اصلاح طلبی را درست خرج کنید!
سرویس سیاسی خرداد: این یک حقیت است که رئیس جمهوری برای حضور در ساخت قدرت سیاسی به رای افکار عمومی دیگر نیاز ندارد، البته این به معنای بی نیازی او به افکار عمومی نبوده و نیست و اتفاقا برای پیش برد برنامه های دولت به شدت نیازمند همراهی و همنوایی افکار عمومی است اما این نکته کتمان شدنی نیست که روحانی اکنون برای حضور اثر گذار در ساخت قدرت سیاسی به گزاره هایی فراتر از جلب افکار عمومی نیز می اندیشد و به آن ها نظر دارد و بدین سان لزوما قرار نیست همنوا با خواست و مطالبات جاری و ساری در بدنه اجتماعی حامیان حرکت کند و حتی چنین انتظاری هم از او عقلانی نیست.
به گزارش خرداد؛ اما در سوی دیگر ماجرا این اصلاح طلبان هستند که با همه سرمایه اجتماعی خود به میدان حمایت از روحانی آمده اند و بد و خوب این دولت ازسوی مردم بی کم و کاست به پای آنان نشته خواهد شد و بدین سان در شرایط فعلی مهم ترین مسئله پیش روی اصلاح طلبان حل این معماست که چگونه میان هدف گذاری روحانی و الزامات معطوف به آن و خواست و مطالبات حامیان پلی برقرار و ماجرا را به شکلی متوازن کنند که خود از ترکش های این تعارضات مصون مانده و متضرر اصلی دوگانگی رخ داده نباشند.
یکسوی ماجرا ادامه همان روند حمایت تمام قامت و بی چون و چرا از دولت است که بی شک میان اصلاح طلبان و بدنه حامیان فاصله خواهد انداخت.
یکسوی دیگر ماجرا، انتقادات بی پرده و تند علیه دولت و کوبیدن نامتوازن بر طبل مطالبات است که در آن هم دولت متضرر شده و هم منافع ملی مخدوش گشته و عایدی نصیب اردوگاه تحول خواهی نخواهد شد.
اما شق سوم و منطقی حمایت منتقدانه است، یعنی از دولت روحانی ضمن حمایت، هر جا خبط و خطایی دیده شد، نقد منصفانه و سازنده و البته بی تعارف جامه عمل بپوشد.
به عنوان مثال اکنون که کابینه معرفی شده برخی از اصلاح طلبان از لزوم حمایت و اعتماد به روحانی می گویند،برخی دیگر هم بسیار تند و تیز کابینه را نقد می کنند بی آنکه معذوریات و محذوریات و یا شخصیت روحانی را مد نظر قراردهند، در این میان بهترین نکته حمایت از کلیت کابینه و نقد آن در مواضع ضعف و حتی عدم رای اعتماد فراکسیون امید به گزینه های ناهسو با مطالبات اصلاح طلبی است.
هر چه هست در این پیچ تاریخی نگاه افکار عمومی به اصلاح طلبان و فراکسیون امید است و اگر آنان مرتکب کوچکترین خبط و خطایی شده و یا در مناسبات قدرت آنچنان جذب و هضم شوند که پایگاه مردمی خود را به فراموشی بسپارند یا در ورطه تندروی و مطالبات افسارگسیخته قرار گیرند، در دو حالت اصلاح طلبی با ضربه سنگینی مواجه شده و در بازه زمانی پیش رو هزینه های گزافی را پرداخت خواهد کرد.
به گزارش خرداد؛ اما در سوی دیگر ماجرا این اصلاح طلبان هستند که با همه سرمایه اجتماعی خود به میدان حمایت از روحانی آمده اند و بد و خوب این دولت ازسوی مردم بی کم و کاست به پای آنان نشته خواهد شد و بدین سان در شرایط فعلی مهم ترین مسئله پیش روی اصلاح طلبان حل این معماست که چگونه میان هدف گذاری روحانی و الزامات معطوف به آن و خواست و مطالبات حامیان پلی برقرار و ماجرا را به شکلی متوازن کنند که خود از ترکش های این تعارضات مصون مانده و متضرر اصلی دوگانگی رخ داده نباشند.
یکسوی ماجرا ادامه همان روند حمایت تمام قامت و بی چون و چرا از دولت است که بی شک میان اصلاح طلبان و بدنه حامیان فاصله خواهد انداخت.
یکسوی دیگر ماجرا، انتقادات بی پرده و تند علیه دولت و کوبیدن نامتوازن بر طبل مطالبات است که در آن هم دولت متضرر شده و هم منافع ملی مخدوش گشته و عایدی نصیب اردوگاه تحول خواهی نخواهد شد.
اما شق سوم و منطقی حمایت منتقدانه است، یعنی از دولت روحانی ضمن حمایت، هر جا خبط و خطایی دیده شد، نقد منصفانه و سازنده و البته بی تعارف جامه عمل بپوشد.
به عنوان مثال اکنون که کابینه معرفی شده برخی از اصلاح طلبان از لزوم حمایت و اعتماد به روحانی می گویند،برخی دیگر هم بسیار تند و تیز کابینه را نقد می کنند بی آنکه معذوریات و محذوریات و یا شخصیت روحانی را مد نظر قراردهند، در این میان بهترین نکته حمایت از کلیت کابینه و نقد آن در مواضع ضعف و حتی عدم رای اعتماد فراکسیون امید به گزینه های ناهسو با مطالبات اصلاح طلبی است.
هر چه هست در این پیچ تاریخی نگاه افکار عمومی به اصلاح طلبان و فراکسیون امید است و اگر آنان مرتکب کوچکترین خبط و خطایی شده و یا در مناسبات قدرت آنچنان جذب و هضم شوند که پایگاه مردمی خود را به فراموشی بسپارند یا در ورطه تندروی و مطالبات افسارگسیخته قرار گیرند، در دو حالت اصلاح طلبی با ضربه سنگینی مواجه شده و در بازه زمانی پیش رو هزینه های گزافی را پرداخت خواهد کرد.
