نتایج انتخابات پارلمانی انگلیس برای ایران
خرداد: سید جلال ساداتیان کاردار سابق سفارت ایران در لندن و از دیپلمات های برجسته کشورمان در قالب یادداشتی به انتخابات پارلمانی بریتانیا پرداخته و در نتجه گیری خود به تاثیر این فعل و انفعالات در مواجهه با ایران پرداخته است.
به گزارش خرداد؛ متن کامل این یادداشت را که در سرمقاله امروز روزنامه آرمان امروز انتشار یافته در ادامه می خوانید.
خانم ترزا می، نخست وزیر حزب محافظه کار بریتانیا، 11 ماه پس از تصدی مسئولیت خطیر ریاست دولت، پس از استعفای آقای دیوید کامرون، که به علت رای مردم بریتانیا در همه پرسی به خروج از اتحادیه اروپایی رای داده بودند، برای تقویت موقعیت خود در مذاکرات مربوط به خروج موسوم به «برگزیت» اعلام برگزاری انتخابات زود هنگام کرده بود. تصور خانم «می» آن بود که حزبش آرا بیشتری کسب خواهد کرد و او خواهد توانست با قوت و قدرت بیشتری در مقابل مخالف خوانی‌های داخلی حزب رقیب (حزب کارگر) و نیز حزب ناسیونالیست اسکاتلند که مخالف خروج از اتحادیه بودند و در مقابل آن تهدید کرده بودند در صورت تحقق خروج، اسکاتلند از اتحاد با بریتانیا خارج شده و به اتحادیه اروپایی خواهد پیوست و همچنین در مذاکرات با طرف‌های اروپایی، با قدرت بیشتر برای کسب امتیازات افزون‌تر مذاکره خواهد کرد. نتایج به‌دست آمده از انتخابات روز پنجشنبه، پیچیدگی بیشتری برای بریتانیا به‌وجود آورد. در حالی که ده روز دیگر مذاکرات رسمی مربوط به برگزیت آغاز خواهد شد، بلاتکلیفی بیشتری بر اوضاع حاکم شده و هنوز معلوم نیست چه کسی سکان اداره کشور را به‌دست خواهد داشت. حزب محافظه کار با کسب 314 کرسی یعنی 12کرسی کمتر از سابق و 5/48در صد آرا اکثریت لازم را برای تشکیل کابینه از دست داده است، در حالی‌که حزب اصلی رقیب به رهبری آقای «جرمی کوربین» از موقعیت بهتری برخوردار شده و با کسب 261 کرسی و 31 کرسی بیش از گذشته ازموقعیت ویژه‌ای برخوردار شده است، به گونه‌ای که خواستار استعفای خانم می و کناره گیری او شده است. هیچ‌یک از دو حزب اصلی و بزرگ بریتانیا حائز اکثریت آرایی که بتواند دولت را تشکیل داده و قدرت را به‌دست بگیرد، نشده است، اما حزب کارگر و آقای جرمی کوربین از موقعیت بهتر برخوردار شده و خانم می بازنده بوده، چون نه تنها موقعیتش ارتقا نیافت، بلکه تعدادی کرسی نیز از دست داد. در چنین شرایطی چند گزینه وجود دارد: اول اینکه خانم می بخواهد بر قدرت بماند و با ائتلاف با یک حزب کوچک مثل حزب ملی گرای اسکاتلند که 35 کرسی را به‌دست آورده ائتلاف کند.
در چنین شرایطی خانم می باید مسائل و خواسته‌های اسکاتلندی‌ها را بیش از گذشته لحاظ کند و در سایر موارد نیز به آنها امتیازات بیشتری بدهد. دوم اینکه استعفا دهد و جای خود را در درون حزب به وزیر خارجه‌اش که رهبر حزب ملی گرای انگلیس است واگذار نماید و بقیه موارد از جمله ائتلاف با یک حزب کوچک را او انجام دهد که محتمل‌ترین گزینه می‌تواند باشد. سوم آنکه با استعفایش دردسر برگزیت و سختی‌های مربوط به آن را به دوش حزب رقیب بیندازد و از حزب کارگر بخواهد که با ائتلاف با احزاب دیگر کابینه را او تشکیل دهد، در این صورت حزب کارگر شرایط بسیار سختی را پیش رو خواهد داشت زیرا از 650 کرسی پارلمان بریتانیا، تکلیف 646 کرسی معلوم شده و در نتیجه حداقل 326 کرسی برای تشکیل کابینه مورد نیاز است. حزب لیبرال دمکرات تنها 12 کرسی کسب کرده و نمی‌تواند باری از دوش حزب کارگر برای تشکیل کابینه بردارد. البته اگر آقای جرمی کوربین بر سر کار بیاید با توجه به آنکه منتقد رژیم اسرائیل بوده و مخالف تحریم‌ها علیه ایران است، طبیعتا به نفع ایران خواهد بود و احتمالا همکاری‌های بهتری در روابط دو جانبه و در محافل بین‌المللی بین دو کشور شکل خواهد گرفت. اما با امتناع خانم می برای کنار رفتن، به‌نظر می‌رسد که آقای «بوریس جانسون» شهردار اسبق لندن و وزیر خارجه فعلی نیز در وضعیت نا معلومی قرار گرفته است. مواضع آقای جانسون نسبت به ایران از مواضع خانم می مناسب‌تر بوده است. به هر روی به‌رغم ابهاماتی که در وضعیت لندن پیش آمده است، به نظر می‌رسد انتخابات اخیر بریتانیا، شرایط را برای ایران مناسب‌تر از گذشته خواهد کرد.
به گزارش خرداد؛ متن کامل این یادداشت را که در سرمقاله امروز روزنامه آرمان امروز انتشار یافته در ادامه می خوانید.
خانم ترزا می، نخست وزیر حزب محافظه کار بریتانیا، 11 ماه پس از تصدی مسئولیت خطیر ریاست دولت، پس از استعفای آقای دیوید کامرون، که به علت رای مردم بریتانیا در همه پرسی به خروج از اتحادیه اروپایی رای داده بودند، برای تقویت موقعیت خود در مذاکرات مربوط به خروج موسوم به «برگزیت» اعلام برگزاری انتخابات زود هنگام کرده بود. تصور خانم «می» آن بود که حزبش آرا بیشتری کسب خواهد کرد و او خواهد توانست با قوت و قدرت بیشتری در مقابل مخالف خوانی‌های داخلی حزب رقیب (حزب کارگر) و نیز حزب ناسیونالیست اسکاتلند که مخالف خروج از اتحادیه بودند و در مقابل آن تهدید کرده بودند در صورت تحقق خروج، اسکاتلند از اتحاد با بریتانیا خارج شده و به اتحادیه اروپایی خواهد پیوست و همچنین در مذاکرات با طرف‌های اروپایی، با قدرت بیشتر برای کسب امتیازات افزون‌تر مذاکره خواهد کرد. نتایج به‌دست آمده از انتخابات روز پنجشنبه، پیچیدگی بیشتری برای بریتانیا به‌وجود آورد. در حالی که ده روز دیگر مذاکرات رسمی مربوط به برگزیت آغاز خواهد شد، بلاتکلیفی بیشتری بر اوضاع حاکم شده و هنوز معلوم نیست چه کسی سکان اداره کشور را به‌دست خواهد داشت. حزب محافظه کار با کسب 314 کرسی یعنی 12کرسی کمتر از سابق و 5/48در صد آرا اکثریت لازم را برای تشکیل کابینه از دست داده است، در حالی‌که حزب اصلی رقیب به رهبری آقای «جرمی کوربین» از موقعیت بهتری برخوردار شده و با کسب 261 کرسی و 31 کرسی بیش از گذشته ازموقعیت ویژه‌ای برخوردار شده است، به گونه‌ای که خواستار استعفای خانم می و کناره گیری او شده است. هیچ‌یک از دو حزب اصلی و بزرگ بریتانیا حائز اکثریت آرایی که بتواند دولت را تشکیل داده و قدرت را به‌دست بگیرد، نشده است، اما حزب کارگر و آقای جرمی کوربین از موقعیت بهتر برخوردار شده و خانم می بازنده بوده، چون نه تنها موقعیتش ارتقا نیافت، بلکه تعدادی کرسی نیز از دست داد. در چنین شرایطی چند گزینه وجود دارد: اول اینکه خانم می بخواهد بر قدرت بماند و با ائتلاف با یک حزب کوچک مثل حزب ملی گرای اسکاتلند که 35 کرسی را به‌دست آورده ائتلاف کند.
در چنین شرایطی خانم می باید مسائل و خواسته‌های اسکاتلندی‌ها را بیش از گذشته لحاظ کند و در سایر موارد نیز به آنها امتیازات بیشتری بدهد. دوم اینکه استعفا دهد و جای خود را در درون حزب به وزیر خارجه‌اش که رهبر حزب ملی گرای انگلیس است واگذار نماید و بقیه موارد از جمله ائتلاف با یک حزب کوچک را او انجام دهد که محتمل‌ترین گزینه می‌تواند باشد. سوم آنکه با استعفایش دردسر برگزیت و سختی‌های مربوط به آن را به دوش حزب رقیب بیندازد و از حزب کارگر بخواهد که با ائتلاف با احزاب دیگر کابینه را او تشکیل دهد، در این صورت حزب کارگر شرایط بسیار سختی را پیش رو خواهد داشت زیرا از 650 کرسی پارلمان بریتانیا، تکلیف 646 کرسی معلوم شده و در نتیجه حداقل 326 کرسی برای تشکیل کابینه مورد نیاز است. حزب لیبرال دمکرات تنها 12 کرسی کسب کرده و نمی‌تواند باری از دوش حزب کارگر برای تشکیل کابینه بردارد. البته اگر آقای جرمی کوربین بر سر کار بیاید با توجه به آنکه منتقد رژیم اسرائیل بوده و مخالف تحریم‌ها علیه ایران است، طبیعتا به نفع ایران خواهد بود و احتمالا همکاری‌های بهتری در روابط دو جانبه و در محافل بین‌المللی بین دو کشور شکل خواهد گرفت. اما با امتناع خانم می برای کنار رفتن، به‌نظر می‌رسد که آقای «بوریس جانسون» شهردار اسبق لندن و وزیر خارجه فعلی نیز در وضعیت نا معلومی قرار گرفته است. مواضع آقای جانسون نسبت به ایران از مواضع خانم می مناسب‌تر بوده است. به هر روی به‌رغم ابهاماتی که در وضعیت لندن پیش آمده است، به نظر می‌رسد انتخابات اخیر بریتانیا، شرایط را برای ایران مناسب‌تر از گذشته خواهد کرد.
