کوچه بن بست سیاسیون در بزرگراه ملت!

به گزارش خرداد؛ انتخابات ریاست جمهوری 96 با مشارکت خیر کننده و استقبال فراتر از وصف مردم روبرو شده و به رغم مشکلات و کاستی ها که همگان به آن اذعان و اعتراف دارند، مردم سنگ تمام گذاشته و در هنگامه ای که حضور آنان ضروری و لازم بود، به جانان جان به میدان آمده و همه ناظران داخلی و بین المللی اعم از دوست و دشمن را خیره و مبهوت بلوغ و آگاهی خود کردند. 

اکثریت ملت اگر چه با مشکلات اقتصادی دست به گریبان هستند و بودند، نه فقط با صندوق رای قهر نکردند که در گزینش چهره مطلوب خود فراتر از شعارهای پوپولیستی و معیشتی، گزینه ای را برگزیدند که از این دست شعارها نمی داد و این رویکرد فراتر از نرم متعارف بسیاری از ملل جهان است، آنچنان که مردم آمریکا با آن همه ادعا به رئیس جمهوری رای دادند که بر شعارهای پوپولیستی تکیه و تاکید داشت و رویکردهای نژادپرستانه و نامتعارفی هم داشت.

همین مردم پس از درج اخبار حمله موشکی سپاه، فارغ از همه تبلیغات انحرافی یا علایق و سلایق سیاسی داخلی،یکصدا و یکدل به ابراز خوشنودی از این حمله تاریخی پرداخته و تمام قامت به حمایت از آن پرداختند، همان مردمی که دیروز به رئیس جمهوری رای داده بودند، امروز از حمله موشکی سپاه خوشحال و خشنود بودند، چون هر دو را در راستای منافع ملی و اقتدار و اعتلای نام ایران و ایرانی دانسته و فارغ از تعارضات داخلی میان سیاسیون از طیف ها مختلف این قوه تشخیص و تمایز را دارند که چه اقدامی از سوی هر طیف و نهاد و جریانی برای منافع ملی چه ضرورت و اهمیتی دارد و می بایست بر آنمهر تایید زده و به حمایت بپردازند. 

این مردم نجیب، آگاه و موقعیت شناس، موهبتی هستنند که به جرات می توان گفت هیچ کشوری  در جهان همتای آنان نداشته وندارد،بزرگترین قدرت و ظرفیتی کهایرانرا می تواند از هر گلوگاه خطیری به سلامت گذر دهد اما مشخص نیست چرا سیاسیون از طیف های مختلف به جای قدرشناسی از این ملت، این روزها از خجالت هم به انحای مختلف به در آمده و اینطرف یک ادعا می کند و آنطرف بلافاصله پاسخ می دهد و ادعایدیگری مطرح می سازد و این چرخه مجادلات بی پایه که هیچ ارزش افزوده ای برای کشوزر ندارد، هی تکرار و تکرار می شود. 

چه فرقی میکند که رئیس جمهوری مستقر و منتخب ملت کیست؟ وقتی چنین مشارکت خیرکننده ای به وقوع پیوسته و پس از انتخابات موسم کار و تلاش و رتق و فتق امور است!  با انتقاد از رئیس جمهوری و حملات به وی آیا نتیجه انتخابات تغییر می کند؟ آیا قرار است در چهار سال پیش رو به جای هم افزایی ، شاهد اصطکاک های بی امان و تند باشیم و این وضعیت آیا جبران همت بلندو سعی سترگ مردمی است که به نظام و انتخابات و صندوق رای آن اعتماد و چنین شکوهمند به میدان آمدند؟ 

چه فرقی میکند که کدام نهاد و مقام در یک برهه و دیگری در برهه دیگر دستور حمله موشکی را داده باشد، وقتی که ما سیلی محکم نظام را به گوش حرامیان نواخته و به دشمنان و حامیان پشت پرده پیام قاطع و هشدار مطلوب خود را داده ایم، حتی چه نیاز هست که مدام بگوییم که ما دشمنان را مقهور کرده ایم و ... چون ما این کار را کرده ایم و هم مردم هم آن دشمنان می دانند که ما چه کرده ایم.

مع الاسف مشخص نیست چرا اینهمه حاشیه روی و بگو و مگو این روزها میان سیاسیون ما رواج یافته و روزی نیست که یک گفته رئیس جمهوری سوژه نشده و یا یک حمله سیاسی از این سو و آن سو را شاهد نباشیم! در حالی که پس از آن انتخابات با شکوه و این حمله پر صلابت،ما در همه ابعادداخلی و خارجی ظرفیت های عظیم و بالقوه خود را نشان داده و به رخ جهانیان کشانده ایم و میتوانیم این پتانسیل های بالقوه را با هم افزایی یکدیگر بالفعل کنیم و کشور را به سمت و سوی روزهای خوش رهنمون اما ترجیح می دهیم  از خجالت یکدیگر به درآمده و فرسنگ ها از ملتی که دانسته و بایسته و شایسته عمل می کند، عقب بمانیم، ملتی که گویا راه را یافته اما شماری از سیاسیون آن هنوز به این باور نرسیده اند و در حیرت مانده اند که چگونه این ملت ما شده، آنان هنوز اندر خم یک کوچه مانده اند، کوچه بن بستی که باید فراتر از دعواهای طیفی و جناحی نیم نگاهی فراتر از آن به بزرگراه ملت نگاهی بیافکنند.