دو اشتباه جالب درباره گزینه پیشنهادی آموزش و پرورش!

سرویس سیاسی خرداد: محمد بطحایی ازسوی رئیس جمهوری برای تصدی سمت وزارت آموزش و پرورش به مجلس معرفی شد، وزارتخانه ای که بیشترین حجم نیروی انسانی، گستره و فراگیری کشوری و نیز نقش راهبردی و سرنوشت ساز برای کشور را دارد.

به گزارش خرداد، وزارتخانه ای که ریشه همه تغییر و تحولات مثبت و منفی کشور به آن بازگشته و در نقطه کانونی نقش دهی به ساختارهای مختلف سیاسی و اجتماعی و فرهنگی کشور قرار دارد، جایی که از امنیت گرفته تا رشد و توسعه اقتصادی از هنر گرفته تا ورزش، نقطه عزیمت و طلیعه جملگی سپهرها و سطوح مختلف کلان کشور از آنجا ریل گذاری شده و بر مدار و روال قرار می گیرند.

حال واضح و مبرهن است که چنین جایگاه خطیری، نیازمند مدیری توانمند، کاربلد، آشنا به ساختار و بدور از حاشیه و در عین حال عمل گرا و جسور است، وزیری که فارغ از خط و ربط های سیاسی از نگاه راهبردی و بلوغ فکری و توانمندی مدیریتی برخوردار باشد و از جنس اهالی فرهنگ و آموزش.

به هنگامی که محمد بطحایی برای وزارتخانه آموزش و پرورش معرفی شد، بسیاری از آن حیث که نام وی در قالب یک کنش گر سیاسی مطرح و خوش آوازه به گوششان نخورده بود، چنین پنداشتند که این گزینه کابینه دوازدهم، در قامت و قواره وزارت نیست و از آن جالب تر آنکه بسیاری بدون تحقیق و اشراف با چند سرچ ساده به این نتیجه رسیدند که بطحایی نه تنها سیاسی نیست که در زمره مدیران اصولگراست چرا که در دوره های گذشته نیز در وزارت آموزش و پرورش خدمت کرده است، حال آنکه بطحایی یک چهره اصلاح طلب پای کار در عرصه های مختلف ( حتی در مقام فعال ستادی) بوده اما نه اهل جار و جنجال و حواشی مرسوم سیاسی و علت عدم  شهرت او نیز به همین پرهیز از حاشیه پردازی ها باز می گردد.

نزدیکان بطحایی و همراهان او در طول سال ها کارگزاری وی درمناصب خرد و کلان مدیریتی، جملگی از نگاه اصلاحی و رویکردهای تحول خواهانه او خبر می دهند و دراین مدت نقدهای سطحی و بدور از عمق که برآمده از عدم آگاهی و اظهار نظرهای سطحی و بدون تحقیق و واکاوی است، چهره غیر اصلاح طلب از این گزینه اصلاح طلب را در میان بخشی از مردم جا انداخته و سبب نقدهای بلاموضوع شده که لزوم اصلاح آن ضروری است.

در دیگر سو برخی چنین عنوان می کنند که بطحایی گزینه مورد اقبال و استقبال جامعه فرهنگیان و بدنه آموزش و پرورش نیست، اینجا هم یک نکته بسیار ظریف و مهم جا خوش کرده است که برخی را به برداشت های غلط و ناصواب رهنمون ساخته. بطحایی از آن حیث که معاونت توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش را طی چند سال در اختیار داشته و اقتضای طبیعی این جایگاه برخی قبض و بسط های ضروری در عرصه مدیریتی و اختصاص بودجه است، بابرخی واکنش های منفی و شاید بهتر بگوییم عدم اقبال دربخش هایی از بدنه آموزش و پرورش روبروست که این امر به آن موضع و جایگاه و ایفای نقش سازمانی باز می گردد که عدم محبوبیت با این منظر نه تنها منفی نیست که او به وظایف خود عمل کرده و اتفاقا درستی عملکردش موجبات چنین بازخوردهای طبیعی را فراهم می کند. مضاف بر آنکه به رغم ادعای عدم محبوبیت، بزرگترین تشکل اصلاح طلب فرهنگیان یعنی مجمع فرهنگیان و بسیاری دیگر از تشکل های صنفی معلمان از بطحایی حمایت کامل به عمل آورده اند.

در نهایت هم باید گفت مهم ترین و کلیدی ترین اولویت وزیر آموزش و پرورش آینده به اذعان تمامی کارشناسان فن، مدیریت منابع مالی محدودی است که بدور از درآمدهای نفتی افسانه ای و ساختار فربه وزارتخانه بیش ترین چالش را پیش روی هر وزیری برای وزارتخانه آموزش و پرورش قرار داده و بی شک با توجه به آن سابقه حضور در آموزش و پرورش و نیز ریاست بطحایی بر مرکز ملی نظارت راهبردی سازمان برنامه و بودجه کشور ،هیچ گزینه ای در شرایط فعلی بهتر از او نیست که بتواند این عرصه مهم و خطیر را مدیریت کرده و بدون شک فرهنگیان نیز با عنایت به این مهم همسویی قابل توجهی با او در بازه زمانی آتی از خود نشان خواهند داد.