سرنوشت گلوگاه راهبردی در نهاد ریاست جمهوری
سرویس سیاسی خرداد: هر چند که به لحاظ اسم و عنوان و جایگاه در ساختار سیاسی همتراز و همسطح با مقام وزارت نباشد اما بدون شک به لحاظ کارکرد و حیطه تاثیر گذاری از وزارتخانه ها نیز مهم تر بوده و می تواند تاثیر بسزایی در خروجی نهایی دولت داشته باشد.
به گزارش خرداد؛ این روزها یکی از گزینه های جدی برای تغییر، همین صندلی مهم و جایگاه و گلوگاه راهبردی درنهاد ریاست جمهوری و خیابان پاستور است.
ریاست دفتر رئیس جمهوری همواره پست مهم و تاثیر گذاری بوده که البته بسیاری از روسای جمهوری قبلی نزدیک ترین چهره ها به خود را برای تصدی این منصب بر گزیده اند.
اما در دولت یازدهم می توان گفت که روحانی به جای مولفه قرابت و همسویی سیاسی، گزینه تعاملی و چند وجهی چون نهاوندیان را برای این منصب برگزید، مردی که هم با اصولگرایان سر همراهی داشت و هم دستی در اردوگاه اصلاح طلبان و از همه مهم تر آنکه نهاوندیان از ریاست اتاق بازرگانی در خیابان طالقانی به پاستور نقل مکان کرده و گمان این بود که او به عنوان یک چهره اقتصادی کارکشته با روابط خوب می تواند در بحبوحه کوران های اقتصادی و مذاکرات هسته ای یاریگر حسن روحانی باشد.
در اینجا نقل موفقیت یا عدم موفقیت نهاوندیان را مورد بحث قرار نمی دهیم که فصلی مجزا دارد اما این نکته کتمان شدنی نیست که نهاوندیان با توجه به مشی و گرایش سیاسی خود، عطف به شعارهای مطروحه روحانی در انتخابات 29 اردیبهشت و نیز انتظارات از دولت دوازدهم و نیز موانع و چالش هایی که با آن روبروست، بتواند آنگونه که روحانی انتظار دارد در منصبی چنین حساس به ایفای نقش پرداخته و یکی از گزینه های قطعی خروج از دولت در شرایط فعلی هموست.
در بحبوحه مذاکرات و لابی گری ها و قبض و بسط ها نام چند نفری برای تصدی این سمت بهگوش می رسد. از یکطرف گفته می شود که مرتضی بانک برای این سمت شانس دار است، چهره ای از مدیران نزدیک به روحانی که در طول 4 سال دولت یازدهم از حضور در کابینه بازماند و در همان نهاد ریاست جمهوری به ایفای نقش پرداخت و البته به نظر می رسد که او خود علاقمند به حضوردر کابینه و در سمت وزارت باشد.
در دیگر سو همچنین سخن از چهره ای است که در دولت یازدهم فراز و فرودهای بسیاری را تجربه کرد اما هیچ گاه از حلقه خواص مورد علاقه روحانی خارج نشد، سیدرضا صالحی امیری که این روزها در ساختمان مجاور مجلس و در میدان بهارستان حضور دارد و عهده دار وزارت ارشاد است اما شاید حواشی باعث شود که او از وزارت ارشاد نقل مکان کرده و چه جایگاهی برای وی بهتر از ریاست دفتر رئیس جمهوری که امین روحانی است و نشان داده از اقتدار مدیریتیهم برخوردار است.
از رئیس ستاد انتخاباتی روحانی نیز نامی به میان آمده اما اوو بیش تر برای وزارت کشور خیز برداشته و علاقه مند است که به خیابان فاطمی بیاید.
در این میان البته اگر روحانی بخواهد همان مولفه پیشین را ارجحیت داده و کارکرد سیاسی را مد نظر قرار داده و بر نزدیکی فردی و شخصی ارجحیت دهد، شاید بیش تر از این افراد به چهره ای اصلاح طلب با توجه به گرایش عمومی به دولت خود و نیاز به همراهی بیش تر مردم در دولت دوم برای مواجهه با چالش ها، نیاز داشته باشد.
