کتک کاری با کلمات درمانی!
سرویس سیاسی خرداد/ عبدالرضا کنی: یک نکته که از دیرباز در فرهنگ عامه ما باب بوده و همگان در این ملک و بلاد از آن بهره جسته ایم، علاقه وافر مسئولان از هر رده و دسته در باب وعظ و خطابه و توصیه و انذار است، راست و چپ و انقلابی و ضد انقلابی هم ندارد،اغلب مردم و بالطبع آن مسئولان بسیار به گفتمان درمانی و توصیه های اخلاقی و گوشزدهای آنچنانی اعتقاد و باور راسخ و عمل البته متناسب دارند، یعنی بسیار انذار می دهند و بی شمار توصیه می کنند.
به گزارش خرداد؛ شاید فقدان پیشرفت متوازن و متناسب در کشور ما، به رغم پتانسیل های مطلوب نیز از همین زوایه نگاه و طرز رفتار و عملکرد می آید. ما عادت کرده ایم زیاد بگوییم تا آنکه عمل کنیم.
نکته وقتی جالب تر می شود که پای تسویه حساب های سیاسی و عقیدتی و فکری نیز به مبحث زیادگویی ما باز می شود و آنگاه مسئولان محترم و بزرگان قوم از هر رسته و رده ای با شدت و حدت هرچه تمام تر به جنگ پشت تریبونی و متلک پرانی به یکدیگر مشغول می شوند.
البته که تا میزانی از این سخنان قابل پذیرش و متعارف است اما کافی است اظهارات همین چند صباح اخیر علاقمندان به دو طیف اصلی را که الحمدالله تریبون هم به وفور دارند، ملاحظه بفرمایید، از اساس شاید از هزاران سخنرانی، به اندازه انگشتان یک دست پیدا نمی کنید که در آن باب مشکلات روزمره مردم سخن گفته شده و یا برای پیشرفت و تعالی کشور برنامه مدون و کاربردی و مصداقی بیان شود، من حیث المجموع تماما به این نکته پرداخت می شود که برخی ( که این برخی هم طرف مقابل در ساختاربندی سیاسی است) عصاره رذایل و کمیبوده و نابخردی ها و ناخیرخواهی هاست و به دنبال هجمه و حمله به ارزش ها یا بنیادهای زیر بینایی کشور است، بی آنکه یک نفر بگوید خوب اگر طرف مقابل اینگونه نابغرنج است و خائن و قس علیهذا پس چرا به سزای اعمالش نمی رسد و یا آنکه گیریم طرف مقابل بد خوب شما در چنته داری، بسم الله ....
حال حکایت ما؛ حکایت آن است که هزینه های فراوان و پتانسیل های بسیار مصروف این بگو و مگوها و دعواهای آنچنانی می شود، بی آنکه ذره ای ارزش افزوده برای کشور داشته و چیزی به بنده و شما اضافه کند و مع الاسف هم هر روز بیش تر شاهد این کتک کاری های گرفتار درمانانه هستیم؛ توصیه های اخلاقی که به آن انضمام می شود اما میان گرفتار تا رفتار، فرسنگ ها فاصله است.
