چاله اصلاح طلب نماها برای برگ بنده اصلاحات

به گزارش خرداد؛ در شرایط عادی و طبیعی این اعتبار اجتماعی در بزنگاه ها و گلوگاه هایی چون انتخابات در مسیر نیل به قدرت سیاسی کانالیزه شده و نکته آنجاست که افزایش و ارتقا و نیز کاستی و فروکاهش این اعتبار و منزلت اجتماعی ارتباطی وثیق با عملکردهای پسا انتخاباتی و میدان داری کنش گران سیاسی برگزیده و بهره مند از اعتبار اجتماعی دارد. 

 در کشور ما اصلاح طلبان از این سرمایه و اعتبار اجتماعی به عنوان یگانه گزینه رجحان بخش در فضای سیاسی، بهره گرفته و تاکنون توانسته اند، موفقیت های مطلوبی را از آن خود کنند که شرح آن نیاز به بسط و تفصیل و تشریح ندارد و البته کار آنان نیز نه محل ایراد که شایسته تقدیر هم هست که کشور را با بهره گیری نظامند از این ظرفیت با حضور شایستگان و باورمندان به گفتمان اصلاحی در مناصب قدرت در مسیر توسعه مطلوب قرار می دهند

اما نکته آنجاست که بهره گیری بیش از اندازه و به دور از تعقل و تامل و نیز در راستای منفعت نگری های فردی و شخصی از این اعتبار اجتماعی و شاخصان و سرآمدان آن می تواند موضوع را لوث کرده و به تقلیل و انهدام آن اعتبار اجتماعی در نزد افکار عمومی بیانجامد. 

لزوما قرار نیست همیشه و در همه حال یک لیدر محبوب؛ محبوب بماند و در هر نقطه و جایگاه و پایگاهی از کیسه اعتبار اجتماعی آن برای پیش برد برخی منافع و اغراض بهره گرفت. 

اگر فرد موصوف شان و اعتبار و منزلتی دارد، برآمده از بسترها و شرایط عمومی و کنش گری های حاملان گفتمان اصلاح طلبی و شناخت و آگاهی افکار عمومی و استنباط مثبت از عقبه و سابقه فرد است که یک شخص را در جایگاه معتبر اجتماعی با نفوذ کلام می نشاند.

مردم یا بهتر بگوییم قاطبه مردم حداقل در برهه و زمانه فعلی لزوماه و منحصرا عاشق کاریزما یا لبخند و چهره افراد نیستند که سمعا و طاعتا به آنان اقبال کرده و حرفشان را بر صدر می نشانند، اگر چنین پنداری داشته باشیم یعنی آنکه مردم ایران و آگاهی آنان را به هیچ گرفته و قدر و منزلت و شعور سیاسی آنان را نشناخته ایم. 

این روزها با معرفی کابینه دوازدهم و ایراداتی که به برخی وزرا وارد است، شاهد آن هستیم که برخی وزرای به ظاهر اصلاح طلب یا نمایندگان فراکسیون امید با نام آوری از لیدر جریان اصلاحات از حمایت تمام قامت او از برخی از وزرا و یا کلیت کابیننه و دولت می گویند، آنان می خواهند اعتبار اجتماعی جریان اصلاحات را بازهم خرج کنند اما این بار نه در عرصه انتخابات بلکه برای تصدی کرسی های قددرت و این درست جایی است که اعتبار اجتماعی بزرگان اصلاحات را به ثمن بخس چوب حراج می زند. که اعتبار این چهره ها برآمده از خییرخواهی و استنباط مثبت افکار عمومی از آنان است که با برخی قدرت طلبی ها و صحنه آرایی ها که مردم آن را خوب می فهمند، همخوانی نداشته و حیثیت و اعتبار جریان اصلاح طلبی را مخدوش می کند. 

در واقع یادمان باشد، اصلاح طلبی نه اتیکت است و نه برچسب، گفتمان است و شاخصه ها و حدود و ثغوری دارد، اصلاح طلبی قائم به یک فرد هم نیست بلکه آن فرد و آن جریان و مردمان در تلاقی با یکدیگر اعتبار اجتماعی اصلاحات را رقم زده اند و مخدوش کردن هر یک از اضلاع این مثلث با قدرت طلبی برخی افراد جز تیشه به ریشه زدن نیست.