آغاز دورانی تلخ برای ترک های منتقد دولت
سرویس سیاسی خرداد/محمد محمدی: چند سالی می شود که رئیس جمهوری این روزهای ترکیه و نخست وزیر سابق، با سیلی از اعتراضات نسبت به انسداد فضای سیاسی در ترکیه روبروست و اوج آن را در ماجرای پس از کودتا شاهد بودیم که هزاران نفر به جرم ارتباط با جریان گگولن بازداشت شده یا از کارهای خود در مناصب مختلف برکنار شدند.
به گزارش خرداد؛ اردوغان که در ابتدای هزاره سوم به تدریج قدرت را در ترکیه با حزب عدالت و توسعه قبضه کرد، در ابتدا چهره یک تکنوکرات متمایل به مبنای لبیرال دموکراسی را از خود نشان داد و با اصلاحات اقتصادی که انجام داد، توانست محبوبیت قابل قبولی در ترکیه برای خود دست و پا کند، او همزمان البته سیاست تعامل و درهای باز را نیز در مواجهه با معارضان و منتقدان از خود نشان داد، چرا که تمایل داشت با پیوستن به اتحادیه اروپا، آینده اقتصادی کشور را تضمین و قدرت خود و حزبش را با دوام و ماندگار کند.
اما بروز برخی تنش ها و تندروی های گاه و بیگاه اردوغان، شرایط تعامل میان ترکیه و اتحادیه اروپا را تیره و تار کرد و طی چند سال گذشته به موازات این تیرگی، اردوغان عقب گرد محسوسی نیز در رویکرد خود با منتقدان اعمال کرد، در واقع اردوغان که روزگاری امید به پذیرش در اتحادیه اروپا را داشت، با تیره شدن این دورنما، بسط و تداوم قدرت سیاسی خود را در چارچوب استیلا بر فضای درونی پی گرفته و این استغنا از روابط خارجی، باعث فشار بر معترضان و منتقدان داخلی شد اما هنوز و روی کاغذ همه چیز به پایان نرسیده و اردوغان ملاحظاتی برای مواجهه با منتقدان داخلی داشت.
بعد از چالش ها بر سر قانون اساسی تازه ترکیه که قدرت اردوغان را در فضای سیاست داخلی بسط و تعمیم داده و او توانست پشتوانه حداقلی مردمی را داشته باشد، او حملات به اروپا را شدت بخشیده و بی محابا به آنان تاخت و اکنون با رای منفی پارلمان اروپا و به تعلیق درآمدن عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا به نظر می رسد پایان یک دوران فرا رسیده و ترکیه و منتقدان باید منتظر برخوردهای سفت و سخت تر دولت در فضای سیاست داخلی باشند.
کمااینکه همزمان با رای پارلمان اروپا شماری از فعالان حقوق بشری و مدیر آن در ترکیه بازداشت شدند، این پیامی از سوی اردوغان بود که دیگر در مواجهه با منتقدان چندان پایبندی به استانداردهای مطلوب اتحادیه اروپا و شعارهای حقوق بشری نخواهد داشت و بی شک او در ادامه بر فشارها بر منتقدان داخلی خواهد افزود چرا که راه بسط و تداوم قدرت خود را در این فضا می بیند و هیچ اهرم بازدارنده بیرونی هم پیش روی او نیست و البته و بدون شک اردوغان انتقام های سخت تری نیز از اروپا خواهد گرفت و این نکته را باید در باز گذاشتن مسیر مهاجرت به اروپا مشاهده کرد.
به گزارش خرداد؛ اردوغان که در ابتدای هزاره سوم به تدریج قدرت را در ترکیه با حزب عدالت و توسعه قبضه کرد، در ابتدا چهره یک تکنوکرات متمایل به مبنای لبیرال دموکراسی را از خود نشان داد و با اصلاحات اقتصادی که انجام داد، توانست محبوبیت قابل قبولی در ترکیه برای خود دست و پا کند، او همزمان البته سیاست تعامل و درهای باز را نیز در مواجهه با معارضان و منتقدان از خود نشان داد، چرا که تمایل داشت با پیوستن به اتحادیه اروپا، آینده اقتصادی کشور را تضمین و قدرت خود و حزبش را با دوام و ماندگار کند.
اما بروز برخی تنش ها و تندروی های گاه و بیگاه اردوغان، شرایط تعامل میان ترکیه و اتحادیه اروپا را تیره و تار کرد و طی چند سال گذشته به موازات این تیرگی، اردوغان عقب گرد محسوسی نیز در رویکرد خود با منتقدان اعمال کرد، در واقع اردوغان که روزگاری امید به پذیرش در اتحادیه اروپا را داشت، با تیره شدن این دورنما، بسط و تداوم قدرت سیاسی خود را در چارچوب استیلا بر فضای درونی پی گرفته و این استغنا از روابط خارجی، باعث فشار بر معترضان و منتقدان داخلی شد اما هنوز و روی کاغذ همه چیز به پایان نرسیده و اردوغان ملاحظاتی برای مواجهه با منتقدان داخلی داشت.
بعد از چالش ها بر سر قانون اساسی تازه ترکیه که قدرت اردوغان را در فضای سیاست داخلی بسط و تعمیم داده و او توانست پشتوانه حداقلی مردمی را داشته باشد، او حملات به اروپا را شدت بخشیده و بی محابا به آنان تاخت و اکنون با رای منفی پارلمان اروپا و به تعلیق درآمدن عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا به نظر می رسد پایان یک دوران فرا رسیده و ترکیه و منتقدان باید منتظر برخوردهای سفت و سخت تر دولت در فضای سیاست داخلی باشند.
کمااینکه همزمان با رای پارلمان اروپا شماری از فعالان حقوق بشری و مدیر آن در ترکیه بازداشت شدند، این پیامی از سوی اردوغان بود که دیگر در مواجهه با منتقدان چندان پایبندی به استانداردهای مطلوب اتحادیه اروپا و شعارهای حقوق بشری نخواهد داشت و بی شک او در ادامه بر فشارها بر منتقدان داخلی خواهد افزود چرا که راه بسط و تداوم قدرت خود را در این فضا می بیند و هیچ اهرم بازدارنده بیرونی هم پیش روی او نیست و البته و بدون شک اردوغان انتقام های سخت تری نیز از اروپا خواهد گرفت و این نکته را باید در باز گذاشتن مسیر مهاجرت به اروپا مشاهده کرد.
