اتاق فرمان حمله به شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان کجاست؟

به گزارش نامه نیوز در حالی که اصلاح طلبان در بهترین شرایط زیست سیاسی خود در چند سال اخیر به سر می برند برخی تلاش ها برای بازگشت اصلاح طلبان به روزهای اختلاف و افتراق آغاز شده است . نکته اما این است که این تلاش ها نه از خارج جناح که از داخل دنبال می شود.

مساله ای بسیار مهم که اگر تداوم داشته باشد می تواند تاثیراتی جبران نشدنی در سامان سیاسی و بازگشت به روزهای سابق داشته باشد.

آنچه در چندسال اخیر خصوصا از سال 92 به این سو رخ داده این است که در یک بهم ریختگی جالب سیاسی ،جانشینی ها و جاگیری های سیاسی تغییر کرده و شکل تازه ای از همنشینی های سیاسی پدید آمده است. در این شمایل جدید سیاسی برخی رقبا به رفقا تبدیل شده و ائتلافی را پدید آورده اند تا در میانه جدال ها و نظرها در مورد وقایع چند سال قبل این خط و گفتمان اعتدال باشد که میانه ماجرا را گرفته و خواسته مردم باشد در سطح قدرت رسمی.

خواسته آنها خواسته مردم شد، در پاستور به قدرت رسیدند و بعد از آن در بهارستان به صندلی های مهمی دست یافتند.

روند این فتوحات سیاسی البته از «کشور» به «شهر» هم رسیده است. حالا دیگر به جای برخی چهره های تندرو می توان شخصیت های مختلفی را یافت که با لیست ها و حمایت های این ائتلاف در بخش های مهمی از مسئولیت های مختلف حضور یافته اند . به خواست مردم و با حمایت این ائتلاف .

در این میان اما یک پدیده عجیب در چند هفته اخیر دامان این ائتلاف را گرفته ؛ برخی بر سر شاخ نشسته و بن می برند! آنچه دقیقا رخ داده این است که در این چند وقت برخی که از ترکیب فهرست شورای شهر دلخورند و یا اینکه انتظاراتی از کابینه آینده و حسن روحانی دارند و یا اینکه حتی برای خود جایگاهی در شورای عالی سیاستگذاری متصورند و مانند همه سال هایی که گذشته در حسرت در دید بودن و مورد توجه بودن قرار گرفته اند با تمام توان به جان هر آنچه در این چند سال به دست آمده افتاده اند . یک روز از خیانت ها و باند بازی ها در سیاستگذاری ها و تعیین لیست ها سخن می گویند و روز دیگر مدعی عدم توجه این چهره ها به برخی خواست های این چند ساله شان سخن به میان می آورند.

این ادعاها البته با تصویرسازی از برخی مسایل خیالی دیگر هم ادامه پیدا کرده است و اتهامات سنگینی را متوجه برخی از چهره های تاثیر گذار جناح اصلاح طلب و حامیان دولت کرده است.

سوال مهمی که این روند ایجاد کرده این است که علت این سخن پراکنی ها و طرح ادعاهای موهوم و خیالی چیست؟ پشت پرده این حملات بی امان و سنگین چه کسی یا چه اتاق فکری قرار دارد؟ از آن مهمتر اینکه این روند و تداومش چه هزینه هایی برای ائتلاف خواهد داشت؟

واقعیت این است که نقد و نقادی لازمه تداوم حیات سالم هر حرکت و یا کنش سیاسی است. از همین رهگذر و زاویه دید می توان گفت اینکه نقدها و حرف های درونی به مسایل ائتلاف و سیاستگذاری ها وجود داشته باشد حتما و لزوما اتفاقی مثبت است . اما این شکل از مخالف خوانی ها نه تشابهی به نقد دارد و نه اصلا شباهتی به تلاش برای اصلاح دارد. این یک تلاش عجیب و لابد دارای پشت صحنه برای ایجاد شکاف هایی عمیق است .

تلاشی که نوعی مقاومت مقابل خواست مردم برای تدوام گفتمان اعتدال به نظر می رسد. اصلاح طلبان و حامیان دولت که ائتلافی همسو با خواست مردم به وجود آورده اند نیازمند کمک های فکری و سیاسی برای تداوم مسیر خود هستند . اگر این دلسوزی واقعی است پس چرا برای جای تلاش برای در کنار هم بدون اهداف دیگری را دنبال می کنند چون؛

الف: تخریب برخی چهره های موثر جناح اصلاح طلب و طیف حامی دولت

ب: ایراد اتهامات سنگین برخی شخصیت ها

ج: زیر سوال بردن ساختار تصمیم سازی

د: از کار انداختن سامانه اتحاد