مولود هاشمی در دستان یاران «دانشجو» !

سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: آیت الله هاشمی رفسنجانی از موسسان و پایه گذاران جمهوری اسلامی بود و در بزنگاه ها و برهه های بسیار حساس، در طول سه دهه و اندی از عمر خود در دوران پسا انقلاب، نقش کلیدی در تحولات و فراز و نشیب های مختلف بازی کرد، از شورای انقلاب که آغاز نقش آفرینی آیت الله بود و او نشان داد که یک سیاستمدار متبحر و کارکشته است تا پس از آن در دوران ریاست مجلس که در سخت ترین سال ها خانه ملت را اداره و در عمل فرماندهی جنگ را نیز عهده دار بود تا پس از آن که بارها و بارها خود را به بوته رای ملت سپرد و فراز و نشیب های بسیار دید و در حساس ترین شرایط تحولات سترگی را در مناصب عالیه ای که عهده دارش بود رقم زده و فراتر از آن هر کنش وی تاثیری بسزا در آیند و روندهای سیاسی کشور ایفا می کرد.

به گزارش خرداد؛ کیست که نداند تاثیر اکبر هاشمی رفسنجانی تا دهه ها بر سپهر ها و عرصه های مختلف باقیمانده  و به این سهولت رنگ باختنی نیست اما بی شک و بدون هیچ تردیدی مهم ترین جایگاهی که هاشمی آن را به مثابه میراث مهم و ماندگار خود فرض کرده و حساسیت بس مضاعفی نسبت به آن داشت، دانشگاه آزاد بود، مجموعه ای که هاشمی خشت بنای آن را از هیچ افراشت و همواره به هنگامی که از دانشگاه آزاد سخن می گفت؛ گویی که از فرزند و مولود خود سخن می گوید، هاشمی کارهای بس سترگی انجام داده بود اما چرا اینچنین خاص به دانشگاه آزاد می نگریست؟ این اهمیت در نگاه هاشمی از آنجایی می آمد که هاشمی از همان ابتدا نگاه توسعه ای به کشور داشت و این توسعه را جز در قالب بسط و تعمیم آگاهی و دانش آنهم به شکل فراگیر و عام در اقصی نقاط کشور نمی دید و دانشگاه آزاد مهمترین ابزار سخت افزاری و نرم افزاری هاشمی برای بسط این نگاه توسعه ای بود، خاطرات او را که مرور کنید یا اظهاراتش را که بخوانید، اوج علاقه اش به افتتاح کوچک ترین واحد دانشگاهی در کشور را می بینید، اویی که حتی می خواست دانشگاه آزاد را تا سطح روستاها نیز ببرد و این را با صراحت گفته بود.

در ابتدای دهه 90 اما ماجرا سر و شکل دیگری به خود گرفت، تیم احمدی نژاد و در راس آن برادران دانشجو در وزارت علوم و دانشگاه آزاد عزم جزم کردند که دانشگاه آزاد را هاشمی زدایی کنند و البته که در میدان عمل نیز چنین کردند اما این اقدامات دیری نپایید و هاشمی با یک حضور در وزارت کشور و یک ثبت نام، کرور کرور نقشه ها را نقش بر آب کرد و با آمدن روحانی، چرخ دیگرگونه چرخید و دانشگاه آزاد نیز بازگشتی شکوهمند برای هاشمی داشت اما این روزها پس از فقدان هاشمی و انتصاب یار دیرین و معتدل روزهای نه چندان دور، دانشگاه آزاد شاهد تغییر و تحولات عجیبی است.

ناگفته نماند که هاشمی خود چندان رضایتی از عملکردهای میرزاده هم نداشت و این را آنانی که به او نزدیک بودند، به خوبی می دانستند و شاید انتخاب نوریان به ریاست دانشگاه اگر آیت الله نیز در قید حیات بود، رقم می خورد، آنچنان که در اسفندماه ۱۳۹۳ رئیس هیئت مؤسس دانشگاه آزاد علی محمد نوریان را به سمت دبیرکل هیئت مؤسس انتخاب کرده بود و کیست که نداند که ولایتی همواره از یاران نزدیک و مورد اعتماد آیت الله بود اما نکته جالب عملکردهای نوریان و ولایتی است که در طی این مدت چندان همسویی با رویکردهای اعتدالی نداشته و تغییرات جملگی در راستای برآمدن محافظه کاران و منتقدان دیرپای هاشمی در دانشگاه آزاد بوده است که شرح آن از حوصله این مقال خارج است

اما از همه جالب تر تغییرات امروز در ترکیب هیئت امنای دانشگاه بود، شورای عالی انقلاب فرهنگی سه عضو هیئت علمی عالی ترین نهاد دانشگاه،یعنی هیئت امناء را از طیفی برگزید که در نقطه مقابل هاشمی بودند و جالب آنجاست که جملگی آنان در دوران کامران دانشجو مسئولیت های دانشگاهی بالایی گرفته و به تمامی در اردوگاه اصولگرایی جای می گیرند. فرهاد رهبر، رئیس دانشگاه تهران در دوراناحمدی نژاد که کارنامه ای اظهر من الشمس دارد و فریون عزیزی نیز که پیش تر از شورای عالی انقلاب فرهنگی در هیئت امنای دانشگاه آزاد حضور داشت از افرادی بود که به ریاست فرهاد دانشجو در دانشگاه آزاد رای داد و در طی چند سال اخیر نیز همواره در جلسات هیئت امنا غایب بوده و پس از تغییرات سیاسی کم پیدا شده بود. در نهایت نیز محمد مهدی طرانچی که در دوران کامران دانشجو رئیس دانشگاه شهید بهشتی شد و همین سال پیش این سمت را پس از 5 سال ترک کرد.

بی شک شورای عالی انقلاب فرهنگی واعضای آن بر اساس مولفه های خاص خود این افراد را آنهم در چارچوب قانونی برگزیده اند اما سئوال مهم و کلیدی در این میان آنست که چرا افرادی برگزیده شده اند که در نقطه مقابل تفکرات و رویکردهایی مردی قرار دارند که دانشگاه آزاد به وسیله او پایه گذاری شد و آیا چنین تفاوت عیان و آشکاری از دید عمومی منفی و غیر سازنده ارزیابی نخواهد شد؟ آیا در میان طیف معتدل تر و میانه رو تر افرادی نبودند که بتوانند در این جمع 3 نفره قرار بگیرند و چنین اسنباطی در افکار عمومی شکل نگیرد که دانشگاه آزاد پس از هاشمی و چند ماه بعد از رحلت او،هاشمی زدایی می شود؟ آنهم با گزینش افرادی که با صراحت در تیم منتقدان هاشمی و نزدیک به دانشجو بودند؟

از همه مهم تر آنکه همین دو ماه پیش اکثریت مردم به طیفی رای دادند که به لحاظ گرایش سیاسی در نقطه مقابل این افراد قرار می گیرند و آیا به صلاح منافع کشور است که استنباط دوگانگی در اعضای انتخابی و انتصابی شکل گرفته و رویکردهای بس متفاوت در این دو موضع را شاهد باشیم؟ جالب البته آنجاست که اصولگرایان به روحانی تاکید می کنند که در گزینش اعضای کابینه از طیف مقابل خود نیز غافل نشود اما در هنگام انتصاب های این جریان یکسو نگری آنهم به شکل تندمزاجانه آن را شاهد هستیم.