تفاوت ۹۶ با سال های خرداد ۷۶
قطار توسعه و راه بی فرار بهشت نشینان اصلاح طلب
شاید بتوان گفت یکی از مهم ترین مولفه هایی که بسیاری بر آن اتفاق نظر داشته و به عنوان عنصر و شاخصه ای مهم در خلق این وضعیت از آن یاد می کنند، انقطاع و عدم پیوستگی در فرآیند مدیریت توسعه و ثبات نخبگانی است که به عنوان موتور محرک پروژه توسعه به ایفای نقش می پردازند.
سرویس سیاسی خرداد: توسعه نیافتگی ایران عطف به پتانسیل ها و ظرفیت های ژئوپلتیکی، امکانات بالقوه خدادای، ذخایر استراتژیک و ظرفیت های نرم افزاری و توانمندی های انسانی، امری نیست که قابل کتمان باشد و کسی بتواند آن را تکذیب کند، در این میان البته کارشناسان فن و نخبگان عرصه های مختلف دلایل متعددی را برای این فقدان توسعه یافتگی ذکر و بدان اشاره و تصریح می کنند.
به گزارش خرداد، اما شاید بتوان گفت یکی از مهم ترین مولفه هایی که بسیاری بر آن اتفاق نظر داشته و به عنوان عنصر و شاخصه ای مهم در خلق این وضعیت از آن یاد می کنند، انقطاع و عدم پیوستگی در فرآیند مدیریت توسعه و ثبات نخبگانی است که به عنوان موتور محرک پروژه توسعه به ایفای نقش می پردازند.
نمونه واضح و مبرهن چنین انقطاعی در دوران هشت ساله دولت احمدی نژاد نمود یافت، دولتی که از اساس مسئله و دغدغه آن همسان و همگن با رویکردهای پسا جنگی دولت های سازندگی و اصلاحات و نگاه توسعه محورانه آنان نبود و دیگر گونه به مقولات می نگریست و در یک برهه بسیار تاریخی عقب گردی اساسی در فرآیند توسعه کشور رقم زد.
البته این دولت متمایز به یکباره و خلق الساعه امکان بروز و ظهور نیافت، ضعف ها و کاستی ها و البته مطالبات نامتوزان و در کنار آن برخی رویکردهای نامتعارف منجر به سرخوردگی و دلسردی طبقه متوسط از پیش برد توسعه کشور در قالب نقش آفرینی مدیران اصلاح طلب شده و خانه نشینی و قهر با صندوق انتخابات، آنی شد که شرح آن در این مختصر مقال نمی گنجد.
یکی از مهم ترین نقاط ضعف و اشتباهات اساسی در قالب شورای شهر اول نمود یافته و منجر به نقش آفرینی و میدان داری طیف مقابل شد، بیش از یک دهه البته طول کشید تا هم آن بدنه حامی تغییر آهنگ داده و هم نخبگان سیاسی آرایشی دیگرگونه گرفته و در تلاقی این دو بال، شرایط متفاوتی به مدد حضور حداکثری در پای صندوق های رای رقم خورد.
گام غایی و نهایی در انتخابات اردیبهشت ماه اخیر رقم خورده و عنان امور مدیریت شهری به تمامی به اصلاح طلبان واگذار شد، موفقیتی بزرگ که البته می تواند سرآغاز شکستی تلخ هم باشد.
اگر اصلاح طلبی به نام و عنوان خلاصه و منتخبان به جای عمل به وعده ها و شعارها در پی رتق و فتق روزمرگی ها رفته و دچار نیسان و فراموشی شوند.
منتخبانی که به عنوان مثال از شفافیت بسیار داد سخن داده و از مدیریت شیشه ای می گفتند اما اکنون معترض حضور عکاسان و خبرنگاران در صحن شورای شهر می شوند، منتخبانی که از گزارش دهی به افکار عمومی می گفتند اما طی این مدت حداقل شماری از آنان در فضای مجازی در بند ادا و اطوار های آنچنانی مانده اند و نمایه یک منتخب کارآمد را از خود نشان نداده اند.
این روزها که کابینه به هزار و یک دلیل آنچنان باب میل بدنه حامیان چینش نشده، اعضای فراکسیون امید در ماجرای رای اعتماد منفعلانه و بدور از هر گونه اثر گذاری محسوس عمل کرده اند، رفتارهای اعضای شورا که جملگی اتیکت و نمایه اصلاح طلبی دارند بیش و پیش از همیشه و همه جا، زیر ذره بین افکار عمومی است و هر اقدام آنان بازتاب های مضاعف خواهد داشت.
خوشبختانه اوضاع آگاهی و اطلاع عمومی و اشراف به مسایل پیرامونی در سطوح مختلف و متکثر مردمی بسیار فراتر از دوران پایانی دولت اصلاحات است و اقدامات حاشیه ای و تحرکات طیف مقابل اثری در مردم نخواهد داشت و آنان را دلسرد و دلزده نمی کند اما در عین حال و در روی دیگر سکه، مردم بسیار فراتر از آن دوران نسبت به عملکردهای اردوگاه اصلاحات اشراف داشته و از کم و کیف عملکردها مطلع هستند و این بار اگر اشتباهات گذشته رخ داده و عملکردهای ناصواب جامه عمل بپوشد، بازتاب آن در افکار عمومی عمیق و اثر گذار خواهد بود و نمی توان بار گناهان را به گردن دست های پشت پرده و کارشکنی های بیرونی انداخت.
این بار مسئولیت مستقیم بر دوش اصلاح طلبان است و چرخ مسیر توسعه کشور بر دوش آنان قرار گرفته و کاش شاهد عقب گردی تاریخی و انقطاعی آسیب زا پیرو عملکردهای ناخوشایند و غیر منطقی آنانی نباشیم که عنوان اصلاح طلبی را یدک می کشند.
به گزارش خرداد، اما شاید بتوان گفت یکی از مهم ترین مولفه هایی که بسیاری بر آن اتفاق نظر داشته و به عنوان عنصر و شاخصه ای مهم در خلق این وضعیت از آن یاد می کنند، انقطاع و عدم پیوستگی در فرآیند مدیریت توسعه و ثبات نخبگانی است که به عنوان موتور محرک پروژه توسعه به ایفای نقش می پردازند.
نمونه واضح و مبرهن چنین انقطاعی در دوران هشت ساله دولت احمدی نژاد نمود یافت، دولتی که از اساس مسئله و دغدغه آن همسان و همگن با رویکردهای پسا جنگی دولت های سازندگی و اصلاحات و نگاه توسعه محورانه آنان نبود و دیگر گونه به مقولات می نگریست و در یک برهه بسیار تاریخی عقب گردی اساسی در فرآیند توسعه کشور رقم زد.
البته این دولت متمایز به یکباره و خلق الساعه امکان بروز و ظهور نیافت، ضعف ها و کاستی ها و البته مطالبات نامتوزان و در کنار آن برخی رویکردهای نامتعارف منجر به سرخوردگی و دلسردی طبقه متوسط از پیش برد توسعه کشور در قالب نقش آفرینی مدیران اصلاح طلب شده و خانه نشینی و قهر با صندوق انتخابات، آنی شد که شرح آن در این مختصر مقال نمی گنجد.
یکی از مهم ترین نقاط ضعف و اشتباهات اساسی در قالب شورای شهر اول نمود یافته و منجر به نقش آفرینی و میدان داری طیف مقابل شد، بیش از یک دهه البته طول کشید تا هم آن بدنه حامی تغییر آهنگ داده و هم نخبگان سیاسی آرایشی دیگرگونه گرفته و در تلاقی این دو بال، شرایط متفاوتی به مدد حضور حداکثری در پای صندوق های رای رقم خورد.
گام غایی و نهایی در انتخابات اردیبهشت ماه اخیر رقم خورده و عنان امور مدیریت شهری به تمامی به اصلاح طلبان واگذار شد، موفقیتی بزرگ که البته می تواند سرآغاز شکستی تلخ هم باشد.
اگر اصلاح طلبی به نام و عنوان خلاصه و منتخبان به جای عمل به وعده ها و شعارها در پی رتق و فتق روزمرگی ها رفته و دچار نیسان و فراموشی شوند.
منتخبانی که به عنوان مثال از شفافیت بسیار داد سخن داده و از مدیریت شیشه ای می گفتند اما اکنون معترض حضور عکاسان و خبرنگاران در صحن شورای شهر می شوند، منتخبانی که از گزارش دهی به افکار عمومی می گفتند اما طی این مدت حداقل شماری از آنان در فضای مجازی در بند ادا و اطوار های آنچنانی مانده اند و نمایه یک منتخب کارآمد را از خود نشان نداده اند.
این روزها که کابینه به هزار و یک دلیل آنچنان باب میل بدنه حامیان چینش نشده، اعضای فراکسیون امید در ماجرای رای اعتماد منفعلانه و بدور از هر گونه اثر گذاری محسوس عمل کرده اند، رفتارهای اعضای شورا که جملگی اتیکت و نمایه اصلاح طلبی دارند بیش و پیش از همیشه و همه جا، زیر ذره بین افکار عمومی است و هر اقدام آنان بازتاب های مضاعف خواهد داشت.
خوشبختانه اوضاع آگاهی و اطلاع عمومی و اشراف به مسایل پیرامونی در سطوح مختلف و متکثر مردمی بسیار فراتر از دوران پایانی دولت اصلاحات است و اقدامات حاشیه ای و تحرکات طیف مقابل اثری در مردم نخواهد داشت و آنان را دلسرد و دلزده نمی کند اما در عین حال و در روی دیگر سکه، مردم بسیار فراتر از آن دوران نسبت به عملکردهای اردوگاه اصلاحات اشراف داشته و از کم و کیف عملکردها مطلع هستند و این بار اگر اشتباهات گذشته رخ داده و عملکردهای ناصواب جامه عمل بپوشد، بازتاب آن در افکار عمومی عمیق و اثر گذار خواهد بود و نمی توان بار گناهان را به گردن دست های پشت پرده و کارشکنی های بیرونی انداخت.
این بار مسئولیت مستقیم بر دوش اصلاح طلبان است و چرخ مسیر توسعه کشور بر دوش آنان قرار گرفته و کاش شاهد عقب گردی تاریخی و انقطاعی آسیب زا پیرو عملکردهای ناخوشایند و غیر منطقی آنانی نباشیم که عنوان اصلاح طلبی را یدک می کشند.
علی
۱۶:۴۱ - ۱۳۹۶/۰۶/۱۶
شما شوراهای اصلاح طلب باید در قولی که به مردم داده اید وفادار بمانید در پی حل معضلات مردم باشید به مردم این نکته را گوشزد کنید که اگر از صندوق آرا قهر کردید مطمئن باشید کسانی به سر کار می آیند که در جهت شما نیستند و به آنها متذکر شوید که اگر اینبار بیشتر از گذشته پای صندوق بیایید برای همیشه به اصلاح طلبان اعتماد به نفس لازم را می دهید و آنها در قول هایی که به شما داده اند بیشتر پا فشاری می کنند و اکثر مسوولان دیگر حساب خودشان را می کنند
