازد؟ آیا لازم بود که هم خودش و هم رئیس ستادش بارها هر گونه شایعه در خصوص انصراف را قویا رد و بر حضور قطعی و غیر قابل خدشه تاکید و در مذمت انصراف و بازی با افکار عمومی سخن بگویند!
ترسیم چنین گزاره ای در مذمت انصراف و عدم صداقت در برابر افکار عمومی حال که انصراف از سوی انجام پذیرفته بی گمان گل به خودی آشکار محسوب می شود اگر قصد انصراف او را به نفع رقیب و تاکتیکی بودن حضورش را بپذیریم.
اگر قصد به کنش پوششی بود نیاز به اینهمه فضا سازی نبود،اگر قصد تغییر دولت فعلی مهم بود و اولویت داشت که در جریان مناظره او سنگ تمام گذاشته و تخریب را از حد فزون تر کرده بود، از همه مهم تر کسی نیست که شک داشته باشد سبد رای متصوره برای قالیباف همپوشان با سبد رای ابراهیم رئیسی نیست، حتی به رغم آنکه قالیباف این بار جامعه هدف خود را طبقه فرودست قرار داده بود، شعاری که به پرستیژ احمدی نژاد اگر می آمد بر قواره قالیباف زار می زد!
شاید پاسخ انصراف قالیباف را باید از زبان کاندیدای سوم اصولگرایان بشنویم، به هنگامه ای که او در هفته ما قبل پایانی و پیش از مناظره نهایی، خواسته یا ناخواسته اعتراف کرد که تاکتیک اصولگرایان کشیدن انتخابات به مرحله دوم است و برای رسیدن به این مهم هر 3 نامزد باید تا لحظه آخر در صحنه بمانند. که خود میر سلیم به رغم تاکید ترقی مبنی بر تمکین به نظر جامعیتن در صورت رسیدن به کاندیدای واحد و انصراف کاندیدای موتلفه، پس از صدور بیانیه های رسمی این دو تشکل هم در صحنه مانده و کنار نکشید.
حال چه شد که با وجود این تاکتیک به یکباره و تنها چهار روز مانده به انتخابات، قالیباف انصراف داد؟
پاسخ ساده و ملموس است، شکست پروژه اصولگرایان و تاکتیک انتخاباتی آنان، رشد آرای روحانی پس از پایان مناظره نهایی که نه فقط در قالب نظرسنجی ها که در موج براه افتاده حمایتی نخبگان حوزه های مختلف، استقبال های مردمی پرشور و چند ده هزار نفری و نیز به میدان آمدن همه ظرفیت اصلاح طلبان متبلور شد، همان تکرار ماجرای سال 92 بود و مهر پایانی بر همه امیدهای قالیباف در انتخابات و دو مرحله ای کردن آن.
خودش البته ساعتی قبل از انصراف در سفر استانی به رشت جمله ای به کار برد که آن را اعتراف تلخ خوانده و تیتر زدیم:« اعتراف تلخ و غیر مستقیم قالیباف از سبقت روحانی در آستانه انتخابات»، او گفت: « دولت 4 سال گذشته از دید ما با رای عاریه ای آمد و با آرای بسیار ضعیف انتخاب شد. امروز هم به دلیل اینکه کارنامه قابل قبولی ندارد، هر روز متوسل به دیگران است و می خواهد تلاش کند دوباره رای عاریه ای برای خودش جمع کند »
او در پرده اذعان به شکست نموده و از رای عاریه ای گلایه کرده که اصلاح طلبان دوباره و با کمال افتخار پای کار روحانی و پیش برد برنامه های دولت تدبیر و امید آورده اند. رایی که به نظر می رسد انتخابات را از هم اکنون یک مرحله ای ساخته و همه امیدهای رقیب را از حیز انتفاع ساقط کرده است.
حال پاسخ سئوال های ابتدایی هم مشخص است، انصراف قالیباف بر خلاف آنچه او در بیانیه انصراف مورد تاکید قرار داده، نه برآمده از امید به تاثیر گذاری در فضای پیش روی انتخابات که ملهم از تاثیر پذیری او از فضای پیشا انتخاباتی و غلبه رقیب در حاشیه اما مقتدر و سنتی اصولگرایان است.
حال البته شاید این آخرین تیر در ترکش اصولگرایان برای رقابت سرنوشت ساز باشد و کور سوی امید آنان را زنده کند، شاید ...
به گزارش خرداد؛ محمد باقر قالیباف در بیانیه انصراف خود تاکید کرده که در حمایت از ابراهیم رئیسی دیگر کاندیدای جریان اصولگرایی کنار کشیده و علت این حمایت را هم لزوم تغییر وضعیت موجود خوانده و تاکید و تصریح کرده است:«آنچه که در این مقطع اهمیت دارد و حیاتی است، حفظ منافع مردم، کشور و انقلاب است و اکنون که این آرمان بزرگ، جز با تغییر وضع موجود محقق نمی شود، باید به منظور وحدت در جبهه ی انقلاب، تصمیمی اساسی و خطیر گرفت»
بازگردیم به نقطه آغازین، انصراف قالیباف اگر معطوف به امید تغییر و تاثیر گذاری بر فضای انتخابات باشد، جملات فوق معنا می یابد و اگر برآمده و تاثیر پذیرفته از فضای پیشا انتخاباتی باشد، ماجرا متفاوت بود و علت واقعی انصراف قالیباف را هویدا می کند.
کمی به عقب بازگردیم، قالیباف دوازده سال پیش ردای نظامی از تن برون کرد و خود را نامزد انتخابات ریاست جمهوری اعلام داشت. هم جوان بود و هم نیروی انتظامی را متحول کرده بود،تبلیغات میدانی و خیابانی او نیز با فاصله کهکشانی از همه رقبا بیش تر بود اما او در آخرین روزها بایک چرخش راهبردی رای بدنه سنتی اصولگرایان را از دست داد و از رسیدن به صندلی ریاست جمهوری بازماند.
هشت سال بعد او شهردار جهادی تهران بود و با تکیه بر روبناسازی پایتخت در قامت یک مدیر توانمند خود را بی رقیب در جناح اصولگرا می دید و البته که حوادث 88 رقیب همیشگی و سنتی، یعنی اصلاح طلبان را به گمانه او از گردونه رقابت حذف و راه رسیدن از بهشت به پاستور را هموار تر از هر موعد دیگری کرده بود.
اما ثبت نام غیر منتظره آیت الله، عجله قالیباف و حمله به هاشمی و سپس اجماع و اتحاد اصلاح طلبان، حسن روحانی را با سونامی هفته پایانی بسیار پیش تر از او به جلو رانده و کار را یکسره کرد.
رویا پایان یافته و کارت سیاسی قالیباف در روزهای اوج سوخته بود؟ بعدتر او با رای ناپلئونی کرسی شهرداری را حفظ کرد اما این چهار سال متفاوت از ادوار قبلی گذشتف شهردار با یاران همیشگی به اختلافات سخت خورد و اصولگرایانی چون حافظی نیز لحظه ای او را آسوده نگذاشتند، گزارش حسابرسی و سپس پرونده املاک نجومی و حادثه پلاسکو، قالیباف را زیر منگنه افکار عمومی گذاشته و شانس رای آوری او در انتخابات ریاست جمهوری را به حداقل ممکن رسانده و بسیاری حتی اقدام به نام نویسی را برای او متصور نبودند.
اما چند ماه مانده به انتخابات دو شخصیت سیاسی نزدیک به قالیباف سخن از کاندیداتوری او گفتند البته در لفافه و مشروط، می گفتند اگر کاندیدای واحد اصول گرایان باشد، قبول زحمت نبوده و به انتخابات ریاست جمهوری می آید.
جمنا که شاکله گرفت و سخن از ابراهیم رئیسی که به میان آمد، از پیش مشخص و معلوم بود که با حضور رئیسی هیچ گاه قالیباف کاندیدای واحد و نهایی اصولگرایان نخواهد بود، بیانیه انصراف گونه قالیباف تنها دو روز مانده به جلسه جمنا و آغاز موسم ثبت نام نامزدها، این ظن را قطعی کرد که او قصد ورود به انتخابات را ندارد.
اما در دقیقه 90 ثبت نام کرد، آنهم با توپ پر و وعده های پر طمطراق، بیانیه خوانی او نشان از کاندیدایی پوششی و تاکتیکی نداشت.
آیا قالیباف آمده بود که برود؟ اویی که می دانست با حضور رئیسی شانسی برای اجماع و اتحاد روی قالیبافی وجود ندارد که در روزهای اوج هم مورد بی مهری قرار گرفته و حال که شب تار او در میدان سیاست بود.
آیا او آمده بود تا پرچم دار تخریب و حمله به رقیب باشد و خط شکن ابراهیم رئیسی در مناظره ها، همان کاری که او با صراحت در مناظره به آن تاخته و جهانگیری را به باد انتقاد گرفته بود؟
اگر او قصد کناره گیری داشت، چرا تنها در قالب رویکردهای سلبی و تخریبی علیه دولت یازدهم ظاهر نشد؟ کاری که نشان داد بدان بسیار مشتاق و براق هم هست و در بیانیه انصرافش نیز نمود عینی دارد!
آیا لازم بود که سایت کارانه ملی براه بیاندازد، همایش های متعدد با هزینه های بسیار برگزار کند و ستادهای تبلیغاتی پر شمار راه اندازی کند و دفتر و دستک ستادی داشته باشد، سفرهای استانی پر تعداد برود و همین امروز در روز استعفا برنامه سفر به 3 استان کشور را داشته باشد؟ و حتی در تمام لحظات مناظره کم ترین و کوچک ترین اشاره ای به رئیسی نداشته و از او حمایت نکند و فیلم تبلیغاتی پر و پیمان بسازد؟ آیا لازم بود که هم خودش و هم رئیس ستادش بارها هر گونه شایعه در خصوص انصراف را قویا رد و بر حضور قطعی و غیر قابل خدشه تاکید و در مذمت انصراف و بازی با افکار عمومی سخن بگویند!
ترسیم چنین گزاره ای در مذمت انصراف و عدم صداقت در برابر افکار عمومی حال که انصراف از سوی انجام پذیرفته بی گمان گل به خودی آشکار محسوب می شود اگر قصد انصراف او را به نفع رقیب و تاکتیکی بودن حضورش را بپذیریم.
اگر قصد به کنش پوششی بود نیاز به اینهمه فضا سازی نبود،اگر قصد تغییر دولت فعلی مهم بود و اولویت داشت که در جریان مناظره او سنگ تمام گذاشته و تخریب را از حد فزون تر کرده بود، از همه مهم تر کسی نیست که شک داشته باشد سبد رای متصوره برای قالیباف همپوشان با سبد رای ابراهیم رئیسی نیست، حتی به رغم آنکه قالیباف این بار جامعه هدف خود را طبقه فرودست قرار داده بود، شعاری که به پرستیژ احمدی نژاد اگر می آمد بر قواره قالیباف زار می زد!
شاید پاسخ انصراف قالیباف را باید از زبان کاندیدای سوم اصولگرایان بشنویم، به هنگامه ای که او در هفته ما قبل پایانی و پیش از مناظره نهایی، خواسته یا ناخواسته اعتراف کرد که تاکتیک اصولگرایان کشیدن انتخابات به مرحله دوم است و برای رسیدن به این مهم هر 3 نامزد باید تا لحظه آخر در صحنه بمانند. که خود میر سلیم به رغم تاکید ترقی مبنی بر تمکین به نظر جامعیتن در صورت رسیدن به کاندیدای واحد و انصراف کاندیدای موتلفه، پس از صدور بیانیه های رسمی این دو تشکل هم در صحنه مانده و کنار نکشید.
حال چه شد که با وجود این تاکتیک به یکباره و تنها چهار روز مانده به انتخابات، قالیباف انصراف داد؟
پاسخ ساده و ملموس است، شکست پروژه اصولگرایان و تاکتیک انتخاباتی آنان، رشد آرای روحانی پس از پایان مناظره نهایی که نه فقط در قالب نظرسنجی ها که در موج براه افتاده حمایتی نخبگان حوزه های مختلف، استقبال های مردمی پرشور و چند ده هزار نفری و نیز به میدان آمدن همه ظرفیت اصلاح طلبان متبلور شد، همان تکرار ماجرای سال 92 بود و مهر پایانی بر همه امیدهای قالیباف در انتخابات و دو مرحله ای کردن آن.
خودش البته ساعتی قبل از انصراف در سفر استانی به رشت جمله ای به کار برد که آن را اعتراف تلخ خوانده و تیتر زدیم:« اعتراف تلخ و غیر مستقیم قالیباف از سبقت روحانی در آستانه انتخابات»، او گفت: « دولت 4 سال گذشته از دید ما با رای عاریه ای آمد و با آرای بسیار ضعیف انتخاب شد. امروز هم به دلیل اینکه کارنامه قابل قبولی ندارد، هر روز متوسل به دیگران است و می خواهد تلاش کند دوباره رای عاریه ای برای خودش جمع کند »
او در پرده اذعان به شکست نموده و از رای عاریه ای گلایه کرده که اصلاح طلبان دوباره و با کمال افتخار پای کار روحانی و پیش برد برنامه های دولت تدبیر و امید آورده اند. رایی که به نظر می رسد انتخابات را از هم اکنون یک مرحله ای ساخته و همه امیدهای رقیب را از حیز انتفاع ساقط کرده است.
حال پاسخ سئوال های ابتدایی هم مشخص است، انصراف قالیباف بر خلاف آنچه او در بیانیه انصراف مورد تاکید قرار داده، نه برآمده از امید به تاثیر گذاری در فضای پیش روی انتخابات که ملهم از تاثیر پذیری او از فضای پیشا انتخاباتی و غلبه رقیب در حاشیه اما مقتدر و سنتی اصولگرایان است.
حال البته شاید این آخرین تیر در ترکش اصولگرایان برای رقابت سرنوشت ساز باشد و کور سوی امید آنان را زنده کند، شاید ...
amir
۱۹:۰۷ - ۱۳۹۶/۰۲/۲۵
شمع ريخته اي نذر امام زاده اي شد. آبروي رفته اي فداي آينده اي مبهم شد ولي معادله اي چند مجهولي حل شد عمل انقلابي يعني يا معاون اولي يا نايب توليتي»
یاران
۰۷:۲۹ - ۱۳۹۶/۰۲/۲۶
قشنگ معلومه باختید دارید دست و پا میزنید خخخخخخ
ناشناس
۰۸:۴۵ - ۱۳۹۶/۰۲/۲۶
اینگونه که شما می فرمایید نیست او آمد که با سایت کارانه سایت کارورزی را بگشایند و با قول افزایش یارانه ، یارانه برخی را دوباره آزاد کنند و با سخن گفتن از حمایت از محرومان ، راه افزایش مستمری مستمری بگیران کمیته امداد را به بعضی ها یاد دهد .
