قدرت بی صدایافکار عمومی با شماست
ضربه 350 میلیارد دلاری ایرانی ها به عربستان!
یک جمله کلیشه ای از سال های سال پیش در ذهن همه ما باقی مانده و در ایام انتخابات یا راهپیمایی ها هنوز که هنوز چنین جمله و کلید واژه ای به کار برده می شود « آمده ایم که مشت محکمی به دهان آمریکا بزنیم» کاری نداریم که این مشت محکم از کجا به ادبیات سیاسی ما آمد و کاربردش تا کنون چه بوده اما بی گمان حضور بی نظیر و خیره کننده مردم در انتخابات ریاست جمهوری اخیر همزمان با اولین سفر خارجی ترامپ که به عربستان رفته است، مصداق ضربه محکم و سنگینی به عربستان سعودی و هیئت حاکمه آن بود.
سرویس سیاسی خرداد/ عبدالرضا کنی: رقم آنچنان بزرگ و هنگفت است که در وهله اولیه شاید به چشمانتان شک کرده و یکبار دیگر آن را بخوانید، 350 میلیارد دلار! پول کمی نیست اما شما همین شمایی که 29 اردیبهشت در خانه ها نمانده و اینچنین سلحشورانه به میدان انتخابات آمدید، به نوعی چنین ضرر هنگفتی را متوجه عربستانی ها یا بهتر است بگوییم خاندان آل سعود کردید.
به گزارش خرداد؛ یک جمله کلیشه ای از سال های سال پیش در ذهن همه ما باقی مانده و در ایام انتخابات یا راهپیمایی ها هنوز که هنوز چنین جمله و کلید واژه ای به کار برده می شود « آمده ایم که مشت محکمی به دهان آمریکا بزنیم» کاری نداریم که این مشت محکم از کجا به ادبیات سیاسی ما آمد و کاربردش تا کنون چه بوده اما بی گمان حضور بی نظیر و خیره کننده مردم در انتخابات ریاست جمهوری اخیر همزمان با اولین سفر خارجی ترامپ که به عربستان رفته است، مصداق ضربه محکم و سنگینی به عربستان سعودی و هیئت حاکمه آن بود.
چند ماهی می شود که پیرامون این سفر پروپاگاندای خاصی از سوی عربستان براه افتاده و آنان که در زمان اوباما با انعقاد توافق هسته ای با ایران ناامید از رئیس جمهوری وقت شدند، با آمدن ترامپ به کاخ سفید بسیار اهتمام ورزیدند تا از این سفر بهره برداری های ویژه و خصمانه ای علیه ایران داشته باشند.
کار به جایی رسید که پادشاه سعودی برای سران کشورهای عرب منطقه و شماری از کشورهای اسلامی دعوتنامه فرستاد در زمان حضور ترامپ در ریاض به عربستان آمده و در حضور رئیس جمهوری آمریکا آغاز به کار جبهه ضد ایرانی در کشورهای اسلامی را اعلام و آن در خفا و علنی کلید بزند.
عربستانی ها برای اینکه ترامپ را متقاعد کنند که در اولین مقصد سفر خارجی خود به عربستان بیاید، قراردادهایی به ارزش نجومی 350 میلیارد دلار را روی میز رئیس جمهوری تاجر پیشه آمریکایی گذاشتند تا ماجرا را سه قفله کرد و روابط استراتژیک خود با آمریکا را مستحکم تر از هر زمان دیگری کنند
اما همه این تمهیدات و صحنه آرایی های چند ماهه و قرار دادهای هنگفت و سرسام آور که مقصد اصلی آن می توان گفت خدشه بر ایران و زیر منگنه قرار دادن کشورمان در منطقه بود، با حضور چند ساعته شهروندان ایرانی در پای صندوق های رای با این صلابت و استحکام و تکثر و تنوع، می توان گفت هم این رشته ها را پنبه کرد.
مگر می شود برای کشوری شاخه و شانه کشید که 42 میلیون نفر از آحاد شهروندان آن پای کار انتخابات می آیند و حضور و مشارکتی سرنوشت ساز و فعالانه در عرصه کنش سیاسی و اعمال قدرت و اراده ملی دارند؟ این حضور 42 میلیونی بسیار فراتر از آن 350 میلیارد دلار سعودی در معادلات منطقه ای و نگاه جهانی به کشورمان ارزش افزوده و قدرت چانه زنی داده و کفه آن را در عرصه جهانی سنگین می کند، هیچ کشور و سیاستمدار عاقلی نیست که این موج حضور شورانگیز و مجدانه و مشفقانه را ببیند و آن را در نحوه معامله و تعامل و یا تخاصم و منازعه با کشورمان ملحوظ نکند.
طرفه آنکه مقامات رژیم اسرائیل همواره در اظهارات خصمانه خود علیه ایران حساب حکومت و مردم را از هم سوا کرده و تاکید می کردند که مواضع خصمانه آنان نه علیه ملت ایران که علیه سیاست های حاکمین آن است اما آیا اکنون چنین حرفی با این حضور و همبستگی معنا و مفهوم و محلی از اعراب دارد؟
کاش همه مسئولان ما قدر این سرمایه عظیم و غیر قابل ارزش گذاری مادی را بدانند و برای تحقق مطالبات ملی رای دهندگان و اکثریت ملت، دریغ و کوتاهی نورزند.
بی شک حتی اگر دلارهای نفتی عربستان مقامات کشورهای غربی را بفریبد، افکار عمومی آنها به هیچ روی با ماجراجویی علیه چنین ملتی همراهی نخواهد کرد و کیست که نداند قدرت اصلی نه سلاح های نظامی که همین افکار عمومی هستند.
به گزارش خرداد؛ یک جمله کلیشه ای از سال های سال پیش در ذهن همه ما باقی مانده و در ایام انتخابات یا راهپیمایی ها هنوز که هنوز چنین جمله و کلید واژه ای به کار برده می شود « آمده ایم که مشت محکمی به دهان آمریکا بزنیم» کاری نداریم که این مشت محکم از کجا به ادبیات سیاسی ما آمد و کاربردش تا کنون چه بوده اما بی گمان حضور بی نظیر و خیره کننده مردم در انتخابات ریاست جمهوری اخیر همزمان با اولین سفر خارجی ترامپ که به عربستان رفته است، مصداق ضربه محکم و سنگینی به عربستان سعودی و هیئت حاکمه آن بود.
چند ماهی می شود که پیرامون این سفر پروپاگاندای خاصی از سوی عربستان براه افتاده و آنان که در زمان اوباما با انعقاد توافق هسته ای با ایران ناامید از رئیس جمهوری وقت شدند، با آمدن ترامپ به کاخ سفید بسیار اهتمام ورزیدند تا از این سفر بهره برداری های ویژه و خصمانه ای علیه ایران داشته باشند.
کار به جایی رسید که پادشاه سعودی برای سران کشورهای عرب منطقه و شماری از کشورهای اسلامی دعوتنامه فرستاد در زمان حضور ترامپ در ریاض به عربستان آمده و در حضور رئیس جمهوری آمریکا آغاز به کار جبهه ضد ایرانی در کشورهای اسلامی را اعلام و آن در خفا و علنی کلید بزند.
عربستانی ها برای اینکه ترامپ را متقاعد کنند که در اولین مقصد سفر خارجی خود به عربستان بیاید، قراردادهایی به ارزش نجومی 350 میلیارد دلار را روی میز رئیس جمهوری تاجر پیشه آمریکایی گذاشتند تا ماجرا را سه قفله کرد و روابط استراتژیک خود با آمریکا را مستحکم تر از هر زمان دیگری کنند
اما همه این تمهیدات و صحنه آرایی های چند ماهه و قرار دادهای هنگفت و سرسام آور که مقصد اصلی آن می توان گفت خدشه بر ایران و زیر منگنه قرار دادن کشورمان در منطقه بود، با حضور چند ساعته شهروندان ایرانی در پای صندوق های رای با این صلابت و استحکام و تکثر و تنوع، می توان گفت هم این رشته ها را پنبه کرد.
مگر می شود برای کشوری شاخه و شانه کشید که 42 میلیون نفر از آحاد شهروندان آن پای کار انتخابات می آیند و حضور و مشارکتی سرنوشت ساز و فعالانه در عرصه کنش سیاسی و اعمال قدرت و اراده ملی دارند؟ این حضور 42 میلیونی بسیار فراتر از آن 350 میلیارد دلار سعودی در معادلات منطقه ای و نگاه جهانی به کشورمان ارزش افزوده و قدرت چانه زنی داده و کفه آن را در عرصه جهانی سنگین می کند، هیچ کشور و سیاستمدار عاقلی نیست که این موج حضور شورانگیز و مجدانه و مشفقانه را ببیند و آن را در نحوه معامله و تعامل و یا تخاصم و منازعه با کشورمان ملحوظ نکند.
طرفه آنکه مقامات رژیم اسرائیل همواره در اظهارات خصمانه خود علیه ایران حساب حکومت و مردم را از هم سوا کرده و تاکید می کردند که مواضع خصمانه آنان نه علیه ملت ایران که علیه سیاست های حاکمین آن است اما آیا اکنون چنین حرفی با این حضور و همبستگی معنا و مفهوم و محلی از اعراب دارد؟
کاش همه مسئولان ما قدر این سرمایه عظیم و غیر قابل ارزش گذاری مادی را بدانند و برای تحقق مطالبات ملی رای دهندگان و اکثریت ملت، دریغ و کوتاهی نورزند.
بی شک حتی اگر دلارهای نفتی عربستان مقامات کشورهای غربی را بفریبد، افکار عمومی آنها به هیچ روی با ماجراجویی علیه چنین ملتی همراهی نخواهد کرد و کیست که نداند قدرت اصلی نه سلاح های نظامی که همین افکار عمومی هستند.
