استراتژی هزینه ساز کارگزاران برای اصلاحات
آقای نجفی بازی نخورید و نخوریم!
با آنکه اعضای شورای شهر، موکدا تاکید کردند که بر اساس میثاق نامه، هیچ یک از اعضای شورا نمی بایست تا پایان عمر کاری خود از شورا خارج شوند و محسن هاشمی رفسنجانی نیز به همین واسطه اعلام کرد که از نامزدی در شهرداری انصراف داده است، نگاه به خط رسانه ای جریان حامی وی نشان دهنده آنست که هنوز آنان برای شهرداری هاشمی خیز برداشته و گویا نمی خواهند از موضع خود کوتاه بیایند.
سرویس سیاسی خرداد: تعیین شهردار تهران برای اولین بار طی یک دهه و نیم گذشته، رقابت درون گروهی را در اردوگاه اصلاحات به منصه ظهور رساند، اتفاقی که می تواند هم تهدید باشد و هم فرصت هم مثبت باشد و هم منفی.
به گزارش خرداد؛ رقابت سیاسی بخش لاینفک هر ساختار و سازه دموکراتیکی است و نمی توان آن را نقطه ای مذموم و مردود دانست، بسیار خوب است که احزاب و جریان های اصلاح طلب در رقابتی تنگاتنگ خود را محک زده و در پسامد آن توانایی ها و قابلیت های بروز یافته خود در این عرصه را سنجیده و جایگاه و پایگاه خود در بدنه اصلاح طلبی را محک بزنند، از این زاویه رقابت بر سر شهرداری میان اضلاع و اجزای مختلف اردوگاه اصلاحات مثبت و سازنده است.
اما روی دیگر سکه آن است که این رقابت توامان با عدم شفافیت و زد و بندهای نامتعارف و جهت گیری های غیر سازنده شود، آنگاه است که این موضع تبدیل به پاشنه آشیل اردوگاه اصلاحات شده و تاثیر بسیار منفی در نگاه حامیان بدنه اصلاحات خواهد داشت، حامیانی که یگانه سرمایه و تنها نقطه مثبت و ارتقا بخش اصلاح طلبان در سپهر سیاسی در همه فراز و نشیب ها بوده اند.
این روزها مع الاسف شاهد هستیم که برخی طیف ها در این مسیر گام برداشته و تحرکات آنان شائبه برانگیز و عجیب شده است.
با آنکه اعضای شورای شهر، موکدا تاکید کردند که بر اساس میثاق نامه، هیچ یک از اعضای شورا نمی بایست تا پایان عمر کاری خود از شورا خارج شوند و محسن هاشمی رفسنجانی نیز به همین واسطه اعلام کرد که از نامزدی در شهرداری انصراف داده است، نگاه به خط رسانه ای جریان حامی وی نشان دهنده آنست که هنوز آنان برای شهرداری هاشمی خیز برداشته و گویا نمی خواهند از موضع خود کوتاه بیایند.
حال سئوال اینجاست که راهبرد و استراتژی آنان به رغم مخالفت جدی دیگر اعضای شورا چیست؟
به نظر می رسد آنان از مدل شهردار پوششی برای رسیدن به این مقصد و هدف می خواهند بهره بگیرند، چگونه؟ آنان در سایه گزینه موجه و شناخته شده ای چون محمد علی نجفی که با اقبال در شورا و در بدنه حامیان روبروست، حرکت می کنند و پس از شهرداری وی و پس از مدتی چشم به آن دارند که به علت بیماری نجفی یا خسته شدن او از چالش های شهرداری (که کم هم نیست) او این جایگاه را ترک و آنگاه آنان هاشمی را به عنوان بهترین گزینه فوری و آنی مطرح کنند.
البته این تنها گزینه آنان نیست، حسین مرعشی هم بسیار به این استراتژی دل بسته، آنچنان که تاکید دو چندانی مبنی بر این دارد که با نجفی به مثابه سیبی از وسط نصف شده است و برنامه مشترک دارد و ...
نکته ای که با واکنش نجفی نیز روبرو شده و او گفت که نیاز به سخنگو ندارد، نکته ای که نشان می دهد، نجفی خود تمایلی به این دست راهبردهای حزب کارگزاران ندارد و نیک می داند که با این ترفندها، حیثیت و اعتبار و آبروی وی به ثمن بخس از کف رفته و او هزینه قدرت طلبگی دیگران خواهد شد.
اینجاست که هم باید به نجفی گوشزد کرد که بسیار حواسش به اطرافیان دوست نما باشد و هم به اعضای شورای شهر متذکر شد که حواسشان به این موضوع باشد و تضمین های لازم و تمهیدات مکفی را بیاندیشند تا به ثمن بخس اعتبار و حیثیت اصلاح طلبان بازیچه میل و علاقه برخی افراد به صندلی شهرداری نشود.
احمد
۱۴:۰۲ - ۱۳۹۶/۰۵/۱۷
شما چرا جوش می زنی !هنوز معتقدیم بهتر از محسن هاشمی کسی نیست اما نجفی هم از خودمان است وهیچ مشکلی با او نداریم کارگزاران گل سرسبد اصلاحات است
