وزیر اصلاح طلبی که عملکرد اصلاحی ندارد!
سرویس سیاسی خرداد: این روزها بسیاری از اصلاح طلبان ناخشنود از تغییرات کابینه هستند، نه آنکه به علت حذف چهره ای اصلاح طلب از کابینه ناخشنود باشند، ایراد مهم و تماما خیرخواهانه و به دور از سهم خواهی ادعایی؛ آن است که بدون حاملان و باورمندان به تفکر اصلاحی و اعتدالی دولت روحانی نمی تواند وعده ها را محقق و بدین سان پایگاه اجتماعی وی مخدوش شده و دولت در فراز 4 ساله پیش رو با مشکلات عدیده ای روبرو نشود.
به گزارش خرداد؛ در واقع باید گفت که دغدغه اصلاح طلبان حامی روحانی نه افراد و چهره های اصلاح طلب که گفتمان اصلاحات و اعتدال و در یک کلام جریان تحول خواه است، نمونه بارزش آنکه بسیاری از اصلاح طلبان، معترض وزیری هستند که علی الظاهر به اردوگاه اصلاح طلبی تعلق دارد و از چهره های با سابقه آنست اما در عملکردش در چهار سال گذشته نشان داد که با رویکردهای اصلاحی چندان قرابتی ندارد.
از علی ربیعی سخن می گوییم، وزیر رفاه، کار و امور اجتماعی؛ ربیعی در ایامی که رئیس جمهوری به دنبال چینش وزرا بود، با تلاش مضاعف در رسانه ها رویت شد و تازه یادش آمده که باید خودی نشان دهد!
ربیعی مدیر ناکاربلد و ضعیفی نیست اما در وزارت کار، رفاه و تامین اجتماعی براستی نتوانست آنگونه که بایسته و شایسته است این وزارتخانه عریض و طویل که شاید استراتژیک ترین نهاد عمومی در ارتباط با رضایتمندی عموم مردم است، مدیریت کند.
نارضایتی کارگران که در طول 2 سال اخیر شدت یافته و در ایام انتخابات به اوج خودش رسید، نشانه ای از این ضعف بود، قشر ضعیف و نابرخورداری که در دوران ربیعی اوضاعشان به لحاظ دریافت خدمات حمایتی و اجتماعی، بهبود نیافت.
در سازمان تامین اجتماعی نیز که بیش ترین ارتباط را با بدنه مردمی دارد، از ساختار کهنه و پوسیده ای رنج می برد که روزانه شاهد رفتارهای ناشایست با عموم مردم هستیم و این مدیر به ظاهر اصلاح طلب هیچ گاه در مسیر اصلاح این روند های معیوب، همسو با خواست حداقلی عموم مردم گام برنداشت.
ربیعی همچنین در چینش مدیران خود نیز به جای شایسته سالاری بیش تر ملاحظه کاری، سیاسی کاری و کسب رضایت منتقدان دولت را مد نظر قرار داد که شرح آن بلند بالاست، بگذریم که او در معرفی کابینه یازدهم و رای اعتماد هم چرخش های جالبی داشت.
یکی از مهم ترین نقاط ضعف ربیعی البته اختلاف و کارشکنی مجموعه تحت امر وی در کار طرح تحول سلامت و وزارت بهداشت بود، بزرگترین طرح اجتماعی دولت و البته موفق ترین؛که ناکامی آن هزینه های گزافی را بر دوش ملت و نظام می گذاشت و می گذارد و ربیعی و مدیران نزدیک وی نهایت عدم همکاری با وزارت بهداشت را در این زمینه داشتند.
ماجرای اختلاف ربیعی و سید حسن هاشمی، بیش از چند ماه آنچنان علنی شده بود که بهت و حیرت منتقدان دولت را در پی داشت و منجر به دخالت مستقیم رئیس جمهوری هم شد و شاید به ضرس قاطع بتوان گفت که دو دلی و تردید سید حسن هاشمی برای تصدی وزارت بهداشت منوط به ماندگاری ربیعی در وزارت رفاه است.
جالب آنکه اغلب اصلاح طلبان در این میانه سمت و سوی سید حسن هاشمی اعتدالی را می گیرند تا ربیعی اصلاح طلب.
البته نقاط ضعف ربیعی به همین نکات نیز ختم نمی شود؛ برخی حواشی پیرامون فرزندان وی نقل محافل سیاسی و گعده های رسانه ای است، ربیعی همچنین برخوردی نه چندان دوستانه با اهالی رسانه دارد که شرح آن بسیار است.
او در آخرین موضع گیری خود نیز تهدید به افشاگری در خصوص تخلف 300 میلیاردی در بازپرداخت بدهی پتروشیمی کرده بود، که باید از وی پرسید چرا اکنون و چرا افشاگری؟ چرا زودتر از طرق قانونی به این موضوع رسیدگی نکرده است!
هر چند به نظر می رسد که ربیعی یکبار دیگر ردای وزارت را خواهد پوشید اما نکته آنست که نباید بر نقاط ضعف وی و ایرادات اش چشم پوشید چون عنوان اصلاح طلبی را با خود یدک می کشد.
