کاش کمی درایت داشتیم و غیر از پیش رو به کمی آنسوتر نیز می نگریستیم، که دعوا؛دعوای روحانی و اصلاح طلب و اصولگرا نیست و مسئله فراتر از این حرف ها، امنیت ملی و منافع ایرانیان وجمهوری اسلامی است که دشمنان بدان همواره با خشم و کینه نگریسته و این روزها بر حجم این دشمنی ها بسیار فزوده و شرحیه های تازه بر آن می نویسند و مادر پی عقده گشی های سیاسی و دعواهای طیفی وجناحی رج می زنیم!
سرویس سیاسی خرداد/ امین داودی نیا: روز قدس روز وحدت جهان اسلام در برابر رژیم غاصب اسرائیل است، نمادی از اتحاد ملل اسلامی در تبری از استکبار و استعمار و نژادپرستی رژیمی که با هیچ یک از هنجارهای متعارف حقوق بشری همخوانی ندارد اما چون غده سرطانی در پیکره جهان اسلام لانه کرده و بواسط امپراطوری زر و زور و تزویرش اکنون دیگر کم تر کشوری در جهان ایمان و اراده پیگیری مطالبات به حق یک ملت محذوف و ستمدیده را دارد اماایران همچنان این پرچم را برافراشته نگاه داشته و همه آزادیخواهان و استکبارستیزان را به وحدت و یگانگی در برابر این رژیم فرا می خواند و اوج این اقدام و دعوت راهپیمایی نمادین روز قدس است.
به گزارش خرداد؛ حال در چنین روزی و درست در شرایطی که دشمنان قسم خورده این ملک و ملت، بر حجم اقدامات نابخردانه و ناجوانمردانه خود افزوده و قرائن و شواهد از تمهیدات پردامنه دشمنان علیه ایران خبر می دهد،عده ای کج سلیقه، نابخرد و ناتوان از درک و شناخت موقعیت حساس فعلی در مراسمی چنین حایز اهمیت با اقدامات خود و طرح شعارهایی که در هیچ قالب و قاموس متعارفی نمی گنجد، به جای آنکه پیام آور وحدت برای جهان اسلام باشند بر دامنه افتراق و کشاکش های سیاسی داخلی می کوبند.
به راستی اگر دشمنان این ملک و ملت بخواهند، مراسم روز قدس را تحت الشعاع قرار داده و موضوع را از تمرکز بر روی اسرائیل برداشته و پیام اصلی این گردهمایی بزرگ را تحت الشعاع قرار دهند، کاری بهتر و فزون تر از آنکه عده ای شعار دهنده علیه رئیس جمهوری و علی مطهری انجام دادند، آیا بهتر می توانند؟ برداشت جهانی و بازتاب های داخلی و بین المللی در خصوص این اقدام چه تصویری از ایران و راهپیمایی روز قدس در منظر جهانیان ترسیم خواهد کرد؟ آیا آنان نخواهند گفت و نوشت که اینان آمده بودند تا علیه اسرائیل و اقدامات آن جهان را به وحدت و یکپارچگی دعوت کنند و آنگاه در خیابان های خودشان، به رئیس جمهوری و نایب رئیس مجلس شان بد و بیراه گفته و به آنان حمله می کنند؟ این خدمت بی اجر و مواجب به دشمنان این مرز و بوم نیست و آنان را خشنود و دوستداران انقلاب اسلامی در سراسرجهان را ناامید و دلخور و دلزده نمی کند؟
اختلاف سیاسی یک امر طبیعی و بدیهی در کشور ما و در هر کجای دنیاست اما اهل خرد و اندیشه می دانند و می توانند میان علایق و سلایق سیاسی و اختلافات معطوف به آن با منافع ملی و رویکردهای ساختاری،تفکیک و تمایز قایل شده و با اقدامات نابخردانه و خلط مبحث بر پیکره منافع ملی خدشه و ثلمه ایجاد نکنند.
روحانی را دوست ندارید، علی مطهری را نمی پسندید، ایرادی ندارد اما اینان در همین نظام جمهوری اسلامی و در قالب انتخابات آن از سوی اکثریت ملت برگزیده شده و عنان امور را در دست دارند، نه قانون نه انصاف و نه اخلاق و نه حتی آموزه های شرعی و دینی اجازه نمی دهد که به منتخبان ملت توهین روا داشته شده و آنان آنهم با چنین رفتارهای سخیف و فاقد هرگونه توجیهی مورد هجمه و حمله قرار گیرند.
مخالفت هم سبک و سیاقی دارد، قانون داریم،رسانه های منتقد هم که الی ماشالله هر چه دل تنگشان می خواهد علیه روحانی می گویند و می نویسند، طیف های مختلف درون و برون قدرت نیز که ابایی از نقد بی محابای رئیس جمهوری ندارند، آنوقت دیگر این شعاردهی ها در روزقدس چه معنا و مفهومی دارد؟ مگر اینکه چنین فرض کنیم که آنان به هیچ روی تاب و تحمل پذیرش روحانی و مطهری و امثالهم و گفتار و رفتار متفاوت از آنان در برخی فروع و حوزه ها را ندارند ( که بر سر اصول کلان همگان متفق القولیم و راهکارهای رسیدن به آن را متفاوت می پنداریم) و تا همین میزان هم قصد انعطاف ندارند؛ آنگاه بایست پرسیده شود که حق انتخاب و گزینش مردم چه می شود؟ آیا قرار است به عصر حجر و دوران یقه گیری های قدرت طلبانه که هر که زور بازو و حنجره اش بیش و پیش بود و همه چیز را در ید اختیار خود داشت؛ باز گردیم!!!!
آیااین حمله به دستاوردهای رکین نظامی نیست که در جهان منادی مردم سالاری دینی است و توانسته در همین اردیبهشت امسال و پس از نزدیک به 40 سال بامشارکتی خیره کننده جهانیان را در بهت و حیرت فرو برده و مهم ترین مولفه تضمین کننده امنیت ملی یعنی همبستگی میان حاکمیت و ملت را به رخ جهانیان بکشند؟
آخر کدام عقل سلیمی به این کفران آشکار نعمت مهر تایید زده و پذیرای آن است؟ کدام طیف و جریانی از حداقل شناخت از منافع ملی بی بهره است و دستاوردهای انتخاباتی چنین پرشکوه را آنهم در برهه و بحبوحه خطیر فعلی در نظام بین المللی، چنین به ثمن بخس به تاراج می برد! کاش کمی درایت داشتیم و غیر از پیش رو به کمی آنسوتر نیز می نگریستیم، که دعوا؛دعوای روحانی و اصلاح طلب و اصولگرا نیست و مسئله فراتر از این حرف ها، امنیت ملی و منافع ایرانیان وجمهوری اسلامی است که دشمنان بدان همواره با خشم و کینه نگریسته و این روزها بر حجم این دشمنی ها بسیار فزوده و شرحیه های تازه بر آن می نویسند و مادر پی عقده گشی های سیاسی و دعواهای طیفی وجناحی رج می زنیم!