قدرت لابی گری؛ غلبه رویکرد سنتی بر نمایه های مدرن سیاسی

به گزارش خرداد؛ سیاست ورزی در کشور ما هم اصول و قواعد بومی و منحصر به فردی دارد که اتفاقا پررنگ و تاثیر گذار بوده و معادلات و مراودات سیاسی را بیش و پیش از هر چیزی تحت الشعاع خود می گیرد. 

در کشور ما به نوعی می توان گفت که کفه پنهان سیاست ورزی بر نمایه عیان آن چربش داشته و بیش از هر چیزی این پشت پرده هاست که سرنوشت صحنه سیاسی را رقم می زند. 

نمونه واضح و مبرهن آن را می توان در جلسه رای اعتماد به وزرای کابینه مشاهده کرد، جایی که فراتر از گرایش های سیاسی، قواعد و قوانین لابی گری توانست سرنوشت وزرای پیشنهادی را رقم زده و نتایج جالب توجهی رقم بزند. 

طیف همراهان و همکاران علی لاریجانی برنده معادلات امروز رای اعتماد بودند، جایی که وزرای نزدیک به این جریان توانستند با رای بالایی حایز اکثریت آرا بشوند به رغم آنکه اکثریت مردم ( بر اساس رای به روحانی) نظر موافقی روی برخی وزرا نداشته و در نظر سنجی ها نیز این نکته عیان بود اما آنان رای لازم و وافی و کافی را اخذ کردند. 

اصلاح طلبان فراکسیون امید هم که مدعی بودند که پایگاه مردمی بالایی دارند و بیش از نیمی از راهیافتگان به مجلس از لیست امید آنان بوده و فراکسیون ایشان نیز بیش تر از یکصد عضو دارد، نه تنها نتوانستند، برای بیطرف، طرفی شوند! بلکه شماری از وزرای اصلاح طلب در مجلس دهم کم تر از مجلس تمام اصولگرای نهم رای آوردند، همانند محمود حجتی که رای او تقلیل یافت. 

همه این فعل و انفعالات و نیز تحرکات در فضای مجازی و رسانه ای نشان داد که اگر چه حال و هوای کنش های سیاسی بدیع و تازه شده و فضای مجازی غوغا می کند و به ظاهر مظاهر مدرنسیم غلبه یافته اند و از طرف دیگر از رویکردهای حزبی  سخن گفته شده و تاکید بر اعمال نظرهای فراکسیونی می شود اما هنوز دود از کنده بلند شده و لابی من های سیاسی حرف اول و آخر را می زنند و چهره هایی که سر و صدا ندارند اما نبض سیاستمداران را در دست دارند، باز هم تعیین کننده ترین افراد حال حاضر صحنه سیاسی هستند و هنوز در گلوگاه های حساس و بزنگاه های مهم سنتی ها میدان داری می کنند.