احمد شیرزاد در گفت و گو با خرداد؛ خطاب به شریعتمداری:
چرا 32 میلیون شما بفرما 132 میلیون ولی باخت؛ باخته!
این که طرفداران اقای رئیسی چه زمانی می خواهند کلاه خود را قاضی کنند و ببینند که اشتباه کارشان کجاست؟ آن چه دیده شده این بود که از فردای انتخابات بحث تخریب ها، تهمت ها و انواع و اقسام فشارهای گوناگون روی دولت از سر گرفته شد. متأسفانه هر چقدر در پیام آقای رئیسی گشتیم تا در جایی یک نکته احترام آمیز پیدا کنیم، چیزی عایدمان نشد
سرویس سیاسی خرداد/ پریا مهرآبادی:«صحبت هایی که آقایان امروز درباره میزان آرای خود می فرمایند اگر در قانون عنوان شود که دیگر نمی توان جایی را با آن اداره کرد.» این را احمد شیرزاد، فعال سیاسی اصلاح طلب در واکنش به اظهارات حامیان آقای رئیسی بیان کرد. او می گوید که ما از تأثیر این حرف ها در فضای سیاسی هیچ نگرانی نداریم و اگر امروز آقای شریعتمداری چنین حرف هایی می زند ما را بیشتر به یاد بازی فوتبال می اندازد که در آن مربی هر تیمی که باخته است سعی می کند با اظهاراتی تیم خود را دلداری دهد. در ادامه گفت و گوی خرداد نیوز با این نماینده سابق مجلس را می خوانید.
آقای حسین شریعتمداری در سرمقاله ای اعلام کرده که 16 میلیون آرای آقای رئیسی 32 میلیون می ارزد و مهم ترین دلیل آن عدم تساوی تبلیغات و فعالیت انتخاباتی او با حسن روحانی است. در همین رابطه بسیاری از اصولگرایان از جمله آقای جلیلی در بیانیه ای جدا از این که هیچ تبریکی به رئیس جمهور منتخب ملت نگفته اند، از بحث دولت در سایه سخن به میان آورده اند و همچنین آقای رئیسی در بیانیه خود از تخلفات گسترده ای صحبت کرده است. مجموع این موارد را چطور ارزیابی می کنید؟
این حرف ها قاعده بازی را عوض نمی کند. در بازی فوتبال هم اگر توپ داخل دروازه برود، گل حساب می شود. هرچند که بازی شما خوب باشد اما نتوانید گل بزنید، بازنده محسوب می شوید ! در انتخابات هم وضع بر همین منوال است، به این معنا که فرد کاندیدا باید رأی بیاورد تا درنهایت پیروز میدان شود. شاید میان یک انسان فرهیخته، روانشناس و جامعه شناس برای این که به چه کسی رأی دهد ساعت ها فکر می کند و به تحقیق می پردازد، با کسی که در یک لحظه رأی خود را به صندوق می اندازد، تفاوت زیادی وجود داشته باشد اما قانون رأی این افراد را با یکدیگر مساوی می داند. خیلی روشن تر بگویم در قانون رای پیرمرد 92 ساله با جوان 28 ساله برابر است. بنابراین این صحبت هایی که آقایان امروز درباره میزان آرای خود می فرمایند اگر در قانون عنوان شود که دیگر نمی توان جایی را با آن اداره کرد. اگر چنین اظهاراتی درست بود می بایست جامعه را قبل از هر چیزی متقاعد می کرد. یعنی در پاسخ به کسانی که دم از تفاوت آرای خود با کاندیدای دیگر انتخابات می زنند، باید بگوییم که اگر آرای شما رأی فرهیختگان بود در وهله اول باید مردم عادی را متقاعد می کرد. به طرفداران آقای رئیسی باید بگوییم که هیچ تفاوتی میان آرای فرهیختگان و مردمان مناطق محروم وجود ندارد و هر دو در کمال احترام و ارزش تلقی می شوند اما آن چه برای او در این انتخابات حاصل شد، بیشتر آرای مردمانی بود که به شعارها جذب شده بودند.
این سیاه نمایی ها از لحاظ تأثیر بر اذهان هواداران شان جای نگرانی ندارد؟
ما از تأثیر این حرف ها در فضای سیاسی هیچ نگرانی نداریم و اگر امروز آقای شریعتمداری چنین حرف هایی می زند ما را بیشتر به یاد بازی فوتبال می اندازد که در آن مربی هر تیمی که باخته است سعی می کند با اظهاراتی تیم خود را دلداری دهد، هرچند که وی مربی اصولگرایان هم نیست، پس در این قاعده حکم افرادی را دارد که در فوتبال کنار زمین می ایستند و تشویق می کند. ما از یک چیز دیگری نگران هستیم که باید هرچه زودتر اصلاح شود.
چه چیزی ؟
این که طرفداران اقای رئیسی چه زمانی می خواهند کلاه خود را قاضی کنند و ببینند که اشتباه کارشان کجاست؟ آن چه دیده شده این بود که از فردای انتخابات بحث تخریب ها، تهمت ها و انواع و اقسام فشارهای گوناگون روی دولت از سر گرفته شد. متأسفانه هر چقدر در پیام آقای رئیسی گشتیم تا در جایی یک نکته احترام آمیز پیدا کنیم، چیزی عایدمان نشد، ما باید به طرفداران این تفکر بگوییم که با تخریب موفق به کسب آرای مردم نمی شوید، پس به جای آن بیایید خودتان را اثبات کنید. در طوب تبلیغات انتخابات هم دیده شد که این افراد چیزی برای اثبات خود در برابر ادعای ناکارآمدی رقیب خود نداشتند.
خب تکلیف بعد از این چه می شود؟
هیچی 4 سال می گذرد و این تفکر می گوید با تخریب روحانی و هر که در خط و مسیر اوست، در انتخابات بعدی رأی جمع کنیم. در حالی که اصولگرایان بیش از هر چیزی باید به نقد گذشته خودشان بپردازند و تحفه ای تازه را برای مردم به ارمغان بیاورند.
آقای حسین شریعتمداری در سرمقاله ای اعلام کرده که 16 میلیون آرای آقای رئیسی 32 میلیون می ارزد و مهم ترین دلیل آن عدم تساوی تبلیغات و فعالیت انتخاباتی او با حسن روحانی است. در همین رابطه بسیاری از اصولگرایان از جمله آقای جلیلی در بیانیه ای جدا از این که هیچ تبریکی به رئیس جمهور منتخب ملت نگفته اند، از بحث دولت در سایه سخن به میان آورده اند و همچنین آقای رئیسی در بیانیه خود از تخلفات گسترده ای صحبت کرده است. مجموع این موارد را چطور ارزیابی می کنید؟
این حرف ها قاعده بازی را عوض نمی کند. در بازی فوتبال هم اگر توپ داخل دروازه برود، گل حساب می شود. هرچند که بازی شما خوب باشد اما نتوانید گل بزنید، بازنده محسوب می شوید ! در انتخابات هم وضع بر همین منوال است، به این معنا که فرد کاندیدا باید رأی بیاورد تا درنهایت پیروز میدان شود. شاید میان یک انسان فرهیخته، روانشناس و جامعه شناس برای این که به چه کسی رأی دهد ساعت ها فکر می کند و به تحقیق می پردازد، با کسی که در یک لحظه رأی خود را به صندوق می اندازد، تفاوت زیادی وجود داشته باشد اما قانون رأی این افراد را با یکدیگر مساوی می داند. خیلی روشن تر بگویم در قانون رای پیرمرد 92 ساله با جوان 28 ساله برابر است. بنابراین این صحبت هایی که آقایان امروز درباره میزان آرای خود می فرمایند اگر در قانون عنوان شود که دیگر نمی توان جایی را با آن اداره کرد. اگر چنین اظهاراتی درست بود می بایست جامعه را قبل از هر چیزی متقاعد می کرد. یعنی در پاسخ به کسانی که دم از تفاوت آرای خود با کاندیدای دیگر انتخابات می زنند، باید بگوییم که اگر آرای شما رأی فرهیختگان بود در وهله اول باید مردم عادی را متقاعد می کرد. به طرفداران آقای رئیسی باید بگوییم که هیچ تفاوتی میان آرای فرهیختگان و مردمان مناطق محروم وجود ندارد و هر دو در کمال احترام و ارزش تلقی می شوند اما آن چه برای او در این انتخابات حاصل شد، بیشتر آرای مردمانی بود که به شعارها جذب شده بودند.
این سیاه نمایی ها از لحاظ تأثیر بر اذهان هواداران شان جای نگرانی ندارد؟
ما از تأثیر این حرف ها در فضای سیاسی هیچ نگرانی نداریم و اگر امروز آقای شریعتمداری چنین حرف هایی می زند ما را بیشتر به یاد بازی فوتبال می اندازد که در آن مربی هر تیمی که باخته است سعی می کند با اظهاراتی تیم خود را دلداری دهد، هرچند که وی مربی اصولگرایان هم نیست، پس در این قاعده حکم افرادی را دارد که در فوتبال کنار زمین می ایستند و تشویق می کند. ما از یک چیز دیگری نگران هستیم که باید هرچه زودتر اصلاح شود.
چه چیزی ؟
این که طرفداران اقای رئیسی چه زمانی می خواهند کلاه خود را قاضی کنند و ببینند که اشتباه کارشان کجاست؟ آن چه دیده شده این بود که از فردای انتخابات بحث تخریب ها، تهمت ها و انواع و اقسام فشارهای گوناگون روی دولت از سر گرفته شد. متأسفانه هر چقدر در پیام آقای رئیسی گشتیم تا در جایی یک نکته احترام آمیز پیدا کنیم، چیزی عایدمان نشد، ما باید به طرفداران این تفکر بگوییم که با تخریب موفق به کسب آرای مردم نمی شوید، پس به جای آن بیایید خودتان را اثبات کنید. در طوب تبلیغات انتخابات هم دیده شد که این افراد چیزی برای اثبات خود در برابر ادعای ناکارآمدی رقیب خود نداشتند.
خب تکلیف بعد از این چه می شود؟
هیچی 4 سال می گذرد و این تفکر می گوید با تخریب روحانی و هر که در خط و مسیر اوست، در انتخابات بعدی رأی جمع کنیم. در حالی که اصولگرایان بیش از هر چیزی باید به نقد گذشته خودشان بپردازند و تحفه ای تازه را برای مردم به ارمغان بیاورند.
ناشناس
۱۴:۰۳ - ۱۳۹۶/۰۳/۰۲
آقایانی که راجع به رای بالای رقیب می گوید حتماً می دانند که بیش از نیمی از این رای ها فقط براثر وااسلاما بود وترس ورعب ووحشتی که بین جامعه مذهبی و روستاها ایجاد شد بود ترفند زیرکانه ای بود ولی خوب مردمان هوشیار وآگاه از این ترفند ها هم کم نیستند ونتیجه اش را هم دیدید.
