روحانی بی تعارف بدهکار اصلاحات و اصلاح طلبان است

سرویس سیاسی خرداد- عبدالرضا کنی: لحظات و روزهای سرنوشت سازی در حال سپری شدن است، در مقطعی حساس با توجه به مخاطرات بیرونی و فعل و انفعالات درونی، قرار است شاکله ای شکل بگیرد که در 4 سال پیش رو مقدرات امور اجرایی کشور را در دست داشته و مسیر پیش رو را ریل گذاری کند و هرگونه کمبود و کاستی یا انفعال و خمودی در تعیین و ترسیم کابینه دوازدهم می تواند، اثرات ناخوشایندی بر حال و آینده کشور داشته باشد.

به گزارش خرداد؛ حامیان و دعوت کنندگان به رای به روحانی این نکته را به مردم گوشزد می کردند که این انتخابات فراتر از 4 سال تعیین رئیس جمهوری، می تواند تاثیر مهم و تاریخی بر آیند و روندهای سپهرهای مختالف کشور، فراتر از این چهار سال گذاشته و تا دهه ها شرایط کشور را تحت تاثیر خود بگیرد و اکنون همین نکته می تواند در خصوص گزینش اعضای کابینه صدق کند.

این روزها شماری از دولت مردان و نزدیکان به رئیس جمهوری، تاکید و تصریح دارند که رئیس جمهوری بدهکار هیچ فرد و گروه و جریانی نیست؛ از جمله محمود واعظی وزیر ارتباطات و از اعضای حزب اعتدال و توسعه، در جلسه با فراکسیون منتقدان دولت، امروز در مجلس گفته است:« آقای روحانی به هیچ گروه، جناح و جریانی بدهکار نیست و هیچ گروه و جریانی نمی‌تواند مدعی باشد که باعث رأی آوری روحانی شده چون مردم به روحانی رأی داده‌اند.»

در اینجا لازم است که چند نکته جهت استحضار آقای واعظی و نیز خطاب به رئیس جمهوری در این برهه حساس و تاریخی را متذکر شد.

اول- «مردم» یک واژه انتزاعی و یک گزاره فانتزی برآمده از تصورات و اوهام ما نیستند که باب میل و نظر ما به هنگام ضرورت از آنان خرج کرده و آنچه می پسندیم را به آنان نسبت داده و از جانب شان، سخن بگوییم. «مردم» فعالان، کنش گران و صاحبان حق و آرایی هستند که نظر خود را در قالب انتخابات بیان و رویکردشان را مستقیم و بدون هیچ پیرایه و واسطه ای ابراز کرده اند و نیاز ندارند که هر کسی باب میل و خواست خود، از جانب آنان سخن گفته و به تفسیر فعل و نظرشان بپردازد.

دوم- رئیس جمهوری محبوب و مورد اعتنا و حمایت قاطبه و اکثریت ملت، شعارها، سخنان، وعده ها و اشارات و کنایات مستقیم و غیر مستقیمی در جریان انتخابات بیان و بدان تصریح و تاکید داشته که آنچه ما و آقای واعظی و منتقدان دولت «مردم» می خوانیم، بدان رای داده اند و تکلیف همگان را مشخص کرده اند. رئیس جمهوری هم بارها تاکید کرده که علاوه بر نمایندگی کلیت ملت در مقام رئیس جمهوری، وظیفه دارد که نظر این اکثریت را در فرآیندهای امور اجرایی کشور اعمال و اجرا کند.

سوم- بر عکس آنچه آقای واعظی بدان اشاره داشته و البته شماری از اصلاح طلبان از گفتن آن بواسطه واکنش های منتقدان ابا و بیم دارند، اتفاقا رئیس جمهوری بدهکار اصلاح طلبان یا بهتر بگوییم جریان اصلاحات است. بدهکاری نه به معنای مذموم مستفاد شده در ادبیات اقتصادی و کاسب کارانه یا فرد خاص و حزب خاصی. رئیس جمهوری نماینده برگزیده مردمی است که به وی رای داده اند و وظیفه دارد که بر اساس وعده ها و شعارهای اعلامی رای و نظر و خواست آنان را در رتق و فتق امور و گزینش اضلاع و اجزای دولت اعمال و ایفاد کند و بدین واسطه به طور قطع بدهکار آن رای دهندگان و وامدار اعتمادو اعتنای آنان و نماینده ایشان است و بدهکار بودن از این حیث هم قطعی بوده و هم محل ایراد نیست.

چهارم- همانگونه که اشاره رفت، مردم یک گزاره خیالی و فانتزی نیستند، مردم رای دهنده به روحانی حاملان و حامیان گفتمان اصلاحات هستند؛« عطف به تمامی مراسم های ایام انتخابات و وعده های مشخص رئیس جمهوری» رئیس جمهوری نیز وظیفه دارد که نظر و خواست آنان را در شاکله بندی دولت و گزینش وزرا لحاظ کند، نمی شود که چهره های ناهمسو با گفتمان اصلاحات و دولت را در کابینه گزینش کرد و آنگاه انتظار داشت که این وزرا و مدیران در قالب و چارچوبی مصلحانه و در تراز تفکر و آموزه های اصلاحی عمل کنند.

پنجم- اصلاح طلبان حامیان و حاملان این گفتمان تمام قامت و در یک رقابت سخت و صعب، در کنار روحانی ایستاده و او را برای رسیدن به صندلی ریاست جمهوری حمایت کردند تا کشور و نظام و ملت در سایه سار بسط و تدوام گفتمان اعتدالی و اصلاحی از ریل خارج نشده و راه و مسیری که در خرداد 92 نقطه عزیمت آن آغاز شد، ادامه یابد، اصلاح طلبان همه سرمایه اجتماعی و سیاسی خود را پشتوانه مسیر روحانی کرده اند و اگر دولت در مسیر وعده های داده شده، عمل نکند، بیش و پیش از همگان این اصلاح طلبان ( کنش گران سیاسی این جریان) هستند که صدمه و آسیب دیده و سرمایه اجتماعی خود را از کف رفته خواهند دید و طبیعی است که آنان انتظار رویکردهای اصلاح طلبانه را از دولت داشته باشند و در هیچ قاموسی نمی توان این خواست و مطالبه منطقی و شفاف را به مثابه سهم خواهی طلقی کرد.

ششم- اینکه رئیس جمهوری وزرای همسو با خواست و مطالبات عمومی و وعده های اعلامی را برگزیده و به عنوان وزیر برگزیند، نه تنها سهم خواهی نیست که عین درستی و عملکرد صادقانه بوده و و روحانی بی توجه به صحنه آرایی ها و فشارها، وظیفه دارد که چنین عمل کند، مضاف بر آنکه این نکته را از یاد نبریم که در 4 سال پیش رو دولت بدون پشتوانه همراهمی بدنه اجتماعی، نمی تواند و نخواهد توانست که در برابر هجمه های منتقدان ایستاده و پیش برد امور را به وجه احسن به انجام رسانده و اتفاقا بازهم در این فرآیند، حرکت روحانی در مسیر اصلاح طلبی ارتقا بخش جایگاه و پایگاه دولت است نه فقط امتیازی خاص برای اصلاح طلبان که البته آنان نیز در بازه زمانی پسا دولت روحانی از آن بهره مند خواهند بود.

در نهایت باید گفت که ادبیات « سهم خواهی» و عدم وامداری روحانی به هیچ جریان و طیفی خود اتفاقا نوعی سهم خواهی برای تحت فشار گذاشتن دولت است که این روزها باب شده تا اصلاح طلبان را به حالت تدافعی ببرد، آنان از روحانی با افتخار حمایت و مهر تایید بر کارنامه او زده و در چارچوب شعارهای مطروحه از رئیس جمهوری حمایت کرده اند و اتفاقا می بایست از مواهب این کنش سیاسی هوشمندانه و خردورزانه خود با کمال افتخار و سربلندی بهره مند شده و برای عمل به وعده ها و تامین نظر بدنه حامیان بدان اصرار و پافشاری داشته باشند. در دیگر سو نزدیکان رئیس جمهوری ( که البته به هیچ روی نمی توان آنان را نماینده رئیس جمهوری دانست) نیز این نکته را لحاظ کنند، که مردم با هوشمندی حاضر و ناظر بر شرایط بوده و همه چیز را به خوبی درک و فهم می کنند و خود می دانند و می فهمند که سهم خواهی شامل بر چه نکاتی شده و چه عده ای به دنبال ماهگیری از شرایط فعلی بوده و سیاست ورزی به همین چند روز و گزینش کابینه محدود و محصور نخواهد بود.